netgirl
PB New Member
- Εγγραφή
- 29 Ιουν 2020
- Μηνύματα
- 15
Καλησπέρα,
Εχουμε ένα αρσενικό greencheek εδώ και 3 χρόνια (όση και η ηλικία του) ο οποίος είναι πολύ δεμένος μαζί μας και όπου και αν πάμε ακόμα και για Σαββατοκύριακα τον παίρνουμε μαζί μας. Επειδή τον λυπόμαστε για τις ώρες που μένει μόνος του τα πρωινά αλλά και για να μπορούμε να τον αφήνουμε τα Σαββατοκύριακα (όταν χρειαστεί να λείψουμε) στο σπίτι χωρίς τύψεις αποφασίσαμε να του πάρουμε μία θηλυκιά.
Την έχουμε εδώ και 1 μήνα είναι ένα πολύ ήσυχο και συνεσταλμένο πουλί το οποίο δυστυχώς δεν συμπάθησε καθόλου ο δικός μας!
Από την πρώτη ημέρα είναι πολύ επιθετικός μαζί της (εννοείται πως είναι κλεισμένη στο κλουβί της μονίμως), παραμονεύει πότε θα πιαστεί από τα κάγκελα του κλουβιού ώστε να μπορέσει να την επιτεθεί δαγκώνοντάς της τα πατουσάκια της. Τις πρώτες ημέρες ειδικά που δεν ήξερε να προστατευτεί κατάφερε μπροστά στα μάτια μας εν ριπή οφθαλμού να της τραυματίσει αρκετά το ένα δάχτυλό της (κούτσαινε για 1 εβδομάδα). Με τον καιρό έμαθε να μην πλησιάζει τα κάγκελα όταν πλησιάζει αυτός το κλουβί της.
Αδιαφορεί παντελώς για την ύπαρξή της εκτός από τις στιγμές που θα ασχοληθούμε μαζί της, όπου θα πετάξει πάνω στο κλουβί της με επιβλητικό ύφος προσπαθώντας να δείξει ποιος είναι ο άρχοντας του σπιτιού.
Όταν θα της βάλουμε π.χ. ένα κομμάτι μήλου στο κλουβί της και ενώ έχουμε φροντίσει να πάρει πρώτος αυτός το μερίδιο του, θα πετάξει το κομμάτι του για να τρέξει να αρπάξει το κομμάτι δώσαμε σε αυτήν.
Ενώ η σχέση του μαζί μου δεν ήταν από τις καλύτερες καθώς δείχνει μεγάλη αδυναμία στην κόρη μου και τον άντρα μου και εγώ έρχομαι 3η και καταϊδρωμένη στις προτιμήσεις του
... από την ημέρα που ήρθε η "Ζαζού"(η παπαγαλίνα μας) στο σπίτι και άρχισα να ασχολούμαι μαζί της. ξαφνικά έγινε αυτοκόλλητος μαζί μου.χαλί να τον πατήσεις
(το μόνο καλό της όλης υπόθεσης).
Πραγματικά όμως έχω αρχίσει να απογοητεύομαι καθώς δεν βλέπω καμία εξέλιξη στην ανύπαρκτη σχέση τους και πολύ φοβάμαι μη καταλήξουμε με 2 κλουβιά!
Υπάρχει κάτι που να μπορώ να κάνω ώστε να βοηθήσω στη συμφιλίωσή τους?
Εχουμε ένα αρσενικό greencheek εδώ και 3 χρόνια (όση και η ηλικία του) ο οποίος είναι πολύ δεμένος μαζί μας και όπου και αν πάμε ακόμα και για Σαββατοκύριακα τον παίρνουμε μαζί μας. Επειδή τον λυπόμαστε για τις ώρες που μένει μόνος του τα πρωινά αλλά και για να μπορούμε να τον αφήνουμε τα Σαββατοκύριακα (όταν χρειαστεί να λείψουμε) στο σπίτι χωρίς τύψεις αποφασίσαμε να του πάρουμε μία θηλυκιά.
Την έχουμε εδώ και 1 μήνα είναι ένα πολύ ήσυχο και συνεσταλμένο πουλί το οποίο δυστυχώς δεν συμπάθησε καθόλου ο δικός μας!
Από την πρώτη ημέρα είναι πολύ επιθετικός μαζί της (εννοείται πως είναι κλεισμένη στο κλουβί της μονίμως), παραμονεύει πότε θα πιαστεί από τα κάγκελα του κλουβιού ώστε να μπορέσει να την επιτεθεί δαγκώνοντάς της τα πατουσάκια της. Τις πρώτες ημέρες ειδικά που δεν ήξερε να προστατευτεί κατάφερε μπροστά στα μάτια μας εν ριπή οφθαλμού να της τραυματίσει αρκετά το ένα δάχτυλό της (κούτσαινε για 1 εβδομάδα). Με τον καιρό έμαθε να μην πλησιάζει τα κάγκελα όταν πλησιάζει αυτός το κλουβί της.
Αδιαφορεί παντελώς για την ύπαρξή της εκτός από τις στιγμές που θα ασχοληθούμε μαζί της, όπου θα πετάξει πάνω στο κλουβί της με επιβλητικό ύφος προσπαθώντας να δείξει ποιος είναι ο άρχοντας του σπιτιού.
Όταν θα της βάλουμε π.χ. ένα κομμάτι μήλου στο κλουβί της και ενώ έχουμε φροντίσει να πάρει πρώτος αυτός το μερίδιο του, θα πετάξει το κομμάτι του για να τρέξει να αρπάξει το κομμάτι δώσαμε σε αυτήν.
Ενώ η σχέση του μαζί μου δεν ήταν από τις καλύτερες καθώς δείχνει μεγάλη αδυναμία στην κόρη μου και τον άντρα μου και εγώ έρχομαι 3η και καταϊδρωμένη στις προτιμήσεις του
... από την ημέρα που ήρθε η "Ζαζού"(η παπαγαλίνα μας) στο σπίτι και άρχισα να ασχολούμαι μαζί της. ξαφνικά έγινε αυτοκόλλητος μαζί μου.χαλί να τον πατήσεις (το μόνο καλό της όλης υπόθεσης).Πραγματικά όμως έχω αρχίσει να απογοητεύομαι καθώς δεν βλέπω καμία εξέλιξη στην ανύπαρκτη σχέση τους και πολύ φοβάμαι μη καταλήξουμε με 2 κλουβιά!
Υπάρχει κάτι που να μπορώ να κάνω ώστε να βοηθήσω στη συμφιλίωσή τους?
