Γεννήθηκα 29 - 3 - 2009.
Η γέννηση μου ήταν μια περιπέτεια.
Ενώ το αυγό μου είχε αλλαχθεί με πλαστικό απο τον άνθρωπο που μας φροντίζει εγω βγήκα μια μέρα αργότερα.
Τα αδέρφια μου γεννήθηκα στις 28/3/2009 το πρωί.
Ο δικός μου φλοιός απλά είχε ραγίσει αλλά δε φαινόταν ότι πάλευα να βγώ.
Στις 29/3/2009 το μεσημέρι ένοιωσα μια απότομη μετακίνηση. Κατάλαβα ότι κάπου πήγαινα και εγώ ήμουν ακόμα μέσα στο αυγό μου.
Ξαφνικά σταμάτησα επάνω σε ένα τραπέζι για νεκροψία πρίν καταλήξω στα σκουπίδια.
Τότε είδα μια οδοντογλυφίδα να ανοίγει το φλοιό μου απο τη πλευρά του αεροθάλαμου.
Εκείνη τη στιγμή αντίκρυσα ενα τύπο που με κοίταγε σαν χαζοχαρούμενος...
.
Τι να έκανα και εγώ άρχισα να κουνιέμαι μπάς και γλυτώσω τα σκουπίδια.
Η τύχη μου όμως δε τελείωσε εδώ.
Τα αδέρφια μου 4 στον αριθμό έχοντας 1&1/2 ημέρες διαφορά με ποδοπατούσαν και έμενα νειστικός.
Πλέων (απο εχθες) εκείνος ο χαζοχαρούμενος κύριος που σας έλεγα με πήρε και με έβαλε δίπλα σε ένα πληκτρολόγιο και μου δίνει μία κρέμα μέσα απο ένα λευκό πράγμα.Αφείστε που άμα λείπει βάζει την γυναίκα του να με ταίσει.
Την τρώω αλλά ποτέ δεν τη πετυχαίνει... Μια κρύα, μία χλιαρή.
Τι να κάνω;
Θέλω να μεγαλώσω να πάω να βρώ τα αδέρφια μου.
ΥΓ Το πουλάκι δεν θα το έπερνα αλλά σε λίγο θα είχαμε σημαντικό πρόβλημα ανάπτυξης που μπορούσε να επιφέρει το θάνατο.
Σε άλλες φωλιές δε το κάνω αυτό αλλά εδώ επειδή έτυχε να γεννηθεί με το τρόπο που σας προανάφερα. (αν ζήσει θα γίνει η μασκότ του εκτροφείου)
Δεν είναι παιχνίδι να παίρνουμε τα πουλιά απο τη φωλιά και να τα μεγαλώνουμε στο χέρι.
Η γέννηση μου ήταν μια περιπέτεια.
Ενώ το αυγό μου είχε αλλαχθεί με πλαστικό απο τον άνθρωπο που μας φροντίζει εγω βγήκα μια μέρα αργότερα.
Τα αδέρφια μου γεννήθηκα στις 28/3/2009 το πρωί.
Ο δικός μου φλοιός απλά είχε ραγίσει αλλά δε φαινόταν ότι πάλευα να βγώ.
Στις 29/3/2009 το μεσημέρι ένοιωσα μια απότομη μετακίνηση. Κατάλαβα ότι κάπου πήγαινα και εγώ ήμουν ακόμα μέσα στο αυγό μου.
Ξαφνικά σταμάτησα επάνω σε ένα τραπέζι για νεκροψία πρίν καταλήξω στα σκουπίδια.
Τότε είδα μια οδοντογλυφίδα να ανοίγει το φλοιό μου απο τη πλευρά του αεροθάλαμου.
Εκείνη τη στιγμή αντίκρυσα ενα τύπο που με κοίταγε σαν χαζοχαρούμενος...
.Τι να έκανα και εγώ άρχισα να κουνιέμαι μπάς και γλυτώσω τα σκουπίδια.
Η τύχη μου όμως δε τελείωσε εδώ.
Τα αδέρφια μου 4 στον αριθμό έχοντας 1&1/2 ημέρες διαφορά με ποδοπατούσαν και έμενα νειστικός.
Πλέων (απο εχθες) εκείνος ο χαζοχαρούμενος κύριος που σας έλεγα με πήρε και με έβαλε δίπλα σε ένα πληκτρολόγιο και μου δίνει μία κρέμα μέσα απο ένα λευκό πράγμα.Αφείστε που άμα λείπει βάζει την γυναίκα του να με ταίσει.
Την τρώω αλλά ποτέ δεν τη πετυχαίνει... Μια κρύα, μία χλιαρή.
Τι να κάνω;
Θέλω να μεγαλώσω να πάω να βρώ τα αδέρφια μου.ΥΓ Το πουλάκι δεν θα το έπερνα αλλά σε λίγο θα είχαμε σημαντικό πρόβλημα ανάπτυξης που μπορούσε να επιφέρει το θάνατο.
Σε άλλες φωλιές δε το κάνω αυτό αλλά εδώ επειδή έτυχε να γεννηθεί με το τρόπο που σας προανάφερα. (αν ζήσει θα γίνει η μασκότ του εκτροφείου)
Δεν είναι παιχνίδι να παίρνουμε τα πουλιά απο τη φωλιά και να τα μεγαλώνουμε στο χέρι.
... Ναι δίκιο έχεις.
