Ο Mulga είναι ένα είδος παπαγάλου με σμαραγδένιο χρώμα που κλέβει τις εντυπώσεις από την πρώτη στιγμή. Είναι παπαγάλος της Αυστραλίας.
Αρέσκεται να συχνάζει στα φυλλώματα δέντρων όπως οι ευκάλυπτοι, τα πεύκα και ιδιαίτερα ενός τύπου ακακίας από όπου πήρε και το όνομά του.
Πολύ συχνά εκτελεί κυματιστές πτήσεις παράλληλα με το έδαφος. Το χρώμα του φτερώματός του όπου κατά βάση είναι οι αποχρώσεις του πράσινου, μέσα στις πράσινες φυλλωσιές τον προστατεύουν από τους φυσικούς φτερωτούς του εχθρούς όπως τα γεράκια.
Θα τους συναντήσουμε να πετούν κυρίως σε ζευγάρια, σε μικρά σμήνη που περιλαμβάνουν τους γονείς και τα παιδιά, σε αντίθεση με άλλα είδη παπαγάλων της Αυστραλίας που τα συναντάμε σε μεγάλα σμήνη.
Εκτός από τις δενδρώδεις εκτάσεις εντοπίζουμε τον Mulga σε θαμνώδεις αλλά και σε άνυδρες περιοχές καθώς και σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις όπου και αναζητεί σπόρους, φρούτα, έντομα και καρπούς για την διατροφή του. Σε περιοχές που δεν προσφέρουν κάλυψη και είναι εκτεθειμένος στους εχθρούς του παρουσιάζεται μια μείωση πληθυσμών.
Το μέσο βάρος του είναι 60 γραμμάρια, ενώ τα θηλυκά μπορεί να είναι ελαφρώς μικρότερα και ελαφρύτερα. Ο παπαγάλος mulga ανήκει στα διμορφικά είδη, όπου το φτέρωμα του αρσενικού διαφέρει από του θηλυκού.
Το φτέρωμα του ενήλικου αρσενικού ως επί το πλείστον είναι το σμαραγδένιο πράσινο με πολύχρωμες ανταύγειες που εναλλάσσονται από τυρκουάζ μέχρι ανοιχτόχρωμο πράσινο.
Ακριβώς πάνω από τα ρουθούνια του και κατά μήκος του μετώπου έχει μια κίτρινη λωρίδα. Μια κίτρινη λωρίδα στολίζει επίσης τους ώμους του. Στο στέμμα του έχει ένα διακριτικό κόκκινο μπάλωμα, ενώ το κόκκινοπορτοκαλί στολίζει τους γλουτούς και τα πλάγια της κοιλιάς.
Στα πρωτεύοντα φτερά κυριαρχεί το σκούρο μπλε και στα δευτερεύοντα το γαλαζοπράσινο. Το φτέρωμα κάτω από την ουρά είναι κιτρινοπράσινο. Τα φτερά της ουράς είναι μπλε με άσπρες άκρες.
Τα ενήλικα θηλυκά έχουν ένα πιο θαμπό λαδοπράσινο χρώμα. Το στήθος είναι καφεπράσινο και στην κοιλιά καθώς και κάτω από την ουρά κυριαρχεί το πρασινομπλέ. Έχουν μια θαμπή πορτοκαλί λωρίδα στο μέτωπο και ένα κόκκινο μπάλωμα στους ώμους. Η κηλίδα στο στέμμα τους είναι επίσης θαμπή κόκκινη.
Η ίριδα των ματιών είναι καφέ, ενώ τα μάτια στολίζονται από ένα στενό γκριζωπό περιοφθαλμικό δαχτυλίδι. Τα πόδια και το ράμφος είναι γκρι και στα δύο φύλα.
Τα ανήλικα πουλιά έχουν πιο θαμπό φτέρωμα από τα ενήλικα, μοιάζουν ελαφρά με τα θηλυκά, αλλά παρόλα αυτά το φύλο τους είναι εύκολα διακριτό ενώ είναι ακόμα στην φωλιά.
Να σημειωθεί ότι όσο ήρεμο είναι, άλλο τόσο εμφανίζει επιθετική συμπεριφορά κατά την περίοδο της αναπαραγωγής και για αυτό σε περίπτωση εκτροφής συνιστάται η παραμονή του σε ζευγάρια και σε απόσταση από άτομα ακόμα και του ιδίου είδους. Αυτό είναι και το μόνο δύσκολο σημείο όσον αφορά στις εκτροφές.
Επειδή οι σπόροι δεν περιέχουν μεγάλα ποσοστά υγρασίας συχνά αναζητούν περιοχές με νερό, διατρέχοντας όμως κίνδυνο από τους εχθρούς τους όταν εκτίθενται.
Στην αιχμαλωσία μπορούν να ταΐζονται με μείγμα σπόρων σαν αυτό που απευθύνεται για τα μπάτζι, ενισχυμένο ελαφρά με σπόρους από ηλίανθους. Φρούτα εποχής με αρκετή ποικιλία μπορούν να διατίθενται, ενώ απαραίτητα είναι και τα λαχανικά (σέσκουλα, αντίδια, σπανάκια) καθώς και οι βλαστημένοι σπόροι.
Απαραίτητη είναι η πρόσβαση τους σε καθαρό πόσιμο νερό για να πίνουν αλλά και για το καθημερινό τους μπάνιο.
Το προσδόκιμο ζωής του μπορεί να ξεπεράσει τα 15 χρόνια, ανάλογα πάντα και με την ποιότητα ζωής που τους προσφέρεται.
Κοντά σε υδάτινο περιβάλλον προτιμούν φωλιές σε κουφάλες ή κοιλότητες δέντρων που να είναι υπερυψωμένοι από το έδαφος γύρω στα 3-5 μέτρα για να προστατευτούν από φτερωτούς και μη θηρευτές τους.
Μπορεί να προτιμήσουν να αναπαραχθούν ακόμα και σε έτοιμες φωλιές άλλων πουλιών ή ακόμα και σε κούτσουρα. Σε άνυδρες αμμουδερές εκτάσεις δεν διστάζουν ακόμα και να σκάψουν στην άμμο για να φτιάξουν την φωλιά τους.
Στην περίπτωση εκτροφής είναι προτιμότερο να διαμένουν σε μεγάλα κλουβιά διαστάσεων. μέτρων στο μήκος, γύρω στο. μέτρο πλάτος και περίπου. μέτρα ύψος. Ένα από τα θέματα που προκύπτουν είναι ότι. εκτροφέας θα πρέπει να προσφέρει 2-3 διαφορετικά είδη και μεγεθών φωλιές. είτε σαν κουτιά, είτε με την μορφή κούτσουρων)και να τις τοποθετήσει σε διαφορετικά ύψη μέσα στην κλούβα ώστε το ζευγάρι να επιλέξει αυτή που θεωρεί ως την πιο κατάλληλη.
Εάν το ύψος του κλουβιού είναι γύρω στα δύο μέτρα, οι φωλιές μπορούν να τοποθετηθούν σε ύψος γύρω στο 1,5 μέτρα, αλλά όχι ψηλότερα από 1.80 ειδικά αν πρόκειται για εξωτερική εκτροφή για να μην αναπτύσσονται υψηλές θερμοκρασίες ειδικά τους πολύ θερμούς μήνες. Μετά την επιλογή οι άλλες φωλιές μπορούν να αφαιρεθούν.
Το ιδανικό μέγεθος του εσωτερικού της φωλιάς θα πρέπει να είναι 18Χ18 εκ. τετραγωνικά εκατοστά. Στο μπροστινό μέρος της φωλιάς πρέπει η οπή από την οποία μπαινοβγαίνει το ζευγάρι να έχει διάμετρο από 5,5 έως 6,5 εκατοστά. Η οπή πρέπει να βρίσκεται 10 εκατοστά από την οροφή της φωλιάς.
Να σημειωθεί ότι είναι μονογαμικά πουλιά και δεν αρέσκονται στην συχνή εναλλαγή συντρόφων.
Η φωλιά επενδύεται εσωτερικά με πριονίδι, ροκανίδια, μικρά κομμάτια ξύλου ή οποιουδήποτε υλικού προτιμήσουν τα πουλιά, προκειμένου να διατηρείται η ιδανική θερμοκρασία για την επώαση των αυγών και το μεγάλωμα των νεοσσών.
Στην περίπτωση εκτροφής ιδανικό θα ήταν να υπάρχει ένα εξωτερικό άνοιγμα για την διακριτική παρακολούθηση της αναπαραγωγής και το καθάρισμα της φωλιάς προκειμένου να αποφευχθούν τυχών μολύνσεις από τις κενώσεις των νεοσσών, από ακάρεα ή παράσιτα. Το άνοιγμα δεν πρέπει να υπερβαίνει τα δέκα εκατοστά.
Η προετοιμασία της φωλιάς αφορά τόσο το θηλυκό όσο και το αρσενικό, ενώ την επώαση αναλαμβάνει εξολοκλήρου το θηλυκό.. αρσενικός αναλαμβάνει την τροφοδοσία της θηλυκιάς. Ωστόσο στο μεγάλωμα των νεοσσών συμβάλλουν και οι δύο γονείς.
Η κλώσα εναποθέτει στη φωλιά από 4-6 λευκά στρογγυλά αυγά διαστάσεων 22Χ18 χιλιοστών και τα επωάζει για 19-21 ημέρες.
Οι νεοσσοί ολοκληρώνουν την πτεροφυΐα στις 4-5 εβδομάδες και ανεξαρτητοποιούνται δύο με τρεις εβδομάδες αργότερα. Ωστόσο συνεχίζουν και μένουν μαζί με τους γονείς τους μέχρι την επόμενη ωοτοκία. Το ζευγάρι είναι ικανό να ζευγαρώσει μέχρι δύο φορές τον χρόνο.
Η τεχνητή αναπαραγωγή καθώς και το τάισμα των νεοσσών από τους εκτροφείς δεν συνίσταται καθώς πρόκειται για μια περίπλοκη διαδικασία.
Κατά την παραμονή τους στην αιχμαλωσία θα πρέπει να τοποθετήσουμε στην κλούβα τους φυσικά κλαδιά από μη τοξικά ξύλα σε διαφορετικά μεγέθη σαν κούρνιες για να ξεκουράζονται, αλλά και κομμάτια κορμών για να ραμφίζουν, να ακονίζουν το ράμφος τους, να διασκεδάζουν και να μην νιώθουν ανία. Τα κλαδιά μπορεί να μασώνται από τα πουλιά και για αυτό θα πρέπει να αντικαθίστανται συχνά.
Οι πατήθρες τους θα πρέπει να απέχουν αρκετά μεταξύ τους για να ενθαρρύνονται σε μικρές πτήσεις προκειμένου να γυμνάζουν τα φτερά τους.
Ελληνική ονομασία: Παπαγάλος μούλγκα
Αγγλική ονομασία: Mulga parrot, many-coloured parrot
Τάξη: Ψιττακόμορφα (Psittaciformes)
Οικογένεια: Ψιττακουλίδες (Psittaculidae)
Γένος: Psephotellus
Είδος: P. varius
Mulga ο πολύχρωμος παπαγάλος
Αρέσκεται να συχνάζει στα φυλλώματα δέντρων όπως οι ευκάλυπτοι, τα πεύκα και ιδιαίτερα ενός τύπου ακακίας από όπου πήρε και το όνομά του.
Πολύ συχνά εκτελεί κυματιστές πτήσεις παράλληλα με το έδαφος. Το χρώμα του φτερώματός του όπου κατά βάση είναι οι αποχρώσεις του πράσινου, μέσα στις πράσινες φυλλωσιές τον προστατεύουν από τους φυσικούς φτερωτούς του εχθρούς όπως τα γεράκια.
Θα τους συναντήσουμε να πετούν κυρίως σε ζευγάρια, σε μικρά σμήνη που περιλαμβάνουν τους γονείς και τα παιδιά, σε αντίθεση με άλλα είδη παπαγάλων της Αυστραλίας που τα συναντάμε σε μεγάλα σμήνη.
Εκτός από τις δενδρώδεις εκτάσεις εντοπίζουμε τον Mulga σε θαμνώδεις αλλά και σε άνυδρες περιοχές καθώς και σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις όπου και αναζητεί σπόρους, φρούτα, έντομα και καρπούς για την διατροφή του. Σε περιοχές που δεν προσφέρουν κάλυψη και είναι εκτεθειμένος στους εχθρούς του παρουσιάζεται μια μείωση πληθυσμών.
Περιγραφή
Γενικά είναι ένα μεσαίου μεγέθους πουλί. Το μήκος του κυμαίνεται από 27-32 εκατοστά από το κεφάλι μέχρι την άκρη της ουράς.Το μέσο βάρος του είναι 60 γραμμάρια, ενώ τα θηλυκά μπορεί να είναι ελαφρώς μικρότερα και ελαφρύτερα. Ο παπαγάλος mulga ανήκει στα διμορφικά είδη, όπου το φτέρωμα του αρσενικού διαφέρει από του θηλυκού.
Το φτέρωμα του ενήλικου αρσενικού ως επί το πλείστον είναι το σμαραγδένιο πράσινο με πολύχρωμες ανταύγειες που εναλλάσσονται από τυρκουάζ μέχρι ανοιχτόχρωμο πράσινο.
Ακριβώς πάνω από τα ρουθούνια του και κατά μήκος του μετώπου έχει μια κίτρινη λωρίδα. Μια κίτρινη λωρίδα στολίζει επίσης τους ώμους του. Στο στέμμα του έχει ένα διακριτικό κόκκινο μπάλωμα, ενώ το κόκκινοπορτοκαλί στολίζει τους γλουτούς και τα πλάγια της κοιλιάς.
Στα πρωτεύοντα φτερά κυριαρχεί το σκούρο μπλε και στα δευτερεύοντα το γαλαζοπράσινο. Το φτέρωμα κάτω από την ουρά είναι κιτρινοπράσινο. Τα φτερά της ουράς είναι μπλε με άσπρες άκρες.
Τα ενήλικα θηλυκά έχουν ένα πιο θαμπό λαδοπράσινο χρώμα. Το στήθος είναι καφεπράσινο και στην κοιλιά καθώς και κάτω από την ουρά κυριαρχεί το πρασινομπλέ. Έχουν μια θαμπή πορτοκαλί λωρίδα στο μέτωπο και ένα κόκκινο μπάλωμα στους ώμους. Η κηλίδα στο στέμμα τους είναι επίσης θαμπή κόκκινη.
Η ίριδα των ματιών είναι καφέ, ενώ τα μάτια στολίζονται από ένα στενό γκριζωπό περιοφθαλμικό δαχτυλίδι. Τα πόδια και το ράμφος είναι γκρι και στα δύο φύλα.
Τα ανήλικα πουλιά έχουν πιο θαμπό φτέρωμα από τα ενήλικα, μοιάζουν ελαφρά με τα θηλυκά, αλλά παρόλα αυτά το φύλο τους είναι εύκολα διακριτό ενώ είναι ακόμα στην φωλιά.
Συμπεριφορά
Πρόκειται για ένα ήσυχο και ήρεμο πουλί με χαμηλόφωνα κελαηδήματα που επαναλαμβάνονται 3-4 φορές και κάποιους ήχους κλήσης την ώρα των γευμάτων και λίγο προ του ύπνου. Η ήρεμη προσωπικότητά του το καταστεί ιδανικό για αρχάριους εκτροφείς που επιθυμούν ένα εύκολο στην διαχείρισή του παπαγάλο ανάλογο του μπάτζι.Να σημειωθεί ότι όσο ήρεμο είναι, άλλο τόσο εμφανίζει επιθετική συμπεριφορά κατά την περίοδο της αναπαραγωγής και για αυτό σε περίπτωση εκτροφής συνιστάται η παραμονή του σε ζευγάρια και σε απόσταση από άτομα ακόμα και του ιδίου είδους. Αυτό είναι και το μόνο δύσκολο σημείο όσον αφορά στις εκτροφές.
Διατροφή
Στο φυσικό τους περιβάλλον οι παπαγάλοι Mulga διατρέφονται με σπόρους από χόρτα, καρπούς, βότανα, άνθη και μπουμπούκια, φρούτα με ιδιαίτερη προτίμηση στα μούρα, άμμο και μικρές ποσότητες κάρβουνου. Περιστασιακά τρέφονται με προνύμφες εντόμων, σκαθάρια, χρυσαλίδες που περιέχουν καλές πηγές εύπεπτης πρωτεΐνης, ιδιαίτερα χρήσιμη στην περίοδο της αναπαραγωγής.Επειδή οι σπόροι δεν περιέχουν μεγάλα ποσοστά υγρασίας συχνά αναζητούν περιοχές με νερό, διατρέχοντας όμως κίνδυνο από τους εχθρούς τους όταν εκτίθενται.
Στην αιχμαλωσία μπορούν να ταΐζονται με μείγμα σπόρων σαν αυτό που απευθύνεται για τα μπάτζι, ενισχυμένο ελαφρά με σπόρους από ηλίανθους. Φρούτα εποχής με αρκετή ποικιλία μπορούν να διατίθενται, ενώ απαραίτητα είναι και τα λαχανικά (σέσκουλα, αντίδια, σπανάκια) καθώς και οι βλαστημένοι σπόροι.
Απαραίτητη είναι η πρόσβαση τους σε καθαρό πόσιμο νερό για να πίνουν αλλά και για το καθημερινό τους μπάνιο.
Το προσδόκιμο ζωής του μπορεί να ξεπεράσει τα 15 χρόνια, ανάλογα πάντα και με την ποιότητα ζωής που τους προσφέρεται.
Αναπαραγωγή
Οι παπαγάλοι αυτοί ωριμάζουν σεξουαλικά και είναι έτοιμοι για αναπαραγωγή μετά τους 15 μήνες. Στο φυσικό τους περιβάλλον αναπαράγονται τους μήνες από Μάιο μέχρι Δεκέμβριο, ενώ στις Ηνωμένες πολιτείες η αναπαραγωγή ξεκινάει από τον Μάρτιο.Κοντά σε υδάτινο περιβάλλον προτιμούν φωλιές σε κουφάλες ή κοιλότητες δέντρων που να είναι υπερυψωμένοι από το έδαφος γύρω στα 3-5 μέτρα για να προστατευτούν από φτερωτούς και μη θηρευτές τους.
Μπορεί να προτιμήσουν να αναπαραχθούν ακόμα και σε έτοιμες φωλιές άλλων πουλιών ή ακόμα και σε κούτσουρα. Σε άνυδρες αμμουδερές εκτάσεις δεν διστάζουν ακόμα και να σκάψουν στην άμμο για να φτιάξουν την φωλιά τους.
Στην περίπτωση εκτροφής είναι προτιμότερο να διαμένουν σε μεγάλα κλουβιά διαστάσεων. μέτρων στο μήκος, γύρω στο. μέτρο πλάτος και περίπου. μέτρα ύψος. Ένα από τα θέματα που προκύπτουν είναι ότι. εκτροφέας θα πρέπει να προσφέρει 2-3 διαφορετικά είδη και μεγεθών φωλιές. είτε σαν κουτιά, είτε με την μορφή κούτσουρων)και να τις τοποθετήσει σε διαφορετικά ύψη μέσα στην κλούβα ώστε το ζευγάρι να επιλέξει αυτή που θεωρεί ως την πιο κατάλληλη.
Εάν το ύψος του κλουβιού είναι γύρω στα δύο μέτρα, οι φωλιές μπορούν να τοποθετηθούν σε ύψος γύρω στο 1,5 μέτρα, αλλά όχι ψηλότερα από 1.80 ειδικά αν πρόκειται για εξωτερική εκτροφή για να μην αναπτύσσονται υψηλές θερμοκρασίες ειδικά τους πολύ θερμούς μήνες. Μετά την επιλογή οι άλλες φωλιές μπορούν να αφαιρεθούν.
Το ιδανικό μέγεθος του εσωτερικού της φωλιάς θα πρέπει να είναι 18Χ18 εκ. τετραγωνικά εκατοστά. Στο μπροστινό μέρος της φωλιάς πρέπει η οπή από την οποία μπαινοβγαίνει το ζευγάρι να έχει διάμετρο από 5,5 έως 6,5 εκατοστά. Η οπή πρέπει να βρίσκεται 10 εκατοστά από την οροφή της φωλιάς.
Να σημειωθεί ότι είναι μονογαμικά πουλιά και δεν αρέσκονται στην συχνή εναλλαγή συντρόφων.
Η φωλιά επενδύεται εσωτερικά με πριονίδι, ροκανίδια, μικρά κομμάτια ξύλου ή οποιουδήποτε υλικού προτιμήσουν τα πουλιά, προκειμένου να διατηρείται η ιδανική θερμοκρασία για την επώαση των αυγών και το μεγάλωμα των νεοσσών.
Στην περίπτωση εκτροφής ιδανικό θα ήταν να υπάρχει ένα εξωτερικό άνοιγμα για την διακριτική παρακολούθηση της αναπαραγωγής και το καθάρισμα της φωλιάς προκειμένου να αποφευχθούν τυχών μολύνσεις από τις κενώσεις των νεοσσών, από ακάρεα ή παράσιτα. Το άνοιγμα δεν πρέπει να υπερβαίνει τα δέκα εκατοστά.
Η προετοιμασία της φωλιάς αφορά τόσο το θηλυκό όσο και το αρσενικό, ενώ την επώαση αναλαμβάνει εξολοκλήρου το θηλυκό.. αρσενικός αναλαμβάνει την τροφοδοσία της θηλυκιάς. Ωστόσο στο μεγάλωμα των νεοσσών συμβάλλουν και οι δύο γονείς.
Η κλώσα εναποθέτει στη φωλιά από 4-6 λευκά στρογγυλά αυγά διαστάσεων 22Χ18 χιλιοστών και τα επωάζει για 19-21 ημέρες.
Οι νεοσσοί ολοκληρώνουν την πτεροφυΐα στις 4-5 εβδομάδες και ανεξαρτητοποιούνται δύο με τρεις εβδομάδες αργότερα. Ωστόσο συνεχίζουν και μένουν μαζί με τους γονείς τους μέχρι την επόμενη ωοτοκία. Το ζευγάρι είναι ικανό να ζευγαρώσει μέχρι δύο φορές τον χρόνο.
Η τεχνητή αναπαραγωγή καθώς και το τάισμα των νεοσσών από τους εκτροφείς δεν συνίσταται καθώς πρόκειται για μια περίπλοκη διαδικασία.
Κατά την παραμονή τους στην αιχμαλωσία θα πρέπει να τοποθετήσουμε στην κλούβα τους φυσικά κλαδιά από μη τοξικά ξύλα σε διαφορετικά μεγέθη σαν κούρνιες για να ξεκουράζονται, αλλά και κομμάτια κορμών για να ραμφίζουν, να ακονίζουν το ράμφος τους, να διασκεδάζουν και να μην νιώθουν ανία. Τα κλαδιά μπορεί να μασώνται από τα πουλιά και για αυτό θα πρέπει να αντικαθίστανται συχνά.
Οι πατήθρες τους θα πρέπει να απέχουν αρκετά μεταξύ τους για να ενθαρρύνονται σε μικρές πτήσεις προκειμένου να γυμνάζουν τα φτερά τους.
Ονοματολογία και συστηματική ταξινόμηση
Διωνυμική ονομασία: Psephotellus variusΕλληνική ονομασία: Παπαγάλος μούλγκα
Αγγλική ονομασία: Mulga parrot, many-coloured parrot
Τάξη: Ψιττακόμορφα (Psittaciformes)
Οικογένεια: Ψιττακουλίδες (Psittaculidae)
Γένος: Psephotellus
Είδος: P. varius
