natalia s
PB New Member
Πριν λιγο καιρο, ο Λελος μου (απο συνηθεια κρατησα αυτο το ονομα, παρολο που οι γιατροι ειπανε πως προκειται για θηλυκο παπαγαλο) εφυγε απο τη ζωη.
Ενα συνηθισμενο πρωινο ηταν κι οπως καθε φορα, πηγαινα στο κλουβι του μολις ξυπνουσα, για να ελεγξω αν υπηρχε αιμα και αν ειχε μαδησει λιγοτερα ή περισσοτερα φτερα απο την προηγουμενη μερα.
Αντικρυσα τον Λελο μου στον πατο του κλουβιου και αιματα παντου, αιματα στο κορμι του, στο ραμφος του, στο κλουβι, στον τοιχο, στις κουρτινες. Μετα τα σοκ και ολα οσα συναισθηματα το συνοδευουν, η πρωτη σκεψη ηταν οτι της επιτεθηκε το πουλακι που εφερα για να εχει συντροφια, ομως το ραμφος του ηταν καθαρο απο αιμα. Τηλεφωνησα στο γιατρο,του περιεγραψα την εικονα και ειπε οτι το πουλακι πανω στον αυτοτραυματισμο του ''βρηκε φλεβα''. Δεν θελησα να γινει νεκροψια, ποιος ο λογος αλλωστε.. Πριν λιγες μερες ο γιατρος τον βρηκε υγιεστατο, οποτε κινδυνος μεταδοσης καποιας ασθενειας στα υπολοιπα πουλακια που ζουνε μαζι μου, δεν υπηρχε. Το αιτιο του θανατου, κατα τα λεγομενα του γιατρου ηταν η αιμορραγια.
Δεν τα καταφεραμε μικρο μου τελικα, σε ταλαιπωρησα κι εγω με τα κολαρα, τα πικρα σπρει και τις συνεχεις επισκεψεις σε διαφορους γιατρους κι εσυ ησουν παντα τοσο πολυ υπομονετικος. Πιστευα οτι μαζι,θα μπορεσουμε να νικησουμε το προβλημα που σε ταλαιπωρουσε, μα δεν τα καταφεραμε.
Πριν λιγο καιρο ο Λελος μου, πεθανε. Για μενα ειναι το τελος μιας ελπιδας, ενα τελος που ηρθε βιαια και με βρηκε απροετοιμαστη,
Ο χωροχρονος του Λελου σ αυτην τη ζωη εχει τελειωσει, μα συνεχιζει να ζει μεσα στην καρδια μου. Τωρα πεταει ελευθερος στον ουρανο, χωρις μαδημενα φτερα και χωρις πληγες στο κορμακι του.
Ας αγαπαμε με ολη μας την καρδια αυτα τα φτερωτα πλασματα, εχουν την αναγκη μας, εξαρτωνται απολυτα απο μας και μας δινουν τοσες πολλες στιγμες χαρας.
Αντιο Λελο μου...
Ενα συνηθισμενο πρωινο ηταν κι οπως καθε φορα, πηγαινα στο κλουβι του μολις ξυπνουσα, για να ελεγξω αν υπηρχε αιμα και αν ειχε μαδησει λιγοτερα ή περισσοτερα φτερα απο την προηγουμενη μερα.
Αντικρυσα τον Λελο μου στον πατο του κλουβιου και αιματα παντου, αιματα στο κορμι του, στο ραμφος του, στο κλουβι, στον τοιχο, στις κουρτινες. Μετα τα σοκ και ολα οσα συναισθηματα το συνοδευουν, η πρωτη σκεψη ηταν οτι της επιτεθηκε το πουλακι που εφερα για να εχει συντροφια, ομως το ραμφος του ηταν καθαρο απο αιμα. Τηλεφωνησα στο γιατρο,του περιεγραψα την εικονα και ειπε οτι το πουλακι πανω στον αυτοτραυματισμο του ''βρηκε φλεβα''. Δεν θελησα να γινει νεκροψια, ποιος ο λογος αλλωστε.. Πριν λιγες μερες ο γιατρος τον βρηκε υγιεστατο, οποτε κινδυνος μεταδοσης καποιας ασθενειας στα υπολοιπα πουλακια που ζουνε μαζι μου, δεν υπηρχε. Το αιτιο του θανατου, κατα τα λεγομενα του γιατρου ηταν η αιμορραγια.
Δεν τα καταφεραμε μικρο μου τελικα, σε ταλαιπωρησα κι εγω με τα κολαρα, τα πικρα σπρει και τις συνεχεις επισκεψεις σε διαφορους γιατρους κι εσυ ησουν παντα τοσο πολυ υπομονετικος. Πιστευα οτι μαζι,θα μπορεσουμε να νικησουμε το προβλημα που σε ταλαιπωρουσε, μα δεν τα καταφεραμε.
Πριν λιγο καιρο ο Λελος μου, πεθανε. Για μενα ειναι το τελος μιας ελπιδας, ενα τελος που ηρθε βιαια και με βρηκε απροετοιμαστη,
Ο χωροχρονος του Λελου σ αυτην τη ζωη εχει τελειωσει, μα συνεχιζει να ζει μεσα στην καρδια μου. Τωρα πεταει ελευθερος στον ουρανο, χωρις μαδημενα φτερα και χωρις πληγες στο κορμακι του.
Ας αγαπαμε με ολη μας την καρδια αυτα τα φτερωτα πλασματα, εχουν την αναγκη μας, εξαρτωνται απολυτα απο μας και μας δινουν τοσες πολλες στιγμες χαρας.
Αντιο Λελο μου...
️️️☹
;)
