Ένα παπαγαλάκι μου, ο Τζίτζι, ως είναι γνωστόν, είναι άρρωστο, ή μάλλον ανήμπορο θα έλεγα, από 4μήνου και πλέον. Έχει το δεξί του μάτι μονίμως κλειστό οπότε και κάποιες απόπειρές του να πηδήξει, ή να φτερουγίσει από πατήθρα σε πατήθρα, απέβαιναν άκαρπες και είχαν ως αποτέλεσμα να πέφτει στον πάτο του κλουβιού, όπου και έμενε για αρκετή ώρα έως ότου να βρεί την δύναμη να επαναλάβει τις προσπάθειές του. Τα βράδια συνήθως κοιμότανε στον πάτο του κλουβιού, αλλά και όταν βρισκότανε σε κάποια πατήθρα κατά την διάρκεια της ημέρας, κοιμότανε συνεχώς. Πάνω στις πατήθρες κάθεται με ανοιχτά πόδια και με την κοιλιά του ακουμπισμένη σε αυτές.
Όλα αυτά άρχισαν τον Μάρτιο, όταν αγόρασα μία εξωτερική μπανιέρα, που την κρέμασα στο κλουβί του και ο Τζίτζι έκανε το μπάνιο του για αρκετή ώρα. Τότε και οι κουτσουλιές του ήτανε πράσινες και πολύ υγρές. Θα μπορούσα να είχα προλάβει το κακό, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία, την οποία και έχω αναφέρει σε άλλο μου τόπικ και για την οποία έχω τύψεις.
Το παρών θέμα, αφορά το ότι, χώρισα τον Τζίτζι από την Τζιτζίκα, βάζοντάς τον από την προηγούμενη Παρασκευή σε ένα μικρό κλουβί, όπου μπορεί ευκολότερα να βρεί τις πατήθρες του, το φαγητό και το νερό του. Τρώει και πίνει κανονικά, όπως και πριν, επίσης παρατήρησα ότι οι κουτσουλιές του είναι κανονικές. Η φωνή του όμως είναι πολύ αδύναμη και μόλις που ακούγεται ένα απλό "τσίου" Από την άλλη, η Τζιτζίκα, μόνη της πλέον στο μεγάλο κλουβί, δεν δείχνει να έχει επηρεαστεί καθόλου από τον χωρισμό.
Βρίσκομαι όμως σε συναισθηματικό δίλημμα, για το τι είναι καλύτερο για τον Τζίτζι.
Να τον αφήσω μόνο του, χωρίς κάποια συντροφιά στο μικρό κλουβάκι του-για παιχνίδια ούτε λόγος, δεν έχει ούτε την δύναμη, ούτε την διάθεση να παίξει με αυτά-ή να τον ξαναβάλω πάλι στο μεγάλο κλουβί, μαζί με την Τζιτζίκα, δεδομένου και του ότι αυτή δεν έχει κάποια αρρώστια, ούτε έχει κολλήσει κάτι από τον Τζίτζι, 5 μήνες τώρα.
Στο μεγάλο κλουβί ο Τζίτζι, παρόλο ότι δεν «πετύχαινε» πάντα τις πατήθρες εν τούτοις είχε την δυνατότητα να εξασκείται φτερουγίζοντας κατά τις προσπάθειές του.
Σίγουρα, αργά ή γρήγορα το πουλάκι θα καταλήξει-η κατάστασή του είναι μη ανατρέψιμη.
Είναι άραγε καλύτερα, για το υπόλοιπο της ζωής του να είναι μόνο του, ή είναι καλύτερα να βρίσκεται παρέα με την Τζιτζίκα, αφού αυτή δεν κινδυνεύει να κολλήσει κάτι;
Ίσως να φαίνεται ανόητο, αλλά αυτό το δίλημμα με απασχολεί σοβαρά.
Όλα αυτά άρχισαν τον Μάρτιο, όταν αγόρασα μία εξωτερική μπανιέρα, που την κρέμασα στο κλουβί του και ο Τζίτζι έκανε το μπάνιο του για αρκετή ώρα. Τότε και οι κουτσουλιές του ήτανε πράσινες και πολύ υγρές. Θα μπορούσα να είχα προλάβει το κακό, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία, την οποία και έχω αναφέρει σε άλλο μου τόπικ και για την οποία έχω τύψεις.
Το παρών θέμα, αφορά το ότι, χώρισα τον Τζίτζι από την Τζιτζίκα, βάζοντάς τον από την προηγούμενη Παρασκευή σε ένα μικρό κλουβί, όπου μπορεί ευκολότερα να βρεί τις πατήθρες του, το φαγητό και το νερό του. Τρώει και πίνει κανονικά, όπως και πριν, επίσης παρατήρησα ότι οι κουτσουλιές του είναι κανονικές. Η φωνή του όμως είναι πολύ αδύναμη και μόλις που ακούγεται ένα απλό "τσίου" Από την άλλη, η Τζιτζίκα, μόνη της πλέον στο μεγάλο κλουβί, δεν δείχνει να έχει επηρεαστεί καθόλου από τον χωρισμό.
Βρίσκομαι όμως σε συναισθηματικό δίλημμα, για το τι είναι καλύτερο για τον Τζίτζι.
Να τον αφήσω μόνο του, χωρίς κάποια συντροφιά στο μικρό κλουβάκι του-για παιχνίδια ούτε λόγος, δεν έχει ούτε την δύναμη, ούτε την διάθεση να παίξει με αυτά-ή να τον ξαναβάλω πάλι στο μεγάλο κλουβί, μαζί με την Τζιτζίκα, δεδομένου και του ότι αυτή δεν έχει κάποια αρρώστια, ούτε έχει κολλήσει κάτι από τον Τζίτζι, 5 μήνες τώρα.
Στο μεγάλο κλουβί ο Τζίτζι, παρόλο ότι δεν «πετύχαινε» πάντα τις πατήθρες εν τούτοις είχε την δυνατότητα να εξασκείται φτερουγίζοντας κατά τις προσπάθειές του.
Σίγουρα, αργά ή γρήγορα το πουλάκι θα καταλήξει-η κατάστασή του είναι μη ανατρέψιμη.
Είναι άραγε καλύτερα, για το υπόλοιπο της ζωής του να είναι μόνο του, ή είναι καλύτερα να βρίσκεται παρέα με την Τζιτζίκα, αφού αυτή δεν κινδυνεύει να κολλήσει κάτι;
Ίσως να φαίνεται ανόητο, αλλά αυτό το δίλημμα με απασχολεί σοβαρά.
