anatolia
PB Member
Στο κατάστημα που πηγαίνουμε για τροφές από το καλοκαίρι υπήρχαν 2 Αγαπόρνιθες που όλο τις γυρόφερνα να τις πάρω, αλλά δίσταζα, γιατί είχα διαβάσει πως δεν τα πάνε καθόλου καλά με άλλα είδη και δεν είχα και χώρο, συν τοις άλλοις.
Να μην σας τα πολυλογώ, πήγαμε το Σάββατο πάλι για τροφές και είδαμε, ότι είχε μείνει μόνο μια Αγαπόρνιθα και εκεί που την κοιτούσαμε και την παρατηρούσαμε, ξαφνικά είδαμε πως το ένα ποδαράκι είναι 3-4 φορές πιο χοντρό από το άλλο… Τελικά, είχε μπιχτεί μέσα στο ποδαράκι της το δαχτυλίδι και η κατάσταση πρέπει να προκαλούσε αφόρητο πόνο, καθώς σχεδόν δεν το πατούσε πια, το δέρμα είχε σκεπάσει τη μια πλευρά του δαχτυλιδιού ολοσχερώς. Κοιταχτήκαμε και φωνάξαμε αμέσως τον κύριο που δουλεύει εκεί.
Εκείνος δεν είναι γνώστης των πουλιών γενικά, αλλά σοκαρίστηκε και πήρε τηλέφωνο τον υπεύθυνο του καταστήματος. Μετά από σύντομες διαβουλεύσεις μας χάρισαν το πουλάκι και τρέξαμε αμέσως στην ιατρό μας, που ευτυχώς, εκείνο το βράδυ ήταν ακόμη ανοιχτή. Εξετάσαμε το πόδι, ήταν μέσα στο κρέας το δαχτυλίδι και σκεφτόμασταν όλοι μαζί πώς να το βγάλουμε για να μην τραυματίσουμε το πουλί περισσότερο.
Η ιατρός μας είπε να βάλουμε ένα βάμμα ειδικό μαζί με βαζελίνη στο ποδαράκι έως το πρωί που μας έκλεισε ραντεβού να μαλακώσει το δέρμα και να βγάλουμε το δαχτυλίδι, γατί δεν είχε ειδικό εργαλείο και έπρεπε να το ψάξει από κάπου αλλού. Περιττό να σας πω, ότι σχεδόν δεν κοιμηθήκαμε από την ταραχή μας εκείνη τη νύχτα, διαβάσαμε ένα σωρό άρθρα, είδαμε άλλα τόσα βίντεο, κλπ.
Το πρωί μαζέψαμε κάποια εργαλεία που είχαμε και τα τσιμπιδάκια μου, μήπως τυχόν μας βοηθούσαν στην «εγχείρηση», εάν δεν βρισκόταν το κατάλληλο εργαλείο από την ιατρίνα μας. Ο φόβος, πέραν όλων των άλλων, ήταν και το δαχτυλίδι να μην είναι από σκληρό μέταλλο, ώστε να μπορούμε να το κόψουμε σχετικά γρήγορα, χωρίς να τραυματίσουμε ή να αγχώσουμε το πουλί παραπάνω.
Τελικά τη δουλειά την έκανε ένα χειρουργικό εργαλείο που είχα από της μητέρας μου το ιατρείο, το αλουμινένιο δαχτυλίδι κόπηκε αμέσως! Το πόδι είχε πληγή και αίμα, τα περιποιήθηκε αμέσως η ιατρός μας και μας έδωσε ειδική αλοιφή και ρευστή αλόη για επάλειψη κάθε μέρα. Χθες το ποδαράκι ξεπρίστηκε αρκετά και σήμερα η μικρή μας Αγαπόρνιθα φέρνει σβούρες στο κλουβί, γιατί ζωντάνεψε και ακούει το κοπάδι μας που είναι σε άλλο δωμάτιο, θέλει να πάει να τους γνωρίσει, νομίζω)
Τώρα για το δαχτυλίδι: ήταν από τα πιο φτηνά αλουμινένια της αγοράς, δεν είχε τίποτε ευκρινές γραμμένο πάνω του. Ήταν μια πράξη κάποιου ασυνείδητου εκτροφέα που ήθελε, μάλλον, να δείξει ότι έχει πουλιά καλύτερα από εκείνα που δεν έχουν δαχτυλίδια; Τι να πει κανείς; Αν δεν γνωρίζουμε, δεν κάνουμε τίποτα, απευθυνόμαστε στους ειδικούς, έτσι ξέρω και έτσι πρέπει. Έκαστος στο είδος του, που λένε.
Τώρα είμαστε σε καραντίνα, τρώμε καλό φαγητό, δοκιμάζουμε φρούτα-λαχανικά και πίνουμε βιταμίνες) Αλοιφές 3 φορές την ημέρα και πολύ προσοχή και ομιλία για να μας συνηθίσει)
Δεν γνωρίζω τίποτε για τις Αγαπόρνιθες, πέραν του ότι είναι πανέμορφες, χρειάζονται συντροφιά και δεν τα πάνε με άλλα είδη καλά. Το ίδιο έλεγαν, βέβαια, και για την ροζέλα μας, η οποία πια είναι μέλος του κοπαδιού και βολτάρει μαζί με τα κοκατίλ και τα μπάντζι μας μέσα στο σπίτι, χωρίς να ενοχλούν ο ένας τον άλλον)
Θα εκτιμούσαμε πολύ οποιεσδήποτε συμβουλές για την Αγαπόρνιθα από όσους έχουν αυτό το είδος!
Παρατηρήσαμε ότι της αρέσει να κοιμάται μέσα στην ταΐστρα της. Το συνηθίζουν αυτό; Να της κάνουμε κάτι σαν κρεβατάκι μήπως; Γνωρίζετε, αν τα πάει καλά με άλλα είδη ή θα έχουμε θέμα;
Επίσης, δεν ξέρουμε το φύλο και ψάχνουμε και όνομα!)
Ευχαριστώ!
Να μην σας τα πολυλογώ, πήγαμε το Σάββατο πάλι για τροφές και είδαμε, ότι είχε μείνει μόνο μια Αγαπόρνιθα και εκεί που την κοιτούσαμε και την παρατηρούσαμε, ξαφνικά είδαμε πως το ένα ποδαράκι είναι 3-4 φορές πιο χοντρό από το άλλο… Τελικά, είχε μπιχτεί μέσα στο ποδαράκι της το δαχτυλίδι και η κατάσταση πρέπει να προκαλούσε αφόρητο πόνο, καθώς σχεδόν δεν το πατούσε πια, το δέρμα είχε σκεπάσει τη μια πλευρά του δαχτυλιδιού ολοσχερώς. Κοιταχτήκαμε και φωνάξαμε αμέσως τον κύριο που δουλεύει εκεί.
Εκείνος δεν είναι γνώστης των πουλιών γενικά, αλλά σοκαρίστηκε και πήρε τηλέφωνο τον υπεύθυνο του καταστήματος. Μετά από σύντομες διαβουλεύσεις μας χάρισαν το πουλάκι και τρέξαμε αμέσως στην ιατρό μας, που ευτυχώς, εκείνο το βράδυ ήταν ακόμη ανοιχτή. Εξετάσαμε το πόδι, ήταν μέσα στο κρέας το δαχτυλίδι και σκεφτόμασταν όλοι μαζί πώς να το βγάλουμε για να μην τραυματίσουμε το πουλί περισσότερο.
Η ιατρός μας είπε να βάλουμε ένα βάμμα ειδικό μαζί με βαζελίνη στο ποδαράκι έως το πρωί που μας έκλεισε ραντεβού να μαλακώσει το δέρμα και να βγάλουμε το δαχτυλίδι, γατί δεν είχε ειδικό εργαλείο και έπρεπε να το ψάξει από κάπου αλλού. Περιττό να σας πω, ότι σχεδόν δεν κοιμηθήκαμε από την ταραχή μας εκείνη τη νύχτα, διαβάσαμε ένα σωρό άρθρα, είδαμε άλλα τόσα βίντεο, κλπ.
Το πρωί μαζέψαμε κάποια εργαλεία που είχαμε και τα τσιμπιδάκια μου, μήπως τυχόν μας βοηθούσαν στην «εγχείρηση», εάν δεν βρισκόταν το κατάλληλο εργαλείο από την ιατρίνα μας. Ο φόβος, πέραν όλων των άλλων, ήταν και το δαχτυλίδι να μην είναι από σκληρό μέταλλο, ώστε να μπορούμε να το κόψουμε σχετικά γρήγορα, χωρίς να τραυματίσουμε ή να αγχώσουμε το πουλί παραπάνω.
Τελικά τη δουλειά την έκανε ένα χειρουργικό εργαλείο που είχα από της μητέρας μου το ιατρείο, το αλουμινένιο δαχτυλίδι κόπηκε αμέσως! Το πόδι είχε πληγή και αίμα, τα περιποιήθηκε αμέσως η ιατρός μας και μας έδωσε ειδική αλοιφή και ρευστή αλόη για επάλειψη κάθε μέρα. Χθες το ποδαράκι ξεπρίστηκε αρκετά και σήμερα η μικρή μας Αγαπόρνιθα φέρνει σβούρες στο κλουβί, γιατί ζωντάνεψε και ακούει το κοπάδι μας που είναι σε άλλο δωμάτιο, θέλει να πάει να τους γνωρίσει, νομίζω)
Τώρα για το δαχτυλίδι: ήταν από τα πιο φτηνά αλουμινένια της αγοράς, δεν είχε τίποτε ευκρινές γραμμένο πάνω του. Ήταν μια πράξη κάποιου ασυνείδητου εκτροφέα που ήθελε, μάλλον, να δείξει ότι έχει πουλιά καλύτερα από εκείνα που δεν έχουν δαχτυλίδια; Τι να πει κανείς; Αν δεν γνωρίζουμε, δεν κάνουμε τίποτα, απευθυνόμαστε στους ειδικούς, έτσι ξέρω και έτσι πρέπει. Έκαστος στο είδος του, που λένε.
Τώρα είμαστε σε καραντίνα, τρώμε καλό φαγητό, δοκιμάζουμε φρούτα-λαχανικά και πίνουμε βιταμίνες) Αλοιφές 3 φορές την ημέρα και πολύ προσοχή και ομιλία για να μας συνηθίσει)
Δεν γνωρίζω τίποτε για τις Αγαπόρνιθες, πέραν του ότι είναι πανέμορφες, χρειάζονται συντροφιά και δεν τα πάνε με άλλα είδη καλά. Το ίδιο έλεγαν, βέβαια, και για την ροζέλα μας, η οποία πια είναι μέλος του κοπαδιού και βολτάρει μαζί με τα κοκατίλ και τα μπάντζι μας μέσα στο σπίτι, χωρίς να ενοχλούν ο ένας τον άλλον)
Θα εκτιμούσαμε πολύ οποιεσδήποτε συμβουλές για την Αγαπόρνιθα από όσους έχουν αυτό το είδος!
Παρατηρήσαμε ότι της αρέσει να κοιμάται μέσα στην ταΐστρα της. Το συνηθίζουν αυτό; Να της κάνουμε κάτι σαν κρεβατάκι μήπως; Γνωρίζετε, αν τα πάει καλά με άλλα είδη ή θα έχουμε θέμα;
Επίσης, δεν ξέρουμε το φύλο και ψάχνουμε και όνομα!)
Ευχαριστώ!
).
! Ακόμη δεν το έμαθα!)
