Νικοςγλυφαδα
PB New Member
Γεια σας να σας γνωρίσω τον Λάκι,
Ο Λάκι είναι ένα αρσενικό κοκατιλ που είναι πλέον μέλος της οικογένειας μας εδώ και δεκα μέρες, η ηλικία του είναι άγνωστη μιας και δεν φοράει δαχτυλίδι και ο άνθρωπος που μας τον έδωσε δεν γνωρίζει πότε γεννήθηκε.
Πολύ γρήγορα προσαρμοστικε στο καινούργιο περιβάλλον του και από την πρώτη μερα κιόλας ετρωγε από το χερι του 5χρονου γιου μου Ανδρέα ( μέσα από το κλουβί φυσικά). Την τρίτη μέρα "καταλάθος" ανοίξαμε την πόρτα του κλουβιου και... Πέταξε ελεύθερος έξω από το παράθυρο... Μετά από πάνω κάτω μια ώρα που λέγαμε ότι τέλος τον χάσαμε τον ακούσαμε να φωνάζει στον μπαλκόνι... Ξαναγύρισε κοντά μας...
Τέλος καλά όλα καλά.
Έχει αναπτύξει μια σχέση με τον μικρό μας που αν φύγει από το μάτια του χαλάει τον κοσμο από την τσιριδα, όπου πάει ο μικρός τον ακολουθεί ( πάντα μέσα στο κλουβακι του ).
Σε αυτές τις μέρες εχουμε κάνει αρκετή πρόοδο στο να με δέχεται και να έρχεται στο χέρι μου με το αζημιοτο φυσικά στη μορφή ενος μικρού κομματιού πτι-μπερ . Με αφηνει να τον χαϊδεύω και δειχνει να το απολαμβάνει αλλα ρίχνει τα τσιμπήματακια του καμια φορα πράγμα πού δεν μου δίνει ακόμα την σιγουριά να τον αφήσω στο χερι του μικρού μου φοβούμενος ότι ο μικρός μου θα φοβηθεί τον Λάκι μας και δεν θα τον πλησιάζει μετά.
Την εκπαίδευση μας την κάνουμε όταν ο μικρός μου λείπει ή σε ένα απομονωμένο δωματιο καθε μέρα. Ειναι λίγο επιθετικός με το στικάκι λιχουδια που του πηρε η "μαμά" του δλδ το κουνάει και κάνει πως θα το τσιμπισει αλλά δεν το τρώει, την πέτρα και το σουπιοκοκκαλο δεν το έχει ακουμπήσει καθόλου και φρούτα τρωει ακόμα ελάχιστα και αυτό γιατί δεν του δίνω εναλλακτική ( η φρουτακι ή... Φρουτακι) μετά που φάει λίγο το "πιατακι" με τα σπορακια ξαναμπαίνει μέσα, το ίδιο και με το αβγουλακι.
Δεν μπορεί να μενει μόνος του με την καμία και αναγκαστηκα το μεσημέρι που ο μικρός κοιμάται για να μην ξεσηκώσει παλι την πολυκατοικία στο πόδι... "σκεπάζεται" και παει για ύπνο και ο ιδιος, τουλάχιστον έτσι κοιμούνται και οι δύο και έχει λίγο χρόνο ο "μπαμπάς" και η "μαμά" να ξεκουραστούν λίγο χωρίς το άγχος για την ώρα της κοινής ησυχίας.
Επίσης οι μόνοι ήχοι που βγάζει είναι το γνωστό τσίου τον κοκατιλ και εκεινο τον "ενοχλητικό" θορυθό από ένα μπαλάκι του γιου μας που δεν λέει να ξεκολλήσει από το χέρι εδώ και κάμποσα χρονια και το ζουλαει συνέχεια, η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ γλυκό γιατί είναι ο ήχος που χρησιμοποιεί ο Λάκι για να φωνάζει τον μικρό!
ΥΓ. Αν θυμιθω και τπτ αλλο μετά από αυτή την "μικρή" παρουσίαση η οποία αναφερονται και τα θεματακια μας... Θα συμπληρώσω αργότερα.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας!
Ο Λάκι είναι ένα αρσενικό κοκατιλ που είναι πλέον μέλος της οικογένειας μας εδώ και δεκα μέρες, η ηλικία του είναι άγνωστη μιας και δεν φοράει δαχτυλίδι και ο άνθρωπος που μας τον έδωσε δεν γνωρίζει πότε γεννήθηκε.
Πολύ γρήγορα προσαρμοστικε στο καινούργιο περιβάλλον του και από την πρώτη μερα κιόλας ετρωγε από το χερι του 5χρονου γιου μου Ανδρέα ( μέσα από το κλουβί φυσικά). Την τρίτη μέρα "καταλάθος" ανοίξαμε την πόρτα του κλουβιου και... Πέταξε ελεύθερος έξω από το παράθυρο... Μετά από πάνω κάτω μια ώρα που λέγαμε ότι τέλος τον χάσαμε τον ακούσαμε να φωνάζει στον μπαλκόνι... Ξαναγύρισε κοντά μας...
Τέλος καλά όλα καλά.
Έχει αναπτύξει μια σχέση με τον μικρό μας που αν φύγει από το μάτια του χαλάει τον κοσμο από την τσιριδα, όπου πάει ο μικρός τον ακολουθεί ( πάντα μέσα στο κλουβακι του ).
Σε αυτές τις μέρες εχουμε κάνει αρκετή πρόοδο στο να με δέχεται και να έρχεται στο χέρι μου με το αζημιοτο φυσικά στη μορφή ενος μικρού κομματιού πτι-μπερ . Με αφηνει να τον χαϊδεύω και δειχνει να το απολαμβάνει αλλα ρίχνει τα τσιμπήματακια του καμια φορα πράγμα πού δεν μου δίνει ακόμα την σιγουριά να τον αφήσω στο χερι του μικρού μου φοβούμενος ότι ο μικρός μου θα φοβηθεί τον Λάκι μας και δεν θα τον πλησιάζει μετά.
Την εκπαίδευση μας την κάνουμε όταν ο μικρός μου λείπει ή σε ένα απομονωμένο δωματιο καθε μέρα. Ειναι λίγο επιθετικός με το στικάκι λιχουδια που του πηρε η "μαμά" του δλδ το κουνάει και κάνει πως θα το τσιμπισει αλλά δεν το τρώει, την πέτρα και το σουπιοκοκκαλο δεν το έχει ακουμπήσει καθόλου και φρούτα τρωει ακόμα ελάχιστα και αυτό γιατί δεν του δίνω εναλλακτική ( η φρουτακι ή... Φρουτακι) μετά που φάει λίγο το "πιατακι" με τα σπορακια ξαναμπαίνει μέσα, το ίδιο και με το αβγουλακι.
Δεν μπορεί να μενει μόνος του με την καμία και αναγκαστηκα το μεσημέρι που ο μικρός κοιμάται για να μην ξεσηκώσει παλι την πολυκατοικία στο πόδι... "σκεπάζεται" και παει για ύπνο και ο ιδιος, τουλάχιστον έτσι κοιμούνται και οι δύο και έχει λίγο χρόνο ο "μπαμπάς" και η "μαμά" να ξεκουραστούν λίγο χωρίς το άγχος για την ώρα της κοινής ησυχίας.
Επίσης οι μόνοι ήχοι που βγάζει είναι το γνωστό τσίου τον κοκατιλ και εκεινο τον "ενοχλητικό" θορυθό από ένα μπαλάκι του γιου μας που δεν λέει να ξεκολλήσει από το χέρι εδώ και κάμποσα χρονια και το ζουλαει συνέχεια, η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ γλυκό γιατί είναι ο ήχος που χρησιμοποιεί ο Λάκι για να φωνάζει τον μικρό!
ΥΓ. Αν θυμιθω και τπτ αλλο μετά από αυτή την "μικρή" παρουσίαση η οποία αναφερονται και τα θεματακια μας... Θα συμπληρώσω αργότερα.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας!
