Στα περισσότερα πτηνά χρειάζεται μήνες να συνηθίσουν χέρια, ακόμα κι αυτά που είναι μεγαλωμένα στο χέρι. Συνεχίστε την εκαπίδευση με μίλλετ αργά και σταθερά. Όπως και στα περισσότερα πράγματα, η πρόοδος δεν είναι γνωσίως αύξουσα - το ότι έκατσε στο χέρι σας προχθές δεν σημαίνει ότι θα καθήσει και σήμερα, και το ότι δεν έκατσε χθες δεν σημαίνει ότι δεν θα καθήσει και σήμερα.
Όπως λέει και ο Δημήτρης, μην σταματήσετε την εκπαίδευση, απλώς ακολουθήστε τις δυνατότες του ίδιου του πτηνού. Κάποια πουλάκια δεν πολυθέλουν χέρια γενικώς, ακόμα και από εκείνα που κάνουν κόλπα, είναι θέμα προτίμσης - εδώ που τα λέμε το ανθρώπινο σώμα είναι ζελέ, λογικό να μην είναι το καλύτερο κλαδί! Να φανταστείτε ότι το μεγαλωμένο με κρέμα, ήμερο μπάτζι μου δεν θέλει καθόλου σάρκα. Δέχεται ξύλο να την κάνει ό,τι θες, κάθεται στο χέρι μου αν καλύπτεται από ύφασμα, αλλα αν δει δέρμα, το δαγκώνει ή το αγνοεί. Είναι θέμα προτίμησης, κατι συνέβη στο προηγούμενο σπίτι ή στον εκτροφέα (που είναι ένα κ@θαρμα και μισό)? Ποιος ξέρει? Αφού δεν θέλει, αργά αργά, όπως το θέλει.
Θα πρότεινα να το βγάζετε από το κλουβί μόνο αν έχετε χώρο φιλικό προς παπαγαλους να πάει και αν δεν τρομάζει, αλλιώς είναι πολύ νωρίς ακόμα, και υπάρχουν ένα σωρό άλλα πράγματα που μπορείτε να κάνετε για εκαπίδευση εν τω μεταξύ. Το καταλαβαίνω αν λυπάστε που είναι "πίσω απτα κάγκελα", αλλά αυτό είναι ανθρώπινη προβολή. Για το πουλάκι, το κλουβί δεν είναι κελί φυλακής, αλλά το σπίτι του, ο δικός του, ασφαλής χώρος. Φυσικά και ρπέπει να μάθει να βγαίνει για να γυμνάζεται, αλλά λίγος καιρός παραπάνω μέσα δεν θα το πειράξει, εφόσον η ψυχική του υγεία το απαιτεί.