Kαλησπέρα σε όλους.
Ελπίζω να ποστάρω στην κατάλληλη ενότητα. Θα θελα να μοιραστώ την εμπειρία μου αλλά και τη χαρά μου μαζί σας.
Έχω έναν καρδερίνο εδώ και περίπου 2μιση μήνες. Εκτροφής δεν είναι γιατί στο ποδαράκι του δεν έχει δαχτυλίδι (η τιμή που τον πήρα ήταν 15 ευρώ).
Του παρέχω τα πάντα (τον έχω πασά με λίγα λόγια:D), ωραιότατο κλουβί, καθαριότητα και το κυριότερο πολύ αγάπη.
Επειδή δεν μου αρέσει να αισθάνομαι πως φυλακίζω ζωάκια, τον είχα ελεύθερο στο δωμάτιό μου, γύριζε και ζουζούνευε γύρω γύρω, έμπαινε στο κλουβάκι του όποτε ήθελε να πιει και να φάει και το βράδυ κοιμόταν πάνω σε ένα πορτατίφ:D.
Μια μέρα καταλάθος βγάζοντας το κλουβί έξω στο μπαλκόνι η μητέρα μου ξέχασε την πόρτα ανοιχτή..
Δυστυχώς ούτε εγώ το πήρα χαμπαρι μέχρι την ώρα που το μάτι μου έπεσε στο κλουβί καθώς κοίταζα τυχαία από το δωμάτιο μου..
Ο καρδερίνος (αλήτης το όνομά του:D) βγαίνει σαν κύριος, κάνει μερικές βόλτες στο μπαλκόνι, στην απλώστρα με τα απλωμένα ρούχα, στα κάγκελα, μετά κάθετε στα παπούτσια μου και τσίμπαγε τα κορδόνια και μετά σαν κύριο ξανα μπαίνει στο κλουβί του
Μόλις το ειδα πλησίασα σιγα σιγά και του έκλεισα την πορτούλα.
Περιττό να σας πω πως φοβήθηκα. Από τη μία βέβαια αν έφευγε θα σήμαινε πως ήθελε την ελευθερία του. Μένω σε ήσυχη περιοχή με πολλά άγρια πουλάκια ΄και φωλιές και σίγουρα θα επιβίωνε.
Αλλά από την άλλη, γυρίζοντας στο κλουβί του (συνηθισμένο που τόσο καιρό αυτό κανει στο δωμάτιό μου) χάρηκα γιατί ήταν σα να μου λεγε πως δεν νιώθει φυλακισμένο και πως είναι ευτυχισμένο (όσο γίνεται δηλαδή) από το να βρίσκεται στην κλούβα του pet shop..
Πιστεύω πως σπάνια γίνεται αυτό με καρδερίνες, όμως στο συγκεκριμένο πουλακι εχω δώσει πολύ αγάπη και το κυριότερο το αφήνω να πετάει (έστω και στο δωμάτιό μου) κάτι το οποιο το χαίρεται και σιγουρα μου το ανταποδίδει.
Από κελάηδημα δεν τρελαινεται (αν και ειναι αγοράκι) αλλά ειλικρινά δεν με απασχολεί, εγώ το αγαπάω έτσι κι αλλιώς.
Αυτά τα λίγα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας.
Ελπίζω να ποστάρω στην κατάλληλη ενότητα. Θα θελα να μοιραστώ την εμπειρία μου αλλά και τη χαρά μου μαζί σας.
Έχω έναν καρδερίνο εδώ και περίπου 2μιση μήνες. Εκτροφής δεν είναι γιατί στο ποδαράκι του δεν έχει δαχτυλίδι (η τιμή που τον πήρα ήταν 15 ευρώ).
Του παρέχω τα πάντα (τον έχω πασά με λίγα λόγια:D), ωραιότατο κλουβί, καθαριότητα και το κυριότερο πολύ αγάπη.
Επειδή δεν μου αρέσει να αισθάνομαι πως φυλακίζω ζωάκια, τον είχα ελεύθερο στο δωμάτιό μου, γύριζε και ζουζούνευε γύρω γύρω, έμπαινε στο κλουβάκι του όποτε ήθελε να πιει και να φάει και το βράδυ κοιμόταν πάνω σε ένα πορτατίφ:D.
Μια μέρα καταλάθος βγάζοντας το κλουβί έξω στο μπαλκόνι η μητέρα μου ξέχασε την πόρτα ανοιχτή..
Δυστυχώς ούτε εγώ το πήρα χαμπαρι μέχρι την ώρα που το μάτι μου έπεσε στο κλουβί καθώς κοίταζα τυχαία από το δωμάτιο μου..
Ο καρδερίνος (αλήτης το όνομά του:D) βγαίνει σαν κύριος, κάνει μερικές βόλτες στο μπαλκόνι, στην απλώστρα με τα απλωμένα ρούχα, στα κάγκελα, μετά κάθετε στα παπούτσια μου και τσίμπαγε τα κορδόνια και μετά σαν κύριο ξανα μπαίνει στο κλουβί του
Μόλις το ειδα πλησίασα σιγα σιγά και του έκλεισα την πορτούλα.
Περιττό να σας πω πως φοβήθηκα. Από τη μία βέβαια αν έφευγε θα σήμαινε πως ήθελε την ελευθερία του. Μένω σε ήσυχη περιοχή με πολλά άγρια πουλάκια ΄και φωλιές και σίγουρα θα επιβίωνε.
Αλλά από την άλλη, γυρίζοντας στο κλουβί του (συνηθισμένο που τόσο καιρό αυτό κανει στο δωμάτιό μου) χάρηκα γιατί ήταν σα να μου λεγε πως δεν νιώθει φυλακισμένο και πως είναι ευτυχισμένο (όσο γίνεται δηλαδή) από το να βρίσκεται στην κλούβα του pet shop..
Πιστεύω πως σπάνια γίνεται αυτό με καρδερίνες, όμως στο συγκεκριμένο πουλακι εχω δώσει πολύ αγάπη και το κυριότερο το αφήνω να πετάει (έστω και στο δωμάτιό μου) κάτι το οποιο το χαίρεται και σιγουρα μου το ανταποδίδει.
Από κελάηδημα δεν τρελαινεται (αν και ειναι αγοράκι) αλλά ειλικρινά δεν με απασχολεί, εγώ το αγαπάω έτσι κι αλλιώς.
Αυτά τα λίγα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας.
