Ο γκιόνης πρόκειται για μια μικρή κουκουβάγια με μέγεθος περίπου 20 εκατοστών. Το όνομά του προέρχεται από την μονότονη κραυγή που βγάζει ''γκιον''.
Το πτέρωμά του είναι ανοιχτόχρωμο γεμάτο με στίγματα και γραμμώσεις γκριζοκαφέ χρώματος. Το σώμα του και η ουρά του είναι μεγαλύτερο και το κεφάλι του μικρότερο σε αναλογία με την κουκουβάγια. Πάνω απο τα αυτιά του υπάρχουν δεξιά και αριστερά μικρές τούφες τις οποίες ανασηκώνει σε περιπτώσεις φόβου, θυμού όπως συμβαίνει και με τον μπούφο που ανήκει στην ίδια οικογένεια.
Είναι είδος αποδημιτικό και συναντάτε στην Αφρική και Νότια Ευρώπη. Τακτικός επισκέπτης στην χώρα μας απο την άνοιξη. Όπως συμβαίνει με όλα τα πτηνά της οικογένεις είναι νυχτόβια πουλιά και σπάνια θα τον δούμε στο φως της ημέρας.
Την νύχτα βγαίνει για κυνήγι και τρέφεται με έντομα, μικρά ποντίκια, φίδια κτλ και είναι ιδιαιτέρως χρήσιμος και ωφέλιμος στην γεωργία. Φωλιάζει σε κοιλότητες δέντρων, εγκαταλειμμένες φωλιές άλλων πτηνών και κουφάλες δέντρων.
Τον συναντάμε αρκετά συχνά σε κατοικημένες περιοχές, φυτείες και κήπους.
Υπάρχει μια πολύ γνωστή ιστορία, που προσπαθεί να εξηγήσει το κελάηδισμα του γκιόνη. Ήταν, κατά την παράδοση δύο αδερφοί. Τον έναν, που λεγόταν Αντώνης, τον σκότωσε ο άλλος, που μεταμορφώθηκε από τη λύπη του (ή τον μεταμόρφωσε μετά από δική του παράκληση ο Θεός) σε πουλί, που κλαίει τον αδικοχαμένο αδερφό του: "Γκιον! Γκιον!" (και σε παραλλαγές: "Ντον! Ντον!").
Σχετικό περιεχόμενο
Το πτέρωμά του είναι ανοιχτόχρωμο γεμάτο με στίγματα και γραμμώσεις γκριζοκαφέ χρώματος. Το σώμα του και η ουρά του είναι μεγαλύτερο και το κεφάλι του μικρότερο σε αναλογία με την κουκουβάγια. Πάνω απο τα αυτιά του υπάρχουν δεξιά και αριστερά μικρές τούφες τις οποίες ανασηκώνει σε περιπτώσεις φόβου, θυμού όπως συμβαίνει και με τον μπούφο που ανήκει στην ίδια οικογένεια.
Είναι είδος αποδημιτικό και συναντάτε στην Αφρική και Νότια Ευρώπη. Τακτικός επισκέπτης στην χώρα μας απο την άνοιξη. Όπως συμβαίνει με όλα τα πτηνά της οικογένεις είναι νυχτόβια πουλιά και σπάνια θα τον δούμε στο φως της ημέρας.
Την νύχτα βγαίνει για κυνήγι και τρέφεται με έντομα, μικρά ποντίκια, φίδια κτλ και είναι ιδιαιτέρως χρήσιμος και ωφέλιμος στην γεωργία. Φωλιάζει σε κοιλότητες δέντρων, εγκαταλειμμένες φωλιές άλλων πτηνών και κουφάλες δέντρων.
Τον συναντάμε αρκετά συχνά σε κατοικημένες περιοχές, φυτείες και κήπους.
Υπάρχει μια πολύ γνωστή ιστορία, που προσπαθεί να εξηγήσει το κελάηδισμα του γκιόνη. Ήταν, κατά την παράδοση δύο αδερφοί. Τον έναν, που λεγόταν Αντώνης, τον σκότωσε ο άλλος, που μεταμορφώθηκε από τη λύπη του (ή τον μεταμόρφωσε μετά από δική του παράκληση ο Θεός) σε πουλί, που κλαίει τον αδικοχαμένο αδερφό του: "Γκιον! Γκιον!" (και σε παραλλαγές: "Ντον! Ντον!").
Σχετικό περιεχόμενο