Το πρωί που το είδα, ένιωσα τόσο μεγάλη στενοχώρια και κάτι σαν...πως να το περιγράψω....είναι η αίσθηση που ο νους σου κάπως αντιδρά στο να κατανοήσει πλήρως τι είναι αυτό που βλέπεις, κάτι σαν άρνηση, σαν αποστασιοποίηση...κρίμα, και κρίμα που δεν έχουμε πάντοτε την επίγνωση του συναισθηματικού βάθους των ζώων.
Το είδα προ ημερών και στεναχωρήθηκα πολύ.
Το βίντεο αποδεικνύει την ασχετοσύνη των ανθρώπων σε σχέση με το πως νιώθουν τον αποχωρισμό-θάνατο τα ζώα.
Δεν νομίζω πως αυτού του είδους η επαφή- αποχαιρετισμός προσφέρει κάτι...
Πιστεύω πως ποτέ δεν θα έβαζα σε αυτή τη ψυχοφθόρα διαδικασία το πουλί που επιζεί.
Ούτως ή άλλως θα θρηνεί για τον αποχωρισμό, σημασία για μένα δεν θα είχε να του προσφέρω "αναμνήσεις", αλλά περισσότερη αγάπη, περισσότερο χρόνο συντροφιάς για την παρηγοριά του ή κάποιο άλλο ζώο για το "γέμισμα" και την ανατροπή της μοναχικής πλέον ζωής του.
Χρησιμοποιούμε τα απαραίτητα cookies για τη λειτουργία του ιστότοπου και προαιρετικά cookies για να βελτιώσουμε την εμπειρία της περιήγησή σας σε αυτόν.