Γενικά Ποιος θεωρείται φιλόζωος;

[Magdalena1]

Παρακολουθώντας όσο μου επιτρέπει ο χρόνος μου διάφορα θέματα στο forum μου έκανε φοβερά καλή εντύπωση η προσπάθεια ορισμένων μελών να κρατήσουν στη ζωή κάποια πτηνά-καναρινάκια-αλλά και να τους προσφέρουν αξιοπρεπή επιβίωση.Αναφέρομαι ιδιαίτερα σε μια κοπέλα, που ας με συγχωρέσει, δε θυμάμαι το όνομα της, έσωσε από γάγγραινα το μικρό της αλλά και ανησυχούσε πως θα ζούσε χωρις προβλήματα μετά.
Ανάλογη και η προσπάθεια της φίλης Σίσσυς με το μικρό της που από καταρράκτη δεν βλέπει καλά.
Κι αναρωτιέμαι ποιος θεωρείται φιλόζωος.Αυτός που εχει απλά ένα ζώο και το μεγαλώνει χωρίς προβλήματα η αυτός που προσπαθεί για το καλύτερο του ζώου κι ας χάνει χρόνο από τα καθημερινά του.
Το καναρινάκι που έχω αυτη τη στιγμή μου χαρίστηκε από συνάδελφο ως μουγγό. Γκρίνιαζε επί ενάμισι μήνα ότι δεν το θέλει γιατί δεν τραγουδάει. Του το ζήτησα κι ας ήξερα ότι θα ναι μουγγό. Μου αρκούσε η παρεούλα του και η στοργή που θα νιωθα γι αυτό. Σας διαβεβαιώ ότι μετα από 7 μήνες όχι μόνο τραγουδάει αλλά είναι και πολύ χαδιάρικο και συνεργάσιμο. Κάνει πολλά κόλπα. Το μόνο που ηθελε το καημένο ήταν λίγο περισσότερη φροντίδα και αγάπη. Σκεφτείτε δε,ότι τον προηγούμενο Αυγουστο που δεν το είχα εγώ, αυτός έφυγε διακοπές για 15 ημέρες και το άφησε μόνο του κλεισμένοσ΄ενα διαμέρισμα. Και η απάντηση του΄στο -γιατί μόνο;-ήταν του χα δυο ποτίστρες νερό. Ε.΄Αυγουστος ήταν αλλίμονο. Με μία ποτίστρα; Μετά ήθελε το καημένο να του τραγουδάει κιόλας. Δεν μπορούσε να βρει κάποιον να του το κρατήσει.
Και τελειώνοντας αναρωτιέμαι για τον ρατσισμό που υπάρχει ακόμα και στα ζώα.Αν δεν είναι αρτιμελές και υγιές δεν το θέλουμε. Οπως και στους ανθρώπους. Υιοθετούμε άσπρα παιδάκια μα δύο πόδια δύο χέρια και νοημοσύνη υψηλή.
Αυτό το θέμα το αφιερώνω στη Σίσσυ και στην άλλη κοπέλα που δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα της για την προσπάθεια τους.

 

[Sissy]

Οταν η αναγκη μας ν' αποκτησουμε ενα πουλακι η' οποιοδηποτε αλλο ζωο, δεν ειναι καθαρα και μονο εγωιστικη, αυτο που εισπρατουμε ειναι εμπειριες και πολλες φορες 'μαθηματα ζωης'. Σ' ευχαριστω πολυ Γωγω για την αναφορα σου στο προσωπο μου, απλα κανω οτι θα εκανα και για καποιον δικο μου ανθρωπο. Μπραβο για την προσπαθεια και την βοηθεια στον μικρο σου φιλο, να τον χαιρεσαι!

 

[annouk313]

Και τελειώνοντας αναρωτιέμαι για τον ρατσισμό που υπάρχει ακόμα και στα ζώα.Αν δεν είναι αρτιμελές και υγιές δεν το θέλουμε. Οπως και στους ανθρώπους. Υιοθετούμε άσπρα παιδάκια μα δύο πόδια δύο χέρια και νοημοσύνη υψηλή.

πολυ ωραιο το θεμα σου Μαγδαλενα. Εχεις μεγαλο δικιο σε αυτο για τον ρατσισμο που λες. Ισχυει οτι κ στους ανθρωπους. Βλεπουμε εναν με ειδικες αναγκες κ παμε μακρια λες κ εχει χολερα κ θαμας κολλησει. Προς θεου! Ανθρωπος ειναι κ εκεινος κ φανταζεστε πως θ α νιωθει εαν βλεπει οι ανθρωποι γυρω του τον αποφευγουν; Γιαυτο σε τετοιες περιπτωσεις πχ στο μετρο, οταν ειναι καποιος αναπηρος, ενω οι αλλοι απομακρυνονται καλο ειναι ναπλησιαζουμε κ να συμπεριφερομαστε πως δν τρεχει τιποτα γιατι πραγματικα δεν τρεχει. Αυτοι οι ανθρωποιι δεν θελουν να βλεπουν τον οικτο μας. Το παω λιγο εως πολυ πιο μακρια το θεμα βεβαια.

κ κατι αλλο ως προς τα ζωακια. Προσφατα ειδα στο σκαι στην οπρα γουινφρει ενα θεμα με μια αμερικανιδα που ειχε ενα σκυλακι με προβληματα. Ειχε χασει το ενα του ποδι κ η ζωη της κυριας ειχε αλλαξει τελειως! Δεν το παρακολουθησα πολυ απλα να αναφερω οτι αυτη ειχε αλλαξει εως κ σπιτι κ ειχε βαλει ειδικες μπαρες προκειμενου το σκυλακι της να ζει καλυτερα. Κ το απολαμβανε φαινοταν στο προσωπο της. Ελεγε μαλιστα οτι το σκυλι της εχει αλλαξει τη ζωη γιατι βλεπει την ευγνωμοσυνη του προς αυτην. Δε λεω να ειμαστε υπερβολικοι κ να κανουμε ακροτητες αλλα κ παλι μην απορριπτουμε οτι δεν ειναι αρτιμελες. Οπως ειχα δει πριν λιγο καιρο ενα θεμα με ενα πουλακι που λεει ειναι πολυ καλο αλλα δεν εχιε το ενα ποδι. Να το κρατησω;δεν θελω κανεναν να θιξω κ τελικα το κρατησαν το ζωακι ευτυχως. Απλα τελικα μετραει το τι σου προσφερει οχι το πως θα ειναι.
κ τελος ημουν αρκετα ομιλητικη θα ελεγα! Κ ισως κουρασα μερικους κ με το δικιο τους, ειχα παει στο κεντρο πριν καμποσο καιρο κ ειχα δει ενα Lovebird που το κακομοιριο ηταν στραβο το ραμφος του. Ειχ επολυ πλακα κ δε φοβοταν τοσο αλλα τα υπολοιπα του ειδους του το ειχαν λιγο στην απεξω.ημουν κ με ενα φιλο μου κ του ελεγα οτι ηθελα πολυ να το παρω. Ειλικρινα γιατι αυτο δεν επροκειτο να το αγορασει κανενας κ το λυπηθηκε η ψυχη μου, ενω γενικα δεν ειμαι κ τοσο ευαισθητη. Τελικα δεν το πηρα αλλα μου εμεινε απωθημενο!
συμπερασμα=αν βλεπουμε οτι ενα ζωο μας προσφερει την αγαπη του απλοχερα, δεν εχει σημασια το πως θα ειναι.σιγουρα ενα ομορφο ζωο ειναι καλυτερο αλλα ασ το σκεφτουμε λιγο καλυτερα...

 

[Μαιρη]

Πριν 8 χρόνια γυρνόντας απο μια βραδυνή έξοδο, άκουσα κάτι σαν κλάματα μωρού (έτσι μου είχανε φανει). Τελικά ήταν ένα γατάκι... Μια σταλιά... μαζεμένο σαν μπαλάκι, δίπλα στη ροδα ενος αυτοκινήτου. Κάποιοι ''άνθρωποι'' του είχαν κόψει το πίσω του το ποδαράκι (έτσι μας είπε ο κτηνίατρος). Το γατάκι εκείνης της νύχτας, είναι σήμερα 8 χρονών, τον λένε Αγαπούλη και μένει με τη μητέρα μου. Ο Αγαπούλης με τα τρία του ποδαράκια μας έχει δώσει πολλά μαθήματα ζωής...

 

[Magdalena1]

Μπράβο σου Μαιρη μου, ειλικρινά με συγκινήσατε. Πιστεύω πως πολυς κόσμος δεν συμπεριφέρεται έτσι, η γιατί δεν έχει χρόνο ν΄ασχολείται με τέτοιου είδους ζώα που χρειάζονται περιποιηση η γιατί έχουν δικά τους προβλήματα η είναι αδύνατοι ψυχικά ν αντιμετωπίσουν τα δύσκολα. Δεν θ'ελω να πιστεύω ότι είναι αδιάφοροι.

 

[thanasis76]

κατι παρομοιο μου ετυχε προσφατα!
πριν 2 μηνα περιπου ηρθε στο συνεργειο ενα μικρο
γατακι (2-3μηνων) και εκλαιγε.
το πηρα στα χερια μου και μην εχοντας κατι να του δωσω του εβαλα λιγο γαλα με πολυ νερο γιατι βασικα δεν κανει το γαλα...
εκεινη την ωρα σχολουσα και το δυστυχος δεν σκεφτηκα να το κρατησω μεσα στο μαγαζι...
την αλλη μερα με περιμενε ακομα εξω απο την πορτα εκει που το αφησα...
του πηρα φαγητα και τωρα ειναι βοηθος μου!
απο την πρωτη μερα εβηχε πολυ ασχημα και προσπαθουσε να ξερασει και με τρομαζε η αληθεια ειναι και ολοι μου ελεγαν αυτο τωρα θα πεθανει...
οταν μια μερα το ειδε μια κοπελα απο την γειτωνια που ειπε οτι ηταν δικο της και το αφησε επιδη ειναι ετοιμο να πεθανει...
δεν της εδωσα σημασια για να μην την βρισω και μετα απο 5-6 μερες που εκανε το ιδιο πραγμα το πηγα στο γιατρο να δω τι εχει...
και τι ειχε;
απλα ειχε κρυωσει και ειχε βροχητιδα:)
μου εδωσε χαπια και σε 10 μερες δεν ειχε τιποτα!
(απο εκει που θα πεθαινε και καλα)
τωρα οπως σας ειπα ειναι ο βοηθος μου! Και το λατρευω!

τι ασχημο οταν ενα ζωακι ειναι λιγο αρρωστο να το αφηνουμε στην τυχη του...
ντροπη σε οσους το κανουν η το εχουν κανει!