Ο Κούκου «έφυγε» σήμερα το πρωί…
Μετά από μία ασθένεια που τον βασάνισε για πάνω από τρεις μήνες, δεν τα κατάφερε δυστυχώς. Ίσως ήταν καλύτερα για αυτόν, αφού υπέφερε και "έλιωνε" μέρα με τη μέρα. Όμως η γλυκύτητά του δεν χανόταν ούτε λεπτό. Μία γλυκύτητα διαποτισμένη με πολλή θλίψη. Την πρώτη φορά, ύστερα από εντατική θεραπεία κατόρθωσε να συνέλθει για λίγο, μία βδομάδα, και έπειτα κατέπεσε πάλι.
Όπως μου είπαν, λόγια παρηγοριάς, θα πρέπει να είμαι χαρούμενη να σκέφτομαι ότι έφυγε για την μακρινή εξωτική πατρίδα του που δεν γνώρισε ποτέ. Εκεί τον φαντάζομαι τώρα να πετάει χαρούμενος… Καλό ταξίδι Κούκου…
Μετά από μία ασθένεια που τον βασάνισε για πάνω από τρεις μήνες, δεν τα κατάφερε δυστυχώς. Ίσως ήταν καλύτερα για αυτόν, αφού υπέφερε και "έλιωνε" μέρα με τη μέρα. Όμως η γλυκύτητά του δεν χανόταν ούτε λεπτό. Μία γλυκύτητα διαποτισμένη με πολλή θλίψη. Την πρώτη φορά, ύστερα από εντατική θεραπεία κατόρθωσε να συνέλθει για λίγο, μία βδομάδα, και έπειτα κατέπεσε πάλι.
Όπως μου είπαν, λόγια παρηγοριάς, θα πρέπει να είμαι χαρούμενη να σκέφτομαι ότι έφυγε για την μακρινή εξωτική πατρίδα του που δεν γνώρισε ποτέ. Εκεί τον φαντάζομαι τώρα να πετάει χαρούμενος… Καλό ταξίδι Κούκου…