tilathan
PB New Member
Ο Μάρκος (το cockatiel μου) απέκτησε μια συνήθεια η οποία φαίνεται ότι τον ενθουσιάζει, τον ξεκουράζει και χαίρεται πολύ..
Κάθε πρωί λοιπόν πριν τον ξεσκεπάσω φωνάζει.. Φωνάζει όχι μόνο για να τον ξεσκεπάσω αλλα για να βγει για τις πτήσεις του. Πριν φύγω για το πανεπιστήμιο, του ανοίγω το πορτάκι βγαίνει και κάνει 5-6 γύρους το σαλόνι πετώντας με πολύ καλή ακρίβεια, χωρίς να χτυπάει εδω και κεί, έχει και ορισμένα μέρη που πηγαίνει και κάνει στάσεις, και μετά έρχεται σε μένα ή στο κλουβί του για παιχνίδια κλπ.
Σαν πρωινό ξεπιάσιμο απο τον ύπνο δηλαδή, τον βλέπω υπερβολικά χαρούμενο που το κάνει αυτό κάθε πρωί και όλη την υπόλοιπη μέρα δεν πετάει..
Να πω επίσης ότι δεν υπάρχει το παραμικρό ίχνος πίεσης απο μένα για τον να μπει ή το να βγει απ το κλουβί. Όλα τα κάνει μόνος του.
Εκεί που επεμβαίνω μόνο είναι όταν δεν είναι ώρα να βγει, αλλα αυτός φωνάζει και θέλει.. Δεν του ανοίγω, απλά του λέω όχι.. και θυμώνει!
Έχω καταλήξει πλέον, να μην του κόψω τα φτερά πτήσης. Δεν θα είμαι εγώ το λατρεμένο χέρι που θα κόψω τα φτερά του αετού, κι ας συνεχίσει μες τη ζωή, να μ αγαπά... Που λέει και το λαικό άσμα!
Τι λέτε; Οι δικοί σας;
Κάθε πρωί λοιπόν πριν τον ξεσκεπάσω φωνάζει.. Φωνάζει όχι μόνο για να τον ξεσκεπάσω αλλα για να βγει για τις πτήσεις του. Πριν φύγω για το πανεπιστήμιο, του ανοίγω το πορτάκι βγαίνει και κάνει 5-6 γύρους το σαλόνι πετώντας με πολύ καλή ακρίβεια, χωρίς να χτυπάει εδω και κεί, έχει και ορισμένα μέρη που πηγαίνει και κάνει στάσεις, και μετά έρχεται σε μένα ή στο κλουβί του για παιχνίδια κλπ.
Σαν πρωινό ξεπιάσιμο απο τον ύπνο δηλαδή, τον βλέπω υπερβολικά χαρούμενο που το κάνει αυτό κάθε πρωί και όλη την υπόλοιπη μέρα δεν πετάει..
Να πω επίσης ότι δεν υπάρχει το παραμικρό ίχνος πίεσης απο μένα για τον να μπει ή το να βγει απ το κλουβί. Όλα τα κάνει μόνος του.
Εκεί που επεμβαίνω μόνο είναι όταν δεν είναι ώρα να βγει, αλλα αυτός φωνάζει και θέλει.. Δεν του ανοίγω, απλά του λέω όχι.. και θυμώνει!
Έχω καταλήξει πλέον, να μην του κόψω τα φτερά πτήσης. Δεν θα είμαι εγώ το λατρεμένο χέρι που θα κόψω τα φτερά του αετού, κι ας συνεχίσει μες τη ζωή, να μ αγαπά... Που λέει και το λαικό άσμα!
Τι λέτε; Οι δικοί σας;