Καλησπέρα σε όλους. Είχα πάει το απόγευμα σε ένα συνοικιακό πετ σοπ για προμήθειες. Δεν πηγαίνω συχνά εκεί και μια που βρέθηκα έριξα μια μάτια στα πουλάκια που είχε προς πώληση. Δε θα σταθώ σε μερικά πραγματικά ταλαιπωρημένα πουλάκια, στενάχωρο θέαμα από μόνο του, αλλά σε δυο καρδερινούλες. Τις είχε μαζί σε ένα από αυτά τα μικρά κλουβιά που κρατάνε τα καναρίνια. Η μια πρόσεξα πως είχε και δαχτυλίδι στο πόδι της. Οι ταλαίπωρες δεν μπορούσαν να ησυχάσουν, πήγαιναν συνέχεια προς την κορυφή του κλουβιού και δάγκωναν τα κάγκελα, ξανά και ξανά. Υποθετω πως ήταν άγριες πιασμένες, παρα το δαχτυλίδι. Πωλούνταν μάλιστα φτηνότερα από καναρίνι. Το θέαμα με στεναχώρησε παρα πολύ και το σκέφτομαι ακόμα, νιώθω ακόμα πιο ασχημα επειδή είμαι ανήμπορη να κάνω κάτι. Είναι πραγματικά λυπηρό τόσο ομορφα πλάσματα να υποβάλλονται σε μια τέτοια δοκιμασία. Ακόμα και να τα αγοράσει κάποιος, ποια θα είναι η χαρα του βλέποντας το πουλί να κοπανιεται να φύγει; Πραγματικά κρίμα...
Συγγνώμη για το μέγεθος του μηνύματος και τις σκόρπιες σκέψεις μου, απλά ήθελα να τις μοιραστώ.
Συγγνώμη για το μέγεθος του μηνύματος και τις σκόρπιες σκέψεις μου, απλά ήθελα να τις μοιραστώ.
