Η απάντηση στο συγκεκριμένο πρόβλημα είναι αρκετά συνθέτη κατά τη γνώμη μου, γι' αυτό πιστεύω και ο mgerom σου έθεσε μερικά σημαντικά ερωτήματα ούτως ώστε να εντοπιστεί η αιτία του προβλήματος.
Κατά την προσωπική μου άποψη το πρόβλημα ξεκινάει πολύ πριν εμφανιστεί. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα καναρίνια ζευγαρώνουν μόνο την άνοιξη, επομένως για να έχουμε μια επιτυχή αναπαραγωγή θα πρέπει να τα ζευγαρώσουμε είτε αυτή την εποχή, είτε να προσομοιώσουμε προοδευτικά συνθήκες άνοιξης στο εκτροφείο μας, εφόσον αυτό βρίσκεται σε εσωτερικό χώρο. Θα πρέπει δηλαδή καταρχήν, η διάρκεια του ημερήσιου φωτός να ξεπερνά (τεχνητά) σε σύνολο τις 12 ώρες τουλάχιστον και η θερμοκρασία να κυμαίνεται σε επίπεδα όμοια με αυτά που επικρατούν τους ανοιξιάτικους μήνες, χωρίς ακραίες αυξομειώσεις και μεταβολές. Η υγρασία επίσης θα πρέπει να κυμαίνεται σε ποσοστά της τάξεως του 60 – 65% με κάποιες μικρές αποκλίσεις πάνω κάτω.
Εάν θεωρήσουμε ότι δεν υπάρχουν κάποια ορμονικά ή άλλα παθολογικά προβλήματα που μπορεί να προκαλέσουν το πρόβλημα, ένα άλλο πολύ σημαντικό θέμα που θα πρέπει να προσεχθεί είναι η προετοιμασία για την αναπαραγωγή. Δεν θα αναφερθώ στο φαρμακευτικό μέρος αφού είναι επιλογή του κάθε εκτροφέα εάν θα το εφαρμόσει ή όχι, αλλά θα πρέπει τουλάχιστον να γίνει μια σωστή διατροφική προετοιμασία. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ξεκινήσουμε ένα με δύο μήνες πριν να αυξάνουμε τα ποσοστά των πρωτεϊνών που λαμβάνουν τα πουλιά μέσω της διατροφής τους, καθώς επίσης να χορηγούμε κάποια βασικά διατροφικά συμπληρώματα. Είναι πολύ σημαντικό να χορηγείται ασβέστιο στην θηλυκιά κατά την περίοδο αυτή γιατί θα τη βοηθήσει στο σχηματισμό ομοιόμορφων, γερών αυγών και θα διατηρήσει αυξημένο μυϊκό τόνο στον ωαγωγό βοηθώντας έτσι στην ομαλή ωοτοκία.
Θα πρέπει επίσης κατά την περίοδο της προετοιμασίας τα πουλιά να έχουν αυξημένη δραστηριότητα, να υπάρχει δηλαδή έντονη δραστηριότητα των μυών τους για να μην είναι παχύσαρκα κατά την αναπαραγωγή και γενικά να βρίσκονται σε καλή φυσική κατάσταση.
Εάν παρόλα αυτά υπάρξει κάποιο περιστατικό κατακράτησης αβγού στον ωαγωγό, μια πρώτη κίνηση είναι η άμεση χορήγηση ασβεστίου από το στόμα (υγρού κατά προτίμηση, 2-3 σταγόνες) και στη συνέχεια να τοποθετηθεί το κλουβί σε ένα ζεστό μέρος (κοντά σε τεχνητή πηγή θερμότητας) με την ελπίδα να αποδώσει η μέθοδος και να γεννήσει η κανάρα το αβγό. Εάν και πάλι δεν συμβεί τίποτα σε διάστημα μεγαλύτερο της μιας ώρας, τότε θα πρέπει να γίνει μια μικρή επέμβαση από κάποιον κτηνίατρο, ο οποίος θα σπάσει το αυγό με μια αποστειρωμένη λαβίδα και στη συνέχεια θα αφαιρέσει με μεγάλη προσοχή τα τσόφλια. Η επέμβαση αυτή θα πρέπει να γίνει από το γιατρό ο οποίος στη συνέχεια θα χορηγήσει την κατάλληλη αντιβιοτική θεραπεία.
Αυτή είναι κάποιοι πολύ γενικοί κανόνες που ισχύουν για το συγκεκριμένο θέμα. Για να ευθυμήσουμε και λίγο, θα ήθελα επίσης να πω ότι μια καλή ιδέα θα ήταν να κάνουμε το σταυρό μας πριν μπούμε σε ορισμένα pet shop, αφενός για να προετοιμαστούμε για αυτά που πρόκειται να ακούσουμε και αφετέρου για να μην κολλήσουμε καμία ασθένεια από εκεί μέσα.