stra.tsa
PB New Member
Αυτός είναι ο Dusty ! Ένα υγιέστατο, ευτυχισμένο, αρσενικό καναρινάκι εννέα μηνών (γεννήθηκε στις 10 Μαρτίου 2020), που ζει και κελαηδάει από καθαρή τύχη!
Ήταν η μέρα εκείνη που παραλίγο να του στερήσω τη ζωή. Μια από τις χειρότερες μέρες της ζωής μου. Είχαν περάσει πια οι μέρες και καθώς τα αυγά της μητέρας του δεν έσπαζαν, θεώρησα ότι ήταν κλούβια. Πήρα το πρώτο από τη φωλιά και το έσπασα πάνω σε ένα μαρμάρινο τραπέζι. Δεν είχε τίποτα μέσα. Το ίδιο έγινε και με το δεύτερο και με το τρίτο αυγό. Το τέταρτο όμως, είχε μέσα στο κέλυφός του τον...Dusty. Ευτυχώς δεν είχα σπάσει το αυγό του με δύναμη. Το κεφαλάκι του πετάχτηκε έξω από το σπασμένο τσόφλι και το ακούμπησε πάνω στο κρύο μάρμαρο. Πάγωσα! Θόλωσα και δεν ήξερα τι να κάνω. Αφού ξεπέρασα το αρχικό σοκ, το πήρα στη χούφτα μου και το τοποθέτησα πίσω στη φωλιά της μάνας του. Εκείνη κάθισε αμέσως πάνω του και δεν σηκώθηκε από εκεί για πολλές ώρες. Εγώ καθόμουν δίπλα με αγωνία και απέραντη στενοχώρια περιμένοντας ένα σημάδι ζωής και με τις τύψεις να με έχουν ζώσει. Ήταν από τις πιο άσχημες στιγμές της ζωής μου. Ήμουν σίγουρος πως από τη βιασύνη μου είχα σκοτώσει το πουλάκι. Την επόμενη μέρα έκπληκτος διαπίστωσα ότι το πουλάκι όχι μόνο ζούσε, αλλά ότι η μητέρα του το τάιζε κανονικά. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Τη συνέχεια την βλέπετε στις φωτογραφίες...
Καλημέρα σε όλη την παρέα!
Ήταν η μέρα εκείνη που παραλίγο να του στερήσω τη ζωή. Μια από τις χειρότερες μέρες της ζωής μου. Είχαν περάσει πια οι μέρες και καθώς τα αυγά της μητέρας του δεν έσπαζαν, θεώρησα ότι ήταν κλούβια. Πήρα το πρώτο από τη φωλιά και το έσπασα πάνω σε ένα μαρμάρινο τραπέζι. Δεν είχε τίποτα μέσα. Το ίδιο έγινε και με το δεύτερο και με το τρίτο αυγό. Το τέταρτο όμως, είχε μέσα στο κέλυφός του τον...Dusty. Ευτυχώς δεν είχα σπάσει το αυγό του με δύναμη. Το κεφαλάκι του πετάχτηκε έξω από το σπασμένο τσόφλι και το ακούμπησε πάνω στο κρύο μάρμαρο. Πάγωσα! Θόλωσα και δεν ήξερα τι να κάνω. Αφού ξεπέρασα το αρχικό σοκ, το πήρα στη χούφτα μου και το τοποθέτησα πίσω στη φωλιά της μάνας του. Εκείνη κάθισε αμέσως πάνω του και δεν σηκώθηκε από εκεί για πολλές ώρες. Εγώ καθόμουν δίπλα με αγωνία και απέραντη στενοχώρια περιμένοντας ένα σημάδι ζωής και με τις τύψεις να με έχουν ζώσει. Ήταν από τις πιο άσχημες στιγμές της ζωής μου. Ήμουν σίγουρος πως από τη βιασύνη μου είχα σκοτώσει το πουλάκι. Την επόμενη μέρα έκπληκτος διαπίστωσα ότι το πουλάκι όχι μόνο ζούσε, αλλά ότι η μητέρα του το τάιζε κανονικά. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Τη συνέχεια την βλέπετε στις φωτογραφίες...
Καλημέρα σε όλη την παρέα!
Συνημμένα
Τελευταία επεξεργασία: