Βρήκα ένα άρθρο σε ένα ιταλικό site και μετάφρασα τα βασικότερα. Ελπίζω να φανεί χρήσιμο:
Λίγη ιστορία
Έχοντας κριθεί από τα καναρίνια ομαλού σχήματος και στάσης, είναι σίγουρα η πιο ασυνήθιστη ράτσα μεταξύ αυτών που έχουν ταξινομηθεί ως "Αγγλικά". Τυλίγεται σε μια αύρα μυστηρίου, και είναι ίσως το μοναδικό καναρίνι που παρέμεινε ίδιο κατά τη διάρκεια των αιώνων χωρίς ποτέ να υποστεί καμία αλλαγή.
Η προέλευσή του είναι ακόμη αβέβαιη και κανείς μπορεί να κάνει μόνο εικασίες αν και ορισμένα χαρακτηριστικά μπορούν να μας κάνουν να σκεφτούμε μια υβριδική γόνιμη προέλευση από έναν Ασιατικό σπίνο.
Αν αυτό δε συμβαίνει θα πρέπει να σχηματίσουμε τη θεωρία καταγωγής του ακόμη πιο παλιά αφού η πρώτη του καταγεγραμμένη εμφάνιση ανάγεται στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα, όταν εισήχθη στην Αγγλία από ορισμένους γάλλους πρόσφυγες που ξέφευγαν από τις θρησκευτικές και πολιτικές διώξεις εκείνης της εποχής. Παρά το γεγονός ότι το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του είναι το σχέδιο των φολίδων το Lizard είναι ένα καναρίνι σχήματος και η θέσης. Στην πραγματικότητα, η πλάτη με σχέδιο φολίδων ανάλογες με εκείνες της σαύρας, (εξ ου και η ονομασία "lizard") το καθιστούν περισσότερο ένα καναρίνι χρώματος παρά τύπου και στάσης.
Αλλά γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και άλλοι που ορθώς το εντάσσουν μεταξύ των επονομαζόμενων "Αγγλικών". Ήταν Άγγλοι οι πρώτοι, και για πολλά χρόνια οι μόνοι, που το εξέτρεφαν.
Τα lizard κινδύνεψαν να εξαφανιστούν κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, και μόνο χάρη στην παρέμβαση κάποιων εκτροφέων κατορθώθηκε να διατηρηθεί η φυλή που είχε μειωθεί σε κάτι παραπάνω από 50 πουλιά.
Ήταν τα μέλη της Ένωσης Καναρινιών Lizard από όπου και εξαρτώνται τα σημερινά standards.
Χαρακτηριστικά και standards
Είναι ένα μικρό καναρίνι με σχήμα αρμονικό και στάση ήρεμη και περήφανη. Στις πατήθρες η σωστή στάση θα πρέπει να είναι στις 45 μοίρες.
Αν και δεν γίνεται ειδική αναφορά στα κριτήρια αξιολόγησης FOI, θεωρείται ιδανικό το μήκος μεταξύ 12,5 και 13 εκατοστών..
Το κεφάλι πρέπει να είναι στρογγυλό και ανάλογο προς το σώμα, ποτέ στενό ή επίπεδο, ώστε να μπορεί να δώσει σωστή βάση στη δημιουργία του «σκούφου».
Τα μάτια του με χρώμα μαύρο και λαμπερό, το ράμφος κωνικό και όσο το δυνατό σκούρο, όπως και τα πόδια και τα νύχια.
Μια λεπτή ευθεία γραμμή σχηματισμένη από μικρά μαύρα φτερά (βλέφαρα) χωρίζει το μάτι από το σκούφο.
Το στήθος θα πρέπει να είναι πλατύ και στρογγυλεμένο και να παρουσιάζει ραβδώσεις "rowings" καθαρές και ευθυγραμμισμένες ξεκινώντας από κάτω από το ράμφος μέχρι κάτω από την ουρά και τα πλευρά.
Αυτές οι σκοτεινές σημάνσεις δημιουργούν διαφορετικές δρεπανοειδείς φολίδες και είναι γενικά πιο έντονες στα θηλυκά, ακόμη καλύτερα, στα ασήμι. Πράγματι, το χρώμα φόντου στο σαύρα μπορεί να είναι "χρυσό" που αντιστοιχεί στο έντονο ή "ασημί" που αντιστοιχεί στο χιονέ. Το χρυσό παρουσιάζεται με ένα χρώμα στο φόντο χαλκώδες κίτρινο χρυσό, λαμπερό και σε κάθε σημείο όσο το δυνατόν πιο έντονο και ομοιόμορφο.
Τα άτομα με τόνους λεμονί κίτρινου χρώματος, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει με το λιποχρωμικά κίτρινα, αντιθέτως απορρίπτονται και δεν χρησιμοποιούνται για αναπαραγωγή. Στο ασημί είναι σημαντικό να υπάρχει μέγιστη ομοιομορφία στην κατανομή των πινελιών και το χρώμα βάθους να είναι ανοιχτότερο, ακόμη περισσότερο στα θηλυκά.
Η C.O.M. επίσης, δέχεται τον τεχνητό χρωματισμό, καθώς και τα "μπλε" lizard, που αν και πολύ ελκυστικά παρουσιάζουν πολύ καφέ χαρακτηριστικό που έρχεται σε αντίθεση με την τάση να έχουμε ένα καναρίνι όσο το δυνατόν πιο μαύρο. Τα φτερά του lizard είναι βελουδένια, απαλά και συμπαγή στα ασημί ενώ είναι μεταξένια στα χρυσά και πρέπει να δίνουν μια εντύπωση φωτεινότητας για να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στο σχέδιο της πλάτης.
Τα καλυπτήρια φτερά πρέπει να σχηματίζουν ένα μοτίβο σχεδόν μαύρο………… σε σχέση με τα πίσω φτερά πτήσης. Το σχέδιο της ράχης είναι, στην κλίμακα βαθμολόγησης, το πιο σημαντικό μέρος της κρίσης με τους 25 βαθμούς του. Η πλάτη καλύπτεται από φολίδες "Spangling" που δημιουργούνται από επικαλυπτόμενα σκούρα φτερά σχήματος ημισελήνου, ξεκάθαρα και παράλληλα με ακριβή περιγράμματα και τελειώνει με μια ανοιχτότερη περίθλαση.
Αυτά δεν πρέπει να εμφανίζονται ως συνεχόμενα μαύρα αλλά κάθε φολίδα θα πρέπει να είναι σαφής και ξεχωριστή από τις άλλες.
Οι φολίδες που ξεκινούν από το τελείωμα του «σκούφου» φτάνουν σταδιακά μέχρι την κάλυψη των φτερών. Στα πουλιά που δεν έχουν «σκούφο», οι φολίδες πρέπει να είναι εξίσου παρούσες και, αν και μικρότερες, θα πρέπει να καλύπτουν τελείως το κεφάλι.
Ο «σκούφος» είναι ένα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία αυτού του γοητευτικού καναρινιού. Οβάλ και με σαφώς καθορισμένο, κίτρινο χρυσό χρώμα (εντονότερο ιδιαίτερα στα χρυσαφιά πουλιά). Ξεκινά από την κορυφή του ράμφους και καλύπτει ομοιόμορφα το κεφάλι μέχρι το σβέρκο και χωρίς την παρεμβολή σκούρων φτερών.
Δεν έχουν όλα τα lizard καθαρό σκούφο, και μάλιστα είναι απαραίτητο σε κάθε εκτροφή να είναι επίσης παρόντα και lizard χωρίς σκούφο και με διακοπτόμενο σκούφο για την ορθή προετοιμασία των ζευγαριών για αναπαραγωγή. Στο διακοπτόμενο σκούφο τα ανοιχτά φτερά να παραμένουν στο καθορισμένο όριο του σκούφου και να μην ξεφεύγουν από αυτό. Σε περίπτωση απουσίας σκούφου το lizard πρέπει να παρουσιάζει στο κεφάλι ένα καλό σχέδιο φολίδων. Δεν είναι εύκολο, ωστόσο, να βρείτε τα τέλεια άτομα με αυτό το χαρακτηριστικό, επειδή υπάρχει η τάση να επιτυγχάνεται ο μεγαλύτερος δυνατός αριθμός ατόμων με καθαρό σκούφο.
Από αυτό το γεγονός έχουμε μια επακόλουθη αύξηση των lizard με σκούφους που ξεφεύγουν. Ίσως θα έπρεπε να διαχωριστούν σε κατηγορίες όπως έχει συμβεί και σε άλλες ράτσες. Αυτό θα προωθήσει μια ποιοτική βελτίωση της επιλογής των πουλιών χωρίς σκούφο. Σε γενικές γραμμές, ένα lizard με καθαρό σκούφο προτιμάται και είναι πιο εμφανές από εκείνα που δεν έχουν. Για μια κριτική επιτροπή όμως και τα δύο έχουν ακριβώς τις ίδιες πιθανότητες να πετύχουν σε μια έκθεση.
Τα φτερά και η ουρά να τείνουν όσο το δυνατόν περισσότερο στο μαύρο, χωρίς ξασπρίσματα, και να είναι καλά δεμένα στην πλάτη, χωρίς να διασταυρώνονται ή να πέφτουν. Παρουσιάζεται ένα χαλκοκίτρινο περίγραμμα στο τέλος αυτών των φτερών. Σημαντικό είναι να φαίνεται όσο το δυνατόν λιγότερο σαν βασικό, και επίσης είναι σημαντικό να αποφεύγεται να χάνονται αυτά τα φτερά κατά τύχη, αφού όταν ξαναβγούν θα παρουσιάζουν ένα περίγραμμα αμελανινικό που σε μια έκθεση θα απορριφθεί. Οι κυριότερες ελλείψεις που διαπιστώθηκαν στα lizard, περιγράφονται συνοπτικά στο σχέδιο του Passignani (βλ. Σχέδιο 2)
Eκτροφή
Το καναρίνι lizard έχει ελάχιστα αλλάξει με την πάροδο του χρόνου και η γοητεία του πάντα εκτιμάται από πολλούς ιδιοκτήτες για την ομορφιά του και για την απλότητά του.
Φυλή αρκετά παραγωγική, αποδεικνύεται ότι είναι μια εξαιρετική δημιουργός απογόνων και τα παιδιά της μεγαλώνουν ταχύτερα από τον μέσο όρο των ομοίων τους. Το κλασικό ζευγάρωμα είναι χρυσαφί με ασήμι φροντίζοντας να λαμβάνεται υπόψη και ο τύπος φτερώματος.
Σε ότι αφορά το σκούφο, μη ζευγαρώσετε ποτέ δυο καθαρού σκούφου επειδή θα έχουμε απογόνους με σκούφο που θα ξεφεύγει.
Προτιμάτε να ζευγαρώνετε καναρίνια με σκούφο και χωρίς αυτόν ή με σκούφο και διακοπτόμενο και σαφώς να στηρίζεστε στη διαίσθηση και την εμπειρία που αποκτάται με τα χρόνια, έχοντας πάντα κατά νου ότι το αποτέλεσμα δεν είναι δεδομένο και συνδέεται πάντοτε και με ένα κάποιο βαθμό απρόβλεπτου.
Έτσι λέμε ότι ένα σωστό ζευγάρωμα σχετικά με το σκούφο θα σας δώσει απογόνους με τα χαρακτηριστικά που εμπίπτουν στις παραμέτρους των στάνταρτ, δηλαδή με καθαρό ή σχεδόν καθαρό σκούφο, ατελή ή σχεδόν ατελή αλλά και χωρίς. Ποτέ όμως με σκούφο που να ξεφεύγει.
Λόγω της ιδιαιτερότητας του φτερώματος είναι απαραίτητο να αποφευχθεί στη φάση της εκκόλαψης και της πτερόροιας να αφαιρεθούν τα φτερά γι’αυτό είναι απαραίτητο να δώσετε την απαραίτητη προσοχή πριν την έξοδο από τη φωλιά και να βάλετε τα μικρά σε κλούβες ευρύχωρες και χωρίς πολλά πουλιά.
Να παρέχετε συνεχώς spighe di panico για να αποφευχθεί το τσίμπημα, λαμβάνοντας πάντα υπόψη ότι τα καλύτερα πουλιά ήδη από τις πρώτες φάσεις της ανάπτυξης θα πρέπει να μεταφερθούν σε μεμονωμένο κλουβί και κατά προτίμηση εκθέσεως.
Η διαθεσιμότητα επαρκούς χώρου για να εξασφαλιστεί μια καλή πτερόροια δεν είναι πάντα δυνατή, και αυτό είναι ίσως ένας από τους λόγους που δεν ευνοούν την εξάπλωσή του στα ιταλικά εκτροφεία.
Μια πολύ καλή οξείδωση είναι μέρος του γενετικού στελέχους της προέλευσης. Μπορούμε όμως να προωθήσουμε ακόμη την οξείδωση του ράμφους, των ποδιών και των νυχιών με κατάλληλη έκθεση στον ήλιο των πουλιών κατά την περίοδο της πτερόροιας και με μια σωστή διατροφή πλούσια σε ουσίες που θα φέρουν λάμψη στα φτερά.
Χρήσιμα για το σκοπό αυτό μερικά φυτά, μεταξύ των οποίων και το "Poligono του Τουρκεστάν" στις περιοχές της βόρειας Ιταλίας και το οποίο ανθίζει από Ιούνιο έως Σεπτέμβριο μεταξύ 0 και 500 μέτρα. υψόμετρο.
Πρέπει όμως πάντα τα πουλιά να έχουν ήδη αυτή τη δυνατότητα στο DNA τους, ώστε να μπορέσουν στη συνέχεια να την κληροδοτήσουν στις μελλοντικές γενιές.
Isidoro Bruzzese © Ιούνιος 2006
"http://www.avifaunafree.com/avifaunafree.com/page%20bruzzese/conoscere%20lizard/conoscere%20lizard.htm"
Λίγη ιστορία
Έχοντας κριθεί από τα καναρίνια ομαλού σχήματος και στάσης, είναι σίγουρα η πιο ασυνήθιστη ράτσα μεταξύ αυτών που έχουν ταξινομηθεί ως "Αγγλικά". Τυλίγεται σε μια αύρα μυστηρίου, και είναι ίσως το μοναδικό καναρίνι που παρέμεινε ίδιο κατά τη διάρκεια των αιώνων χωρίς ποτέ να υποστεί καμία αλλαγή.
Η προέλευσή του είναι ακόμη αβέβαιη και κανείς μπορεί να κάνει μόνο εικασίες αν και ορισμένα χαρακτηριστικά μπορούν να μας κάνουν να σκεφτούμε μια υβριδική γόνιμη προέλευση από έναν Ασιατικό σπίνο.
Αν αυτό δε συμβαίνει θα πρέπει να σχηματίσουμε τη θεωρία καταγωγής του ακόμη πιο παλιά αφού η πρώτη του καταγεγραμμένη εμφάνιση ανάγεται στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα, όταν εισήχθη στην Αγγλία από ορισμένους γάλλους πρόσφυγες που ξέφευγαν από τις θρησκευτικές και πολιτικές διώξεις εκείνης της εποχής. Παρά το γεγονός ότι το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του είναι το σχέδιο των φολίδων το Lizard είναι ένα καναρίνι σχήματος και η θέσης. Στην πραγματικότητα, η πλάτη με σχέδιο φολίδων ανάλογες με εκείνες της σαύρας, (εξ ου και η ονομασία "lizard") το καθιστούν περισσότερο ένα καναρίνι χρώματος παρά τύπου και στάσης.
Αλλά γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και άλλοι που ορθώς το εντάσσουν μεταξύ των επονομαζόμενων "Αγγλικών". Ήταν Άγγλοι οι πρώτοι, και για πολλά χρόνια οι μόνοι, που το εξέτρεφαν.
Τα lizard κινδύνεψαν να εξαφανιστούν κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, και μόνο χάρη στην παρέμβαση κάποιων εκτροφέων κατορθώθηκε να διατηρηθεί η φυλή που είχε μειωθεί σε κάτι παραπάνω από 50 πουλιά.
Ήταν τα μέλη της Ένωσης Καναρινιών Lizard από όπου και εξαρτώνται τα σημερινά standards.
Χαρακτηριστικά και standards
Είναι ένα μικρό καναρίνι με σχήμα αρμονικό και στάση ήρεμη και περήφανη. Στις πατήθρες η σωστή στάση θα πρέπει να είναι στις 45 μοίρες.
Αν και δεν γίνεται ειδική αναφορά στα κριτήρια αξιολόγησης FOI, θεωρείται ιδανικό το μήκος μεταξύ 12,5 και 13 εκατοστών..
Το κεφάλι πρέπει να είναι στρογγυλό και ανάλογο προς το σώμα, ποτέ στενό ή επίπεδο, ώστε να μπορεί να δώσει σωστή βάση στη δημιουργία του «σκούφου».
Τα μάτια του με χρώμα μαύρο και λαμπερό, το ράμφος κωνικό και όσο το δυνατό σκούρο, όπως και τα πόδια και τα νύχια.
Μια λεπτή ευθεία γραμμή σχηματισμένη από μικρά μαύρα φτερά (βλέφαρα) χωρίζει το μάτι από το σκούφο.
Το στήθος θα πρέπει να είναι πλατύ και στρογγυλεμένο και να παρουσιάζει ραβδώσεις "rowings" καθαρές και ευθυγραμμισμένες ξεκινώντας από κάτω από το ράμφος μέχρι κάτω από την ουρά και τα πλευρά.
Αυτές οι σκοτεινές σημάνσεις δημιουργούν διαφορετικές δρεπανοειδείς φολίδες και είναι γενικά πιο έντονες στα θηλυκά, ακόμη καλύτερα, στα ασήμι. Πράγματι, το χρώμα φόντου στο σαύρα μπορεί να είναι "χρυσό" που αντιστοιχεί στο έντονο ή "ασημί" που αντιστοιχεί στο χιονέ. Το χρυσό παρουσιάζεται με ένα χρώμα στο φόντο χαλκώδες κίτρινο χρυσό, λαμπερό και σε κάθε σημείο όσο το δυνατόν πιο έντονο και ομοιόμορφο.
Τα άτομα με τόνους λεμονί κίτρινου χρώματος, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει με το λιποχρωμικά κίτρινα, αντιθέτως απορρίπτονται και δεν χρησιμοποιούνται για αναπαραγωγή. Στο ασημί είναι σημαντικό να υπάρχει μέγιστη ομοιομορφία στην κατανομή των πινελιών και το χρώμα βάθους να είναι ανοιχτότερο, ακόμη περισσότερο στα θηλυκά.
Η C.O.M. επίσης, δέχεται τον τεχνητό χρωματισμό, καθώς και τα "μπλε" lizard, που αν και πολύ ελκυστικά παρουσιάζουν πολύ καφέ χαρακτηριστικό που έρχεται σε αντίθεση με την τάση να έχουμε ένα καναρίνι όσο το δυνατόν πιο μαύρο. Τα φτερά του lizard είναι βελουδένια, απαλά και συμπαγή στα ασημί ενώ είναι μεταξένια στα χρυσά και πρέπει να δίνουν μια εντύπωση φωτεινότητας για να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στο σχέδιο της πλάτης.
Τα καλυπτήρια φτερά πρέπει να σχηματίζουν ένα μοτίβο σχεδόν μαύρο………… σε σχέση με τα πίσω φτερά πτήσης. Το σχέδιο της ράχης είναι, στην κλίμακα βαθμολόγησης, το πιο σημαντικό μέρος της κρίσης με τους 25 βαθμούς του. Η πλάτη καλύπτεται από φολίδες "Spangling" που δημιουργούνται από επικαλυπτόμενα σκούρα φτερά σχήματος ημισελήνου, ξεκάθαρα και παράλληλα με ακριβή περιγράμματα και τελειώνει με μια ανοιχτότερη περίθλαση.
Αυτά δεν πρέπει να εμφανίζονται ως συνεχόμενα μαύρα αλλά κάθε φολίδα θα πρέπει να είναι σαφής και ξεχωριστή από τις άλλες.
Οι φολίδες που ξεκινούν από το τελείωμα του «σκούφου» φτάνουν σταδιακά μέχρι την κάλυψη των φτερών. Στα πουλιά που δεν έχουν «σκούφο», οι φολίδες πρέπει να είναι εξίσου παρούσες και, αν και μικρότερες, θα πρέπει να καλύπτουν τελείως το κεφάλι.
Ο «σκούφος» είναι ένα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία αυτού του γοητευτικού καναρινιού. Οβάλ και με σαφώς καθορισμένο, κίτρινο χρυσό χρώμα (εντονότερο ιδιαίτερα στα χρυσαφιά πουλιά). Ξεκινά από την κορυφή του ράμφους και καλύπτει ομοιόμορφα το κεφάλι μέχρι το σβέρκο και χωρίς την παρεμβολή σκούρων φτερών.
Δεν έχουν όλα τα lizard καθαρό σκούφο, και μάλιστα είναι απαραίτητο σε κάθε εκτροφή να είναι επίσης παρόντα και lizard χωρίς σκούφο και με διακοπτόμενο σκούφο για την ορθή προετοιμασία των ζευγαριών για αναπαραγωγή. Στο διακοπτόμενο σκούφο τα ανοιχτά φτερά να παραμένουν στο καθορισμένο όριο του σκούφου και να μην ξεφεύγουν από αυτό. Σε περίπτωση απουσίας σκούφου το lizard πρέπει να παρουσιάζει στο κεφάλι ένα καλό σχέδιο φολίδων. Δεν είναι εύκολο, ωστόσο, να βρείτε τα τέλεια άτομα με αυτό το χαρακτηριστικό, επειδή υπάρχει η τάση να επιτυγχάνεται ο μεγαλύτερος δυνατός αριθμός ατόμων με καθαρό σκούφο.
Από αυτό το γεγονός έχουμε μια επακόλουθη αύξηση των lizard με σκούφους που ξεφεύγουν. Ίσως θα έπρεπε να διαχωριστούν σε κατηγορίες όπως έχει συμβεί και σε άλλες ράτσες. Αυτό θα προωθήσει μια ποιοτική βελτίωση της επιλογής των πουλιών χωρίς σκούφο. Σε γενικές γραμμές, ένα lizard με καθαρό σκούφο προτιμάται και είναι πιο εμφανές από εκείνα που δεν έχουν. Για μια κριτική επιτροπή όμως και τα δύο έχουν ακριβώς τις ίδιες πιθανότητες να πετύχουν σε μια έκθεση.
Τα φτερά και η ουρά να τείνουν όσο το δυνατόν περισσότερο στο μαύρο, χωρίς ξασπρίσματα, και να είναι καλά δεμένα στην πλάτη, χωρίς να διασταυρώνονται ή να πέφτουν. Παρουσιάζεται ένα χαλκοκίτρινο περίγραμμα στο τέλος αυτών των φτερών. Σημαντικό είναι να φαίνεται όσο το δυνατόν λιγότερο σαν βασικό, και επίσης είναι σημαντικό να αποφεύγεται να χάνονται αυτά τα φτερά κατά τύχη, αφού όταν ξαναβγούν θα παρουσιάζουν ένα περίγραμμα αμελανινικό που σε μια έκθεση θα απορριφθεί. Οι κυριότερες ελλείψεις που διαπιστώθηκαν στα lizard, περιγράφονται συνοπτικά στο σχέδιο του Passignani (βλ. Σχέδιο 2)
Eκτροφή
Το καναρίνι lizard έχει ελάχιστα αλλάξει με την πάροδο του χρόνου και η γοητεία του πάντα εκτιμάται από πολλούς ιδιοκτήτες για την ομορφιά του και για την απλότητά του.
Φυλή αρκετά παραγωγική, αποδεικνύεται ότι είναι μια εξαιρετική δημιουργός απογόνων και τα παιδιά της μεγαλώνουν ταχύτερα από τον μέσο όρο των ομοίων τους. Το κλασικό ζευγάρωμα είναι χρυσαφί με ασήμι φροντίζοντας να λαμβάνεται υπόψη και ο τύπος φτερώματος.
Σε ότι αφορά το σκούφο, μη ζευγαρώσετε ποτέ δυο καθαρού σκούφου επειδή θα έχουμε απογόνους με σκούφο που θα ξεφεύγει.
Προτιμάτε να ζευγαρώνετε καναρίνια με σκούφο και χωρίς αυτόν ή με σκούφο και διακοπτόμενο και σαφώς να στηρίζεστε στη διαίσθηση και την εμπειρία που αποκτάται με τα χρόνια, έχοντας πάντα κατά νου ότι το αποτέλεσμα δεν είναι δεδομένο και συνδέεται πάντοτε και με ένα κάποιο βαθμό απρόβλεπτου.
Έτσι λέμε ότι ένα σωστό ζευγάρωμα σχετικά με το σκούφο θα σας δώσει απογόνους με τα χαρακτηριστικά που εμπίπτουν στις παραμέτρους των στάνταρτ, δηλαδή με καθαρό ή σχεδόν καθαρό σκούφο, ατελή ή σχεδόν ατελή αλλά και χωρίς. Ποτέ όμως με σκούφο που να ξεφεύγει.
Λόγω της ιδιαιτερότητας του φτερώματος είναι απαραίτητο να αποφευχθεί στη φάση της εκκόλαψης και της πτερόροιας να αφαιρεθούν τα φτερά γι’αυτό είναι απαραίτητο να δώσετε την απαραίτητη προσοχή πριν την έξοδο από τη φωλιά και να βάλετε τα μικρά σε κλούβες ευρύχωρες και χωρίς πολλά πουλιά.
Να παρέχετε συνεχώς spighe di panico για να αποφευχθεί το τσίμπημα, λαμβάνοντας πάντα υπόψη ότι τα καλύτερα πουλιά ήδη από τις πρώτες φάσεις της ανάπτυξης θα πρέπει να μεταφερθούν σε μεμονωμένο κλουβί και κατά προτίμηση εκθέσεως.
Η διαθεσιμότητα επαρκούς χώρου για να εξασφαλιστεί μια καλή πτερόροια δεν είναι πάντα δυνατή, και αυτό είναι ίσως ένας από τους λόγους που δεν ευνοούν την εξάπλωσή του στα ιταλικά εκτροφεία.
Μια πολύ καλή οξείδωση είναι μέρος του γενετικού στελέχους της προέλευσης. Μπορούμε όμως να προωθήσουμε ακόμη την οξείδωση του ράμφους, των ποδιών και των νυχιών με κατάλληλη έκθεση στον ήλιο των πουλιών κατά την περίοδο της πτερόροιας και με μια σωστή διατροφή πλούσια σε ουσίες που θα φέρουν λάμψη στα φτερά.
Χρήσιμα για το σκοπό αυτό μερικά φυτά, μεταξύ των οποίων και το "Poligono του Τουρκεστάν" στις περιοχές της βόρειας Ιταλίας και το οποίο ανθίζει από Ιούνιο έως Σεπτέμβριο μεταξύ 0 και 500 μέτρα. υψόμετρο.
Πρέπει όμως πάντα τα πουλιά να έχουν ήδη αυτή τη δυνατότητα στο DNA τους, ώστε να μπορέσουν στη συνέχεια να την κληροδοτήσουν στις μελλοντικές γενιές.
Isidoro Bruzzese © Ιούνιος 2006
"http://www.avifaunafree.com/avifaunafree.com/page%20bruzzese/conoscere%20lizard/conoscere%20lizard.htm"
