Μετά από απαίτηση της φαν μου alicedros.. Σας παρουσιάζω τους δυο καναρινοθεους! Ντουντα:
Και Ζηκο:
Θα ακολουθήσει η ιστορία του καθενος όποτε μείνετε συντονισμένοι :)
Λοιπόν, ο Ντουντα είναι δώρο της γυναίκας μου. (Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε..)
Μου τον έκανε δώρο πριν 4 χρόνια. Ο πατέρας μου είχε πολλά πουλιά κυρίως καναρίνια και καρδερίνες. Και τις έλεγα ένα σωρό ιστορίες. Και πόσο τα αγαπάω. Βέβαια αγαπώ όλα τα ζώα αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Τι το θελε;.. Έφαγα κόλλημα μαζί του και έψαξα όσο δεν πάει το θέμα καναρίνια και κάπως έτσι κατέληξα εδώ. Αλλά και αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Με τον Ντουντα έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση πχ. Όταν καθαρίζω το κλουβί του μου μιλάει κλπ. Από την στιγμή όμως που θα του βάλω την τροφή του, πάει κατευθείαν τρώει και αν πάω να του μιλήσω φουσκώνει και βλέπω νεύρα στο πρόσωπο του.
Λοιπόν αυτός είναι ο Ντουντα και τον αγαπώ πολύ!
Ο Ζηκος τώρα είναι άλλη ιστορία. Μας τον έδωσε η κουμπαρά μας πριν 2 χρόνια γιατί 1ον ο καημένος ζούσε σε ένα σπίτι με γάτες.. και είχε φρικάρει και 2ον μια μέρα που τον έβγαλε στο μπαλκόνι του επιτέθηκε ένα γερακι...☹ Τον γλύτωσε παρά τρίχα. Είχε σταματήσει να κελαιδαει και όλη μέρα καθόταν φουσκωμένος. Ήταν χαλια. Τον πήρα για να τον σώσω. Μετά από πολυ προσπάθεια, ψάξιμο, βιταμίνες, γιατρους κλπ. Αλλά πάνω από όλα αγάπη, είναι όπως τον βλέπετε στη Φώτο και μερικές φορές κελαιδαει πιο δυνατά και από τον Ντουντα!
Όταν με είδε για πρώτη φορά τότε πριν τον πάρω, με το που του μίλησα μου σφύριξε, η κουμπαρά μας με έκπληξη λέει "μιλησε! Έχω να τον ακούσω πάνω από μήνα". Μάλλον ήξερε...
Αυτά λοιπον, ελπίζω να σας κάλυψα.
Και Ζηκο:
Θα ακολουθήσει η ιστορία του καθενος όποτε μείνετε συντονισμένοι :)
Λοιπόν, ο Ντουντα είναι δώρο της γυναίκας μου. (Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε..)
Μου τον έκανε δώρο πριν 4 χρόνια. Ο πατέρας μου είχε πολλά πουλιά κυρίως καναρίνια και καρδερίνες. Και τις έλεγα ένα σωρό ιστορίες. Και πόσο τα αγαπάω. Βέβαια αγαπώ όλα τα ζώα αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Τι το θελε;.. Έφαγα κόλλημα μαζί του και έψαξα όσο δεν πάει το θέμα καναρίνια και κάπως έτσι κατέληξα εδώ. Αλλά και αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Με τον Ντουντα έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση πχ. Όταν καθαρίζω το κλουβί του μου μιλάει κλπ. Από την στιγμή όμως που θα του βάλω την τροφή του, πάει κατευθείαν τρώει και αν πάω να του μιλήσω φουσκώνει και βλέπω νεύρα στο πρόσωπο του.
Λοιπόν αυτός είναι ο Ντουντα και τον αγαπώ πολύ!
Ο Ζηκος τώρα είναι άλλη ιστορία. Μας τον έδωσε η κουμπαρά μας πριν 2 χρόνια γιατί 1ον ο καημένος ζούσε σε ένα σπίτι με γάτες.. και είχε φρικάρει και 2ον μια μέρα που τον έβγαλε στο μπαλκόνι του επιτέθηκε ένα γερακι...☹ Τον γλύτωσε παρά τρίχα. Είχε σταματήσει να κελαιδαει και όλη μέρα καθόταν φουσκωμένος. Ήταν χαλια. Τον πήρα για να τον σώσω. Μετά από πολυ προσπάθεια, ψάξιμο, βιταμίνες, γιατρους κλπ. Αλλά πάνω από όλα αγάπη, είναι όπως τον βλέπετε στη Φώτο και μερικές φορές κελαιδαει πιο δυνατά και από τον Ντουντα!
Όταν με είδε για πρώτη φορά τότε πριν τον πάρω, με το που του μίλησα μου σφύριξε, η κουμπαρά μας με έκπληξη λέει "μιλησε! Έχω να τον ακούσω πάνω από μήνα". Μάλλον ήξερε...
Αυτά λοιπον, ελπίζω να σας κάλυψα.