Χαίρετε ! Έχω μια απορία εδώ και χρόνια. Πως μπορουν οι παπαγαλοι να μιλάνε και τα υπόλοιπα πουλια πχ καρδερίνες όχι? ( εννοώ οχι από το τι μπορούν να κάνουν από την μορφολογία του στόματος)Επίσης πως μπορούν με τόσο μικρό εγκέφαλο να μαθαίνουν τόσα πράγματα? Ευχαριστώ και καλο καλοκαίρι ( ξέρω λίγο καθυστερημένα το λέω)
Φροντίδα Πως μπορούν να μιλάνε οι παπαγάλοι;
- Θεματοθέτης Ameli
- Ημερομηνία
Είναι νευρολογικό το ζήτημα, δεν αφορά την ανατομία του στοματοφάρυγγα, αλλά είναι πολύ μεγάλη κουβέντα για να αναλυθεί εκτενώς εδώ. Ειχε η ερτ μια σειρά σχετικών ντοκιμαντέρ πρόσφατα "η γλωσσα των ζώων" νομίζω, που ήταν αρκετά ενημερωμένα και κατανοητά.
Οσο για τον εγκέφαλο το θέμα δεν είναι το μεγεθος του αλλά η οργάνωση του, η δομή του, η οποία ενίοτε εμφανίζει εντυπωσιακές ομοιότητες σε ταξινομικά ασύνδετα ζώα. Θηλαστικά όπως ο άνθρωπος, τα δελφίνια και οι νυχτερίδες και πτηνά όπως τα κορακοειδή και τα ψιττακόμορφα (παπαγάλοι) εμφανίζουν πολλες ομοιότητες όσον αφορά τους μηχανισμούς ηχητικής-φωνητικής μάθησης. Αυτό οφείλεται εξελικτικά πιθανά σε παρόμοια ηθολογία (κοινωνικότητα, συνήθειες) και οικολογική θέση, που οδήγησε σε παράλληλη παρόμοια εξέλιξη αυτων των δεξιοτήτων. Ορισμένα είδη παπαγάλων μπορούν να αναπαράξουν ήχους(ανθρώπινους ή μη) με τεράστια ακρίβεια ενώ άλλα οχι, επίσης κάποια άτομα δεν θα μιλήσουν ανθρώπινα αλλά θα αντιγραψουν και θα χρησιμοποιήσουν για επικοινωνία άλλους ήχους.
Μαθαίνουν στην ουσία δηλαδή όπως μαθαίνει ένα παιδί να μιλάει, γιατί έτσι θα κάνανε και στην φύση, θα του μαθαιναν οι γονείς τους ήχους με συγκεκριμένη σημασία για να συνεννοούνται με το είδος τους.
Οσο για τον εγκέφαλο το θέμα δεν είναι το μεγεθος του αλλά η οργάνωση του, η δομή του, η οποία ενίοτε εμφανίζει εντυπωσιακές ομοιότητες σε ταξινομικά ασύνδετα ζώα. Θηλαστικά όπως ο άνθρωπος, τα δελφίνια και οι νυχτερίδες και πτηνά όπως τα κορακοειδή και τα ψιττακόμορφα (παπαγάλοι) εμφανίζουν πολλες ομοιότητες όσον αφορά τους μηχανισμούς ηχητικής-φωνητικής μάθησης. Αυτό οφείλεται εξελικτικά πιθανά σε παρόμοια ηθολογία (κοινωνικότητα, συνήθειες) και οικολογική θέση, που οδήγησε σε παράλληλη παρόμοια εξέλιξη αυτων των δεξιοτήτων. Ορισμένα είδη παπαγάλων μπορούν να αναπαράξουν ήχους(ανθρώπινους ή μη) με τεράστια ακρίβεια ενώ άλλα οχι, επίσης κάποια άτομα δεν θα μιλήσουν ανθρώπινα αλλά θα αντιγραψουν και θα χρησιμοποιήσουν για επικοινωνία άλλους ήχους.
Μαθαίνουν στην ουσία δηλαδή όπως μαθαίνει ένα παιδί να μιλάει, γιατί έτσι θα κάνανε και στην φύση, θα του μαθαιναν οι γονείς τους ήχους με συγκεκριμένη σημασία για να συνεννοούνται με το είδος τους.
Το μαθαίνουν ασυναίσθητα σαν ένα ακόμα "κελάηδισμα" έχω την αίσθηση.
Οι παπαγάλοι και τα κορακοειδή όλα μπορούν και παράγουν ήχους που μοιάζουν με ανθρώπινη φωνή και λέξεις. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι καταλαβαίνουν τι λένε. Δηλαδή ακόμα και με μακάο, που θεωρητικώς έχουν νοημοσύνη παιδιού 3 ετών (το οποίο δεν ξέρω τι σημαίνει γιατί το μόνο τρίχρονο που ξέρω είμαι εγώ και πάει καιρός από τότε), δεν είναι ότι θα πιάσεις κουβέντα όπως με άνθρωπο. Μπορεί να μοιάζει ότι καταλαβαίνουν, γιατί παραδείγματος χάριν, να χαίρονται αν τους πεις 'όμορφο πουλάκι' ή ακόμα και να απαντάνε με 'ευχαριστώ', αλλά όλ αυτό είναι αποτέλεσμα διδασκαλίας και συνδέσεως, πιθανώς με φαγητό και χάδια που προκύπτουν από χρόνια συμβίωσης και εκπαίδευσης. Αυτην την στιγμη μαθαίνω κάτι αντίστοιχο στην Ίριδα: όσο τρώει κεχρί της λέω "καλό πουλάκι", ώστε να συνδέσει αυτήν την φράση με κάτι θετικό, αρχικά το κεχρί, αλλά αργότερα μπορεί να είναι και κάτι πιο σύνθετο, ας πούμε να επιστρέψει σε εμένα αν βρίσκεται σε ενα επικίνδυνο σημείο. Αυτό διαφέρει απο την επικοινωνία που έχουν μεταξύ τους αγελαία πτηνά και άλλα ζώα, όπου οι επιστήμονες πιστευουν ότι αναπτύσσουν ξεχωριστά καλέσματα το ένα για το άλλο, το οποίο μοιάζει με τις δικές μας ονοματοδοσίες.
Ρωτάς "πώς". Αυτό 'εχει σχέση με την ανατομία του λάρυγγα και των φωνητικών χορδών. Πολλά ζώα δεν έχουν τόσο σύνθετες φωνητικές χορδές όπως εμείς. Για παράδειγμα, πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι ήχοι κατοικίδιων ζώων όπως το γάβγισμα και το νιαούρισμα δεν είναι ήχοι που τα ζώα αυτά παράγουν αν αφεθούν μόνα τους, αλλά αντιθέτως είναι οι προσπάθειές τους να μιμηθούν ανθώπινους ήχους, αλλά απλά δεν μπορούν, όπως και τα ανθρώπινα βρέφη δεν μπορούν να μιλήσουν πριν τους 8-9 μήνες. Μάλιστα, λένε ότι το νιαούρισμα μιμείται το κλάμα ανθρώπινων μωρών για να μας συγκινεί. ¨ολα αυτά είναι εξελικτικά πλεονεκτήματα, που, στην συγκεκριμένη περίπτωση, έχουν να κάνουν με την ημι-παρασιτική συμβίωση του κάθε είδους με τον άνθρωπο.
Ο μιμητισμός είναι κατεξοχήν εξελικτικό πλεονέκτημα σε όλες του τις εκδοχές. Αν ένα έντομο έχει χρωματική απόχρωση που μοιάζει με το φυτό που τρώει, έχει λιγότερες πιθανότητες να γίνει γευμα το ίδιος, μιας και ο θηρευτής δεν θα το δει. Ομοίως, αν ένα μπάτζι μπορεί να μιμηθεί τον ήχο ενός άλλου, μεγαλύτερου σωματικά πτηνού της Αυστραλίας, έχει περισσότερες πιθανότητες να δεχθεί επίθεση από τον θηρευτή του, γιατί ο θηρευτής θα φοβηθεί. Είναι και θέμα νοημοσύνης και κοινονικότητας όπως λέει και η Μύρινα! Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι συστηματικά βρίσκουμε πως η κοινονικότητα εντοπίζεται σε πολύ έξυπνα όντα, όπως τα κήτη, τα πρωτεύοντα θηλαστικά και διάφορα πτηνά. Το ότι ταξινομικά αυτά τα είδη δεν σχετίζονται άμεσα αλλά παρουσιάζουν όμοια χαρακτηριστικά λέγεται εξελικτική σύγκλιση (convergent evolution), και υποδηλώνει ότι το αναπτυσσόμενο χαρακτηριστικό είναι ο ταχύτερος/καλύτερος εξελικτικά τρόπος επιβίωσης. Για παράδειγμα, λαγοί και κουνέλια μοιάζουν πολύ, δεν έχουν όμως καμία σχέση μεταξύ τους, απλά επειδή το περιβάλλον και οι θηρευτές τους είναι όμοιοι, επιβίωσαν όμοια γονίδια, με αποτέλεσμα παιδιά όπως εγώ να νομίζουν ότι ο λαγός είναι το άγριο και κουνέλι το κατοικίδιο είδος, κάτι σαν λύκος και σκύλος, το οοποίο δεν ισχύει.
Εαν τα παραπάνω είναι κινέζικα, σε διαβεβαιώ ότι στο σχολείο θα ασχοληθείτε αρκετά και, αν σε ενδιαφέρει κιόλας, μπορείς να βρεις βιβλία πολύ βατά για αρχαριους και πολύ ενδιαφέροντα!
Ως προς το ερώτημά σου πώς είναι δυνατόν να χωράει τόση εξυπνάδα σε τόσο μικρό μυαλουδάκι, δεν το ξέρουμε ακριβώς. Μόλις τώρα έχει αρχίσει να αντύσσεται τεχνολογία που μπορεί να αποτυπώσει κάποιους από τους μηχανισμούς της σκέψης, μάθησης κλπ. Αυτό πάντως που ξέρουμε είναι ότι το μέγεθος δεν είναι το μόνο σημαντικό. Πολλά είδη ανθρωποειδών που έχουν εκλείψει, όπως οι Νεάτερνταλ αλλά και ο Δρακάθρωπος, μια κυριολεκτικά προχθεσινή ανακάλυψη στην Κίνα, είχαν μεγαλύτερο εγκέφαλο από εμάς, αλλά και πάλι εξελικτικά δεν τα κατάφεραν και επιβίωσε μόνο ο homo sapiens (με κάποιες αναμίξεις, ας μην είμαστε απόλυτοι). Άλλωστε, ο ηλεκτρισμός, χάρη στον οποίο λειτουργούν οι νευρώνες, δεν θέλει και πολύ χώρο.
Τέλος, 'ασχετο κάπως, αλλά δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με χαροποιεί το ότι η ερώτησή σου δεν ξεκινά με "γιατί" αλλά με "πώς"! Φιλοσοφικά, μόνο το πώς έχει σημασία, το γιατί μόνο προβλήματα δημιουργεί! Εύγε!
Ρωτάς "πώς". Αυτό 'εχει σχέση με την ανατομία του λάρυγγα και των φωνητικών χορδών. Πολλά ζώα δεν έχουν τόσο σύνθετες φωνητικές χορδές όπως εμείς. Για παράδειγμα, πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι ήχοι κατοικίδιων ζώων όπως το γάβγισμα και το νιαούρισμα δεν είναι ήχοι που τα ζώα αυτά παράγουν αν αφεθούν μόνα τους, αλλά αντιθέτως είναι οι προσπάθειές τους να μιμηθούν ανθώπινους ήχους, αλλά απλά δεν μπορούν, όπως και τα ανθρώπινα βρέφη δεν μπορούν να μιλήσουν πριν τους 8-9 μήνες. Μάλιστα, λένε ότι το νιαούρισμα μιμείται το κλάμα ανθρώπινων μωρών για να μας συγκινεί. ¨ολα αυτά είναι εξελικτικά πλεονεκτήματα, που, στην συγκεκριμένη περίπτωση, έχουν να κάνουν με την ημι-παρασιτική συμβίωση του κάθε είδους με τον άνθρωπο.
Ο μιμητισμός είναι κατεξοχήν εξελικτικό πλεονέκτημα σε όλες του τις εκδοχές. Αν ένα έντομο έχει χρωματική απόχρωση που μοιάζει με το φυτό που τρώει, έχει λιγότερες πιθανότητες να γίνει γευμα το ίδιος, μιας και ο θηρευτής δεν θα το δει. Ομοίως, αν ένα μπάτζι μπορεί να μιμηθεί τον ήχο ενός άλλου, μεγαλύτερου σωματικά πτηνού της Αυστραλίας, έχει περισσότερες πιθανότητες να δεχθεί επίθεση από τον θηρευτή του, γιατί ο θηρευτής θα φοβηθεί. Είναι και θέμα νοημοσύνης και κοινονικότητας όπως λέει και η Μύρινα! Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι συστηματικά βρίσκουμε πως η κοινονικότητα εντοπίζεται σε πολύ έξυπνα όντα, όπως τα κήτη, τα πρωτεύοντα θηλαστικά και διάφορα πτηνά. Το ότι ταξινομικά αυτά τα είδη δεν σχετίζονται άμεσα αλλά παρουσιάζουν όμοια χαρακτηριστικά λέγεται εξελικτική σύγκλιση (convergent evolution), και υποδηλώνει ότι το αναπτυσσόμενο χαρακτηριστικό είναι ο ταχύτερος/καλύτερος εξελικτικά τρόπος επιβίωσης. Για παράδειγμα, λαγοί και κουνέλια μοιάζουν πολύ, δεν έχουν όμως καμία σχέση μεταξύ τους, απλά επειδή το περιβάλλον και οι θηρευτές τους είναι όμοιοι, επιβίωσαν όμοια γονίδια, με αποτέλεσμα παιδιά όπως εγώ να νομίζουν ότι ο λαγός είναι το άγριο και κουνέλι το κατοικίδιο είδος, κάτι σαν λύκος και σκύλος, το οοποίο δεν ισχύει.
Εαν τα παραπάνω είναι κινέζικα, σε διαβεβαιώ ότι στο σχολείο θα ασχοληθείτε αρκετά και, αν σε ενδιαφέρει κιόλας, μπορείς να βρεις βιβλία πολύ βατά για αρχαριους και πολύ ενδιαφέροντα!
Ως προς το ερώτημά σου πώς είναι δυνατόν να χωράει τόση εξυπνάδα σε τόσο μικρό μυαλουδάκι, δεν το ξέρουμε ακριβώς. Μόλις τώρα έχει αρχίσει να αντύσσεται τεχνολογία που μπορεί να αποτυπώσει κάποιους από τους μηχανισμούς της σκέψης, μάθησης κλπ. Αυτό πάντως που ξέρουμε είναι ότι το μέγεθος δεν είναι το μόνο σημαντικό. Πολλά είδη ανθρωποειδών που έχουν εκλείψει, όπως οι Νεάτερνταλ αλλά και ο Δρακάθρωπος, μια κυριολεκτικά προχθεσινή ανακάλυψη στην Κίνα, είχαν μεγαλύτερο εγκέφαλο από εμάς, αλλά και πάλι εξελικτικά δεν τα κατάφεραν και επιβίωσε μόνο ο homo sapiens (με κάποιες αναμίξεις, ας μην είμαστε απόλυτοι). Άλλωστε, ο ηλεκτρισμός, χάρη στον οποίο λειτουργούν οι νευρώνες, δεν θέλει και πολύ χώρο.
Τέλος, 'ασχετο κάπως, αλλά δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με χαροποιεί το ότι η ερώτησή σου δεν ξεκινά με "γιατί" αλλά με "πώς"! Φιλοσοφικά, μόνο το πώς έχει σημασία, το γιατί μόνο προβλήματα δημιουργεί! Εύγε!
@Nausicaa Ναυσικά να σε ρωτήσω κάτι? Είσαι κινούμενη Wikipedia η μου φαίνεται? 
Μπράβο που ξέρεις τόσα!
[automerge]1625740538[/automerge]
Μπράβο που ξέρεις τόσα![automerge]1625740538[/automerge]
Εχω μάθει στην ζωή μου να μην περιφανευομαι μόνο για το είδος μου. Το ότι είμαστε άνθρωποι και έχουμε μυαλό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν και τα ζώα. Κανονικά αυτά θα έπρεπε να τα διαβάζουν αυτοί που κάνουν τους έξυπνους και τα κακοποιούν αλλά ας αφήσουμε τους τρελούς στην τρέλα τους.
Συγγνώμη για το διπλοποστάρισμα, αλλά πρέπει να προσθέσω κάτι σημαντικό που ξέχασα.
Ρωτάς γιατί όχι οι καρδερίνες. Καταρχάς για να έχεις ένα εξελικτικό πλεονέκτημα, πρέπει να το αποκτήσεις, και αυτό γίνεται με μετάλλαξη του γενετικού κώδικα στο DNA μέσω της ηλιακής ακτινοβολίας. Αν δεν συνέβη αυτή η επιθυμητή μετάλλαξη στον πρόγονο των καρδερινών (απότι βλέπω ανήκουν στα στρουθιόμορφα) αλλά συνέβη στους προγόνους των ψηττακοειδών και των κορακοειδών, τότε οι σύγχρονοι απόγονοί τους δεν μπορούν να το έχουν, εκτός κι αν κάποιος που εκτρέφει καρδερίνες καθίσει και μελετά ποιες (αν υπάρχουν) παρουσιάζουν κάποιο μιμητισμό και αρχίσει να τις αναπαράγει μεταξύ τους, ώστε να έχει ένα αποτέλεσμα αντίστοιχο με των σκύλων, που κάποιοι μοιάζουν με λύκους, όπως ένας γερμανικός ποιμενικός, ενώ κάποιοι έχουν μέγεθος τσέπης με σγουρό τρίχωμα ή βούλες. Αυτό λέγεται ανθρώπινη εξελικτική επιλογή και μπορείς να το δεις σε πάρα πολλά είδη που καταναλώνουμε. Για παράδειγμα όλα σχεδόν τα φρούτα και λαχανικά που τρώμε στην φύση άγρια είναι μικροσκοπικά, από τις μπανάνες, που είναι ταξινομικά κοντά στα μούρα και λοιπά berries, μέχρι τις ντομάτες, καρότα και πάει λέγοντας. Επίσης υπάρχει και η σεξουαλική επιλογή, δηλαδή ένα ζώο αναπτύσσει ένα χαρακτηριστικό το οποίο άλλα άτομα του είδους βρίσκουν ελκιστικό και έτσι αποκτά πολλούς απογόνους - γιαυτό και πολλά αρσενικά πτηνά είναι τόσο εντυπωσιακά, από την φανταχτερή πορτοκαλί μύτη των κοτσυφιών μέχρι εκείνες τις αποφύσεις σαν κόκκινα μπαλόνια των εξωτικών πτηνών.
Το ίδιο ερώτημα θα μπορούσε να θέσει κανείς και για τους ανθρώπους. Οι λευκοί άνθρωποι έχουν ανοικτά μαλλιά και μάτια όσο πιο βόρεια πάμε γιατί έτσι απορροφούν περισσότερο ήλιο, κάτι που τους λείπει. Είναι δηλαδη ένα εξελικτικό πλεονέκτημα για τους κατοίκους περιοχών με λίγο ήλιο. Αν αποδεχθούμε την καλά στηριγμένη υπόθεση ότι ο άνθρωπος προήλθες από πιθήκους της Αφρικής με σκούρο δέρμα, μαλλιά και μάτια, γιατί να μην έχουν και άλλες φυλές ανθρώπων που μένουν σε περιοχές με λίγο φως ξανθά μαλλιά και ανοικτόχρωμα μάτια? Η απάντηση είναι απλή: δεν τους προέκυψε η μετάλλαξη και αν προέκυψε, ο αριθμός των ατόμων που την είχε δεν επαρκούσε μαθηματικά για να κυριαρχίσει, οπότε εξέλειψε, κάτι το οποίο έχει σχέση με τις μετακινήσεις πληθυσμών και επίσης το ότι το γονίδιο τυχαίνει να είναι υπολοιπόμενο, δλδ χρειάζεται να το έχουν και οι δύο γονείς για να φανεί. Παρόλαυτά, υπάρχουν άνθρωποι στα βάθη της Ασίας, Ινδιάνοι και Αφρικανοί που έχουν μπλε, πράσινα ή γκρι μάτια ή/και ξανθά ή κόκκινα μαλλιά. Ειδικά στις μέρες μας με την μίξη πολιτισμών και ανθρώπων, και την ιατρική, όχι μόνο αυτά τα χαρακτηριστικά προκύπτουν πιο συχνά, αλλά μπορούμε και να τα προστατεύσουμε από το ότι εξελικτικά δεν δίνουν πλεονέκτημα σε εμάς που ζούμε σε χώρες με ήλιο. για παράδειγμα, οι γονείς της μητέρας μου ήταν και οι δύο ξανθοί με λευκό δέρμα και γαλανά μάτια. Και οι δύο ανέπτυξαν καρκίνο του δέρματος σχετικά νέοι (βάλτε αντηλιακό, παιδιά!), αλλά έζησαν και οι δύο πέρα από τα 85 και μόνο ο παππούς μου πέθανε από αυτό, αλλά στα 92, όχι τα 45 ή όσο ήταν όταν διαγνώσθηκε για πρώτη φορά. Όσο για την μητέρα μου, προτού καν εμφανίσει καρκίνο της είπαν στα 18 να αφαιρέσει 2 δυνητικώς ύποπτα σημεία στα οποία θα μπορούσε να αναπτύξει μελάνωμα, και εγώ περιμένω την σειρά μου. Εν τω μεταξύ, πηγαινουμε συχνα για δερματικούς και οφθαλμικούς ελέγχους (fun fact: η ίριδα του ματιού είναι κύτταρο όμοιο με του δέρματος και εμφανίζει μελάνωμα), φοράμε ειδικά γυαλιά ηλίου κλπ, πράγματα τα οποία προφανώς δεν υπήρχαν στο παρελθόν.
[automerge]1625741713[/automerge]
Ρωτάς γιατί όχι οι καρδερίνες. Καταρχάς για να έχεις ένα εξελικτικό πλεονέκτημα, πρέπει να το αποκτήσεις, και αυτό γίνεται με μετάλλαξη του γενετικού κώδικα στο DNA μέσω της ηλιακής ακτινοβολίας. Αν δεν συνέβη αυτή η επιθυμητή μετάλλαξη στον πρόγονο των καρδερινών (απότι βλέπω ανήκουν στα στρουθιόμορφα) αλλά συνέβη στους προγόνους των ψηττακοειδών και των κορακοειδών, τότε οι σύγχρονοι απόγονοί τους δεν μπορούν να το έχουν, εκτός κι αν κάποιος που εκτρέφει καρδερίνες καθίσει και μελετά ποιες (αν υπάρχουν) παρουσιάζουν κάποιο μιμητισμό και αρχίσει να τις αναπαράγει μεταξύ τους, ώστε να έχει ένα αποτέλεσμα αντίστοιχο με των σκύλων, που κάποιοι μοιάζουν με λύκους, όπως ένας γερμανικός ποιμενικός, ενώ κάποιοι έχουν μέγεθος τσέπης με σγουρό τρίχωμα ή βούλες. Αυτό λέγεται ανθρώπινη εξελικτική επιλογή και μπορείς να το δεις σε πάρα πολλά είδη που καταναλώνουμε. Για παράδειγμα όλα σχεδόν τα φρούτα και λαχανικά που τρώμε στην φύση άγρια είναι μικροσκοπικά, από τις μπανάνες, που είναι ταξινομικά κοντά στα μούρα και λοιπά berries, μέχρι τις ντομάτες, καρότα και πάει λέγοντας. Επίσης υπάρχει και η σεξουαλική επιλογή, δηλαδή ένα ζώο αναπτύσσει ένα χαρακτηριστικό το οποίο άλλα άτομα του είδους βρίσκουν ελκιστικό και έτσι αποκτά πολλούς απογόνους - γιαυτό και πολλά αρσενικά πτηνά είναι τόσο εντυπωσιακά, από την φανταχτερή πορτοκαλί μύτη των κοτσυφιών μέχρι εκείνες τις αποφύσεις σαν κόκκινα μπαλόνια των εξωτικών πτηνών.
Το ίδιο ερώτημα θα μπορούσε να θέσει κανείς και για τους ανθρώπους. Οι λευκοί άνθρωποι έχουν ανοικτά μαλλιά και μάτια όσο πιο βόρεια πάμε γιατί έτσι απορροφούν περισσότερο ήλιο, κάτι που τους λείπει. Είναι δηλαδη ένα εξελικτικό πλεονέκτημα για τους κατοίκους περιοχών με λίγο ήλιο. Αν αποδεχθούμε την καλά στηριγμένη υπόθεση ότι ο άνθρωπος προήλθες από πιθήκους της Αφρικής με σκούρο δέρμα, μαλλιά και μάτια, γιατί να μην έχουν και άλλες φυλές ανθρώπων που μένουν σε περιοχές με λίγο φως ξανθά μαλλιά και ανοικτόχρωμα μάτια? Η απάντηση είναι απλή: δεν τους προέκυψε η μετάλλαξη και αν προέκυψε, ο αριθμός των ατόμων που την είχε δεν επαρκούσε μαθηματικά για να κυριαρχίσει, οπότε εξέλειψε, κάτι το οποίο έχει σχέση με τις μετακινήσεις πληθυσμών και επίσης το ότι το γονίδιο τυχαίνει να είναι υπολοιπόμενο, δλδ χρειάζεται να το έχουν και οι δύο γονείς για να φανεί. Παρόλαυτά, υπάρχουν άνθρωποι στα βάθη της Ασίας, Ινδιάνοι και Αφρικανοί που έχουν μπλε, πράσινα ή γκρι μάτια ή/και ξανθά ή κόκκινα μαλλιά. Ειδικά στις μέρες μας με την μίξη πολιτισμών και ανθρώπων, και την ιατρική, όχι μόνο αυτά τα χαρακτηριστικά προκύπτουν πιο συχνά, αλλά μπορούμε και να τα προστατεύσουμε από το ότι εξελικτικά δεν δίνουν πλεονέκτημα σε εμάς που ζούμε σε χώρες με ήλιο. για παράδειγμα, οι γονείς της μητέρας μου ήταν και οι δύο ξανθοί με λευκό δέρμα και γαλανά μάτια. Και οι δύο ανέπτυξαν καρκίνο του δέρματος σχετικά νέοι (βάλτε αντηλιακό, παιδιά!), αλλά έζησαν και οι δύο πέρα από τα 85 και μόνο ο παππούς μου πέθανε από αυτό, αλλά στα 92, όχι τα 45 ή όσο ήταν όταν διαγνώσθηκε για πρώτη φορά. Όσο για την μητέρα μου, προτού καν εμφανίσει καρκίνο της είπαν στα 18 να αφαιρέσει 2 δυνητικώς ύποπτα σημεία στα οποία θα μπορούσε να αναπτύξει μελάνωμα, και εγώ περιμένω την σειρά μου. Εν τω μεταξύ, πηγαινουμε συχνα για δερματικούς και οφθαλμικούς ελέγχους (fun fact: η ίριδα του ματιού είναι κύτταρο όμοιο με του δέρματος και εμφανίζει μελάνωμα), φοράμε ειδικά γυαλιά ηλίου κλπ, πράγματα τα οποία προφανώς δεν υπήρχαν στο παρελθόν.
[automerge]1625741713[/automerge]
Καλοσύνη σου, αλλα αυτά είναι γνώσεις μιας δυο τάξεων πάνω απο την δική σου, δεν είναι κάτι σύνθετο. Αν ξέρω κάτι παραπάνω, είναι γαιτί δεν έχω φίλους και περνώ όλη την ώρα διαβάζοντας.@Nausicaa Ναυσικά να σε ρωτήσω κάτι? Είσαι κινούμενη Wikipedia η μου φαίνεται?
[automerge]1625740538[/automerge]
Μου αρέσει να μαθαίνω για τα ζώα οπότε μάλλον θα τα συγκρατησω και όταν φτάσει η στιγμή να μας τα μάθουν θα ξέρω κάτι τι παραπάνω και αυτό το οφείλω σε εσάς!
@Ameli
Ενδιαφέρουσα η ερώτηση σου.
Ψάχνοντας βρήκα τα εξής:
Δύο είναι οι λόγοι που οί παπαγάλοι μπορούν και μιλούν.
1) Η ύπαρξη της σύριγγας στο αναπνευστικό σύστημα τους.
Τα πουλιά διαθέτουν δύο ανεξάρτητα φωνητικά "κουτιά" σε σχέση με εμάς.
Οί φωνητικές χορδές των ανθρώπων βρίσκονται στον λάρυγγα, και συγκεκριμένα στην τραχεία, και δονούνται όταν περνάει ο αέρας, με αποτέλεσμα την παραγωγή ήχων, που στην συνέχεια ελέγχουμε με το στόμα μας.
Στα πουλιά η σύριγγα βρίσκεται στην βάση της τραχείας, πριν την διακλάδωση της προς τους πνεύμονες.
Τα πουλιά παράγουν και διαμορφώνουν ήχους ελέγχοντας τους μύες των δυο σωλήνων της σύριγγας, που συνδέονται με τους πνεύμονες.
Η σύριγγα είναι ένα πολύ καλό μουσικό όργανο, το οποίο ξεπερνά σε ικανότητες και το πιάνο.
Στους παπαγάλους η σύριγγα τους επιτρέπει να μιμούνται άψογα οποιαδήποτε ήχο, μαζί και την φωνή μας.
2) Ο εγκέφαλος.
Στους παπαγάλους είναι προγραμματισμένος από την γέννηση τους να μαθαίνει από το περιβάλλον και να επικοινωνεί με αυτό.
Όταν βρίσκονται στην φύση αναπτύσσουν ισχυρούς τρόπους επικοινωνίας με το σμήνος τους.
Όταν βρίσκονται σε κλουβιά προσπαθούν να αναπτύξουν την ίδια σχέση με τον άνθρωπο.
Ο εγκέφαλος των παπαγάλων είναι δομημένος διαφορετικά από εκείνων των ωδικών πτηνών.
Οί εγκεφαλικές περιοχές που ευθύνονται για την μάθηση του ήχου βρίσκονται μέσα σε περιοχές που ελέγχουν την κίνηση.
Αυτή η τακτική εξηγεί γιατί κάποιοι παπαγάλοι μπορούν να μάθουν να χορεύουν στο άκουσμα μίας μελωδίας.
www.news.gr
Ενδιαφέρουσα η ερώτηση σου.
Ψάχνοντας βρήκα τα εξής:
Δύο είναι οι λόγοι που οί παπαγάλοι μπορούν και μιλούν.
1) Η ύπαρξη της σύριγγας στο αναπνευστικό σύστημα τους.
Τα πουλιά διαθέτουν δύο ανεξάρτητα φωνητικά "κουτιά" σε σχέση με εμάς.
Οί φωνητικές χορδές των ανθρώπων βρίσκονται στον λάρυγγα, και συγκεκριμένα στην τραχεία, και δονούνται όταν περνάει ο αέρας, με αποτέλεσμα την παραγωγή ήχων, που στην συνέχεια ελέγχουμε με το στόμα μας.
Στα πουλιά η σύριγγα βρίσκεται στην βάση της τραχείας, πριν την διακλάδωση της προς τους πνεύμονες.
Τα πουλιά παράγουν και διαμορφώνουν ήχους ελέγχοντας τους μύες των δυο σωλήνων της σύριγγας, που συνδέονται με τους πνεύμονες.
Η σύριγγα είναι ένα πολύ καλό μουσικό όργανο, το οποίο ξεπερνά σε ικανότητες και το πιάνο.
Στους παπαγάλους η σύριγγα τους επιτρέπει να μιμούνται άψογα οποιαδήποτε ήχο, μαζί και την φωνή μας.
2) Ο εγκέφαλος.
Στους παπαγάλους είναι προγραμματισμένος από την γέννηση τους να μαθαίνει από το περιβάλλον και να επικοινωνεί με αυτό.
Όταν βρίσκονται στην φύση αναπτύσσουν ισχυρούς τρόπους επικοινωνίας με το σμήνος τους.
Όταν βρίσκονται σε κλουβιά προσπαθούν να αναπτύξουν την ίδια σχέση με τον άνθρωπο.
Ο εγκέφαλος των παπαγάλων είναι δομημένος διαφορετικά από εκείνων των ωδικών πτηνών.
Οί εγκεφαλικές περιοχές που ευθύνονται για την μάθηση του ήχου βρίσκονται μέσα σε περιοχές που ελέγχουν την κίνηση.
Αυτή η τακτική εξηγεί γιατί κάποιοι παπαγάλοι μπορούν να μάθουν να χορεύουν στο άκουσμα μίας μελωδίας.
Παπαγάλος: Πώς τα καταφέρνει και μιλάει;
Η ικανότητα ομιλίας οφείλεται στη δομή και όχι το μέγεθος του εγκεφάλου των παπαγάλων.
www.news.gr
Μακάρι να μπορούσα να πω ότι έχεις άδικο, αλλά θα ήταν ψέμα.
Να προσθέσω σε αυτό που βρήκε ο @Vada ότι πολλά ζώα δεν έχουν καν φωνητικές χορδές. Για παράδειγμα, μπορεί η JK Rowling να έβγαλε μια περιουσία βσαισμένη σε ένα αγόρι που μιλά την γλώσσα των φιδιών, στην πραγματικότητα όμως αυτός ο συριστικός θόρυβος που ακούμε δεν είναι κάτι που το φίδι το κάνει επίτηδες, γιατί δεν έχει φωνητικές χορδές. Είναι απλά αέρας που πάλεται όταν το φίδι κινεί την γλώσσα και τον λαιμό του καθώς αναπνέει ή μυρίζει (με την γλώσσα) το περιβάλλον του. Δεν προσπαθεί ούτε να επικοινωνήσει με κάποιον ούτε καν να τρομάξει θηρευτές.
Ναι και μάλιστα μπορεί να μάθουν τις ανθρώπινες λέξεις και έννοιες σε άλλα άτομα του είδους τους. Όπως απέδειξαν η Irene Pepperberg με τον Alex είναι ικανότατοι να κατανοήσουν την συμβολική σύνδεση των λέξεων με αντικείμενα και με αρκετές αφηρημένες έννοιες (οπως το μηδέν, το χρώμα το σχήμα, το μέγεθος, το πλήθος κ.ά.) εφόσον ο εκπαιδευτής τους μιλάει και τους εξηγεί όπως σε ενα μικρό παιδί και δεν τους επαναλαμβάνει απλά φράσεις μέχρι να τις μάθουν.
Οπως παρουσιάζεται και στα ντοκιμαντέρ που προανεφερα αποδείχθηκε πρόσφατα πως ακομα και ο σκύλος ή το κατσίκι έχουν την ανατομική δυνατότητα αναπαραγωγής ήχων αλλά δεν έχουν τις αντίστοιχες δομές στον εγκέφαλο για να ελέγξουν με τόση ακρίβεια την κίνηση των φωνητικών οργάνων, φαίνεται δηλαδή πως είναι νευροφυσιολογικό και όχι ανατομικό ζήτημα.
Ναι όντως, χρησιμοποιούνται τελευταία διάφοροι εναλλακτικοί τρόποι μελετης και επικοινωνίας με οπτικοακουστικό υλικό και διάφορες συσκευές με πολύ ενδιαφέροντα αποτελεσματα και σε ζώα που δεν μπορουν να μιμηθούν λέξεις.
