Ας υποθέσουμε ότι κατά την αναπαραγωγική περίοδο έχεις μεταξύ άλλων δύο ζευγάρια εκ των οποίων το πρώτο δεν αποτελείται από «καλής ποιότητας» πουλιά, αλλά έχει αποδειχτεί από την προηγούμενη χρονιά ότι το θηλυκό τα καταφέρνει πολύ καλά στην ανατροφή. Φροντίζει δηλαδή συνεχώς όλα τα μικρά, ταΐζει και γενικώς καταφέρνει από τα γόνιμα αβγά να «βγάζει πουλιά στο κλαρί».
Στη δεύτερη περίπτωση έχεις το «ζευγάρι της χρονιάς», του οποίου το θηλυκό γεννάει 5 αβγά και μετά ούτε γυρίζει να τα δει. Τι κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Εκμεταλλεύεσαι τα προτερήματα της κάθε περίπτωσης για να φέρεις εις πέρας τουλάχιστον μία, αφού έτσι κι αλλιώς μόνο μια θα ευοδωνόταν.
Παίρνεις λοιπόν τα «πολύτιμα αβγά» και τα βάζεις στην στοργική μητέρα (παραμάνα).
Ως παραμάνες μπορούν να χρησιμοποιηθούν επίσης, πουλιά του ίδιου είδους ακόμη και εάν είναι διαφορετικού τύπου.