Pappou Kostas
PB New Member
Η παρατήρηση της καρδερίνας στο εκτροφείο είναι από τις αγαπημένες μου ασχολίες. Όπως κάθε μέρα, έτσι και σήμερα το πρωί ξεκίνησα να τις παρατηρώ και να σας περιγράφω την εμπειρία μου.
Σήμερα το πρωί ξύπνησα κατά τις πέντε. Όταν δουλεύει κανείς 35 χρόνια και ξυπνάει αυτή την ώρα, δεν μπορεί να κοιμηθεί περισσότερες ώρες ούτε καν τα Σαββατοκύριακα. Ακούγοντας λοιπόν το έτερον ήμισυ να ροχαλίζει του καλού καιρού, είπα να πάρω το καφεδάκι μου και να πάω στο κομμάτι του παραδείσου με τις καρδερίνες, το εκτροφείο μου, μπας και κάνω καμιά παράξενη παρατήρηση.
Το τραπέζι μου βρίσκεται ένα μέτρο δίπλα από τα κλουβιά και πάνω του ο υπολογιστής για να καταγράφω την κάθε παρατήρηση. Το Dimmer το έχω προγραμματίσει με τρόπο ώστε η ανατολή να γίνετε σε 15 λεπτά και η δύση σε τριάντα. Μόλις ξεκίνησε να φωτίζει σιγά σιγά στις 6:15, παρατήρησα τα εξής:
Υπάρχουν καρδερίνες που ξυπνάνε με τις πρώτες αχτίδες φωτός και άλλες που χουζουρεύουν μέχρι να φωτίσει αρκετά. Η πρώτη τους δουλειά ήταν να τεντώσουν τα φτερά τους τα πόδια τους όπως και εμείς οι άνθρωποι. Και ενδιάμεσα να κάνουν και μερικά τιτιβίσματα. Αμέσως μετά άρχισαν το χτένισμα των φτερών, καθάρισμα του ράμφους στο ξυλαράκι και μετά από όλα αυτά άρχισαν να τσιμπολογάνε λίγα σποράκια και να πίνουν τις πρώτες γουλιές νερό.
Παρατήρησα πως την ώρα αυτή τα πουλιά είναι κάπως πιο νευρικά και συμπέρανα πως είναι το ένστικτο της φύσης για να φύγουν από το ησυχαστήριο τους ψάχνοντας για τροφή, κι ας γνωρίζουν πως η τροφή βρίσκεται στους 40 πόντους κοντά τους. Θα πρέπει όμως να είναι και η πρωινή γυμναστική για να ξεμουδιάσουν. Μετά από μισή ώρα κάθισαν στις ταΐστρες και πήρανε το κανονικό πρωινό τους.
Σηκώθηκα και ζύγωσα τα κλουβιά στους τριάντα πόντους. Αυτό που παρατήρησα είναι πως τα πουλιά που βρίσκονται στα επάνω κλουβιά (ύψος δυο μέτρα από το πάτωμα) αντέδρασαν κάπως νευρικά. Τα πουλιά που βρίσκονται στα κλουβιά ίσα με το ύψος των ματιών μου αντέδρασαν με τις χαρακτηριστικές κινήσεις κουνώντας το σώμα αριστερά δεξιά τιτιβίζοντας.
Στα πουλιά που βρίσκονται στο ύψος των εβδομήντα πόντων από το πάτωμα, δεν υπήρξε αντίδραση. Ήταν σαν να μην σιμώνει τίποτα σαν να μην ζύγωσε άνθρωπος κοντά τους.
Μέχρι στις 8:00 απόλαυσα τη χορωδία τους και μετά τους έβαλα τις μπανιέρες όπου και τρέξανε για να γίνουν μούσκεμα στο μπάνιο. Αυτό που επίσης παρατήρησα ήταν πως κανένα πουλί δεν έδειξε συμπτώματα αδιαθεσίας. Να μένει δηλαδή στο ίδιο μέρος που κοιμότανε και να μην έχει διάθεση να το εγκαταλείψει.
Η πρώτη κένωση που κάνανε ήταν χαρακτηριστική δηλαδή με μία κίνηση της αμάρας και χωρίς καμία δυσκολία. Για μένα αυτό είναι η καλύτερη διαπίστωση πως τα πουλιά είναι υγιέστατα. Άλλωστε αυτό το διαπίστωσα και με την πρωινή χορωδία τους που απόλαυσα με όλη μου την καρδιά.
Ευχαριστώ και δοξάζω το Θεό που μου επιτρέπει να απολαμβάνω αυτό το κομμάτι του επίγειου παραδείσου με τις καρδερίνες.
Σε μια ώρα αρχίζει η γενική καθαριότητα τον κλουβιών με χλωρίνη, όπως κάθε Σάββατο.
Παρατήρηση της καρδερίνας στο εκτροφείο
Σήμερα το πρωί ξύπνησα κατά τις πέντε. Όταν δουλεύει κανείς 35 χρόνια και ξυπνάει αυτή την ώρα, δεν μπορεί να κοιμηθεί περισσότερες ώρες ούτε καν τα Σαββατοκύριακα. Ακούγοντας λοιπόν το έτερον ήμισυ να ροχαλίζει του καλού καιρού, είπα να πάρω το καφεδάκι μου και να πάω στο κομμάτι του παραδείσου με τις καρδερίνες, το εκτροφείο μου, μπας και κάνω καμιά παράξενη παρατήρηση.
Το τραπέζι μου βρίσκεται ένα μέτρο δίπλα από τα κλουβιά και πάνω του ο υπολογιστής για να καταγράφω την κάθε παρατήρηση. Το Dimmer το έχω προγραμματίσει με τρόπο ώστε η ανατολή να γίνετε σε 15 λεπτά και η δύση σε τριάντα. Μόλις ξεκίνησε να φωτίζει σιγά σιγά στις 6:15, παρατήρησα τα εξής:
Υπάρχουν καρδερίνες που ξυπνάνε με τις πρώτες αχτίδες φωτός και άλλες που χουζουρεύουν μέχρι να φωτίσει αρκετά. Η πρώτη τους δουλειά ήταν να τεντώσουν τα φτερά τους τα πόδια τους όπως και εμείς οι άνθρωποι. Και ενδιάμεσα να κάνουν και μερικά τιτιβίσματα. Αμέσως μετά άρχισαν το χτένισμα των φτερών, καθάρισμα του ράμφους στο ξυλαράκι και μετά από όλα αυτά άρχισαν να τσιμπολογάνε λίγα σποράκια και να πίνουν τις πρώτες γουλιές νερό.
Παρατήρησα πως την ώρα αυτή τα πουλιά είναι κάπως πιο νευρικά και συμπέρανα πως είναι το ένστικτο της φύσης για να φύγουν από το ησυχαστήριο τους ψάχνοντας για τροφή, κι ας γνωρίζουν πως η τροφή βρίσκεται στους 40 πόντους κοντά τους. Θα πρέπει όμως να είναι και η πρωινή γυμναστική για να ξεμουδιάσουν. Μετά από μισή ώρα κάθισαν στις ταΐστρες και πήρανε το κανονικό πρωινό τους.
Σηκώθηκα και ζύγωσα τα κλουβιά στους τριάντα πόντους. Αυτό που παρατήρησα είναι πως τα πουλιά που βρίσκονται στα επάνω κλουβιά (ύψος δυο μέτρα από το πάτωμα) αντέδρασαν κάπως νευρικά. Τα πουλιά που βρίσκονται στα κλουβιά ίσα με το ύψος των ματιών μου αντέδρασαν με τις χαρακτηριστικές κινήσεις κουνώντας το σώμα αριστερά δεξιά τιτιβίζοντας.
Στα πουλιά που βρίσκονται στο ύψος των εβδομήντα πόντων από το πάτωμα, δεν υπήρξε αντίδραση. Ήταν σαν να μην σιμώνει τίποτα σαν να μην ζύγωσε άνθρωπος κοντά τους.
Μέχρι στις 8:00 απόλαυσα τη χορωδία τους και μετά τους έβαλα τις μπανιέρες όπου και τρέξανε για να γίνουν μούσκεμα στο μπάνιο. Αυτό που επίσης παρατήρησα ήταν πως κανένα πουλί δεν έδειξε συμπτώματα αδιαθεσίας. Να μένει δηλαδή στο ίδιο μέρος που κοιμότανε και να μην έχει διάθεση να το εγκαταλείψει.
Η πρώτη κένωση που κάνανε ήταν χαρακτηριστική δηλαδή με μία κίνηση της αμάρας και χωρίς καμία δυσκολία. Για μένα αυτό είναι η καλύτερη διαπίστωση πως τα πουλιά είναι υγιέστατα. Άλλωστε αυτό το διαπίστωσα και με την πρωινή χορωδία τους που απόλαυσα με όλη μου την καρδιά.
Ευχαριστώ και δοξάζω το Θεό που μου επιτρέπει να απολαμβάνω αυτό το κομμάτι του επίγειου παραδείσου με τις καρδερίνες.
Σε μια ώρα αρχίζει η γενική καθαριότητα τον κλουβιών με χλωρίνη, όπως κάθε Σάββατο.