Διαβάζω σε όλα τα άρθρα πως για να αποκτήσεις την εμπιστοσύνη του budgie, πρέπει να περνάς χρόνο μαζί του. Κανείς όμως δεν αναφέρει τι ακριβώς να κάνεις με αυτά.
Έχω το δικό μου στο δωμάτιο, στο οποίο είμαι όλη μέρα. Του μιλάω, το παρατηρώ, μέχρι και βιβλία του διάβαζα, καθώς γενικά διαβάζω βιβλία. Τι άλλο μπορείς να κάνεις πέρα από αυτά όμως;
Εδώ και δύο μήνες που το έχω, έχει υπάρξει πρόοδος. Ανεβαίνει στο χέρι μου, τρώει, ανέβηκε τις προάλες πρώτη φορά χωρίς να κρατάω κάποια λιχουδιά. Μέχρι εκεί. Μια φορά μόνο το άφησα να πετάξει στο δωμάτιο. Πέταξε και μετά απλά έκατσε στο παρκάκι που έχω πάρει, άλλες φορές πάνω στην οθόνη του υπολογιστή, και απλά παρατηρούσε.
Μπορεί μέσα στο κλουβί να αισθάνετε άνετα με το χέρι μου, όταν είναι έξω δεν τολμάει καν να πλησιάσει. Όσες φορές προσπάθησε απλά απομακρυνόταν. Διάβασα πως όταν είναι έξω έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση γι' αυτό και μένει μακριά. Σαν να έχω άλλο πουλί. Χρησιμοποίησα μια λεπτή πετσέτα για να το πιάσω (μετά από πολύ κόπο γιατί είναι και γρήγορο) και να το βάλω πάλι πίσω με τον φόβο βέβαια ότι την πρόοδο που κάναμε θα την χάσουμε και θα με ξανα φοβηθεί. Όλως τυχαίως δεν άλλαξε κάτι σε αυτό. Συνέχιζε να ανεβαίνει στο χέρι μου, μέσα στο κλουβί, χωρίς να έγινε τίποτα.
Από τότε δεν το έχω ξανα αφήσει έξω. Είπα πως πρώτα θα με μάθει καλά όσο είναι στο κλουβί και μετά θα το αφήσω να πετάει για να είναι πιο εύκολη η επιστροφή στο κλουβί... Κάνω καλά, κάνω λάθος, πως να κινηθώ;
Βρήκα αυτό το βιντεάκι, πιστεύω το όνειρο όλων των ιδιοκτητών...
Έχω το δικό μου στο δωμάτιο, στο οποίο είμαι όλη μέρα. Του μιλάω, το παρατηρώ, μέχρι και βιβλία του διάβαζα, καθώς γενικά διαβάζω βιβλία. Τι άλλο μπορείς να κάνεις πέρα από αυτά όμως;
Εδώ και δύο μήνες που το έχω, έχει υπάρξει πρόοδος. Ανεβαίνει στο χέρι μου, τρώει, ανέβηκε τις προάλες πρώτη φορά χωρίς να κρατάω κάποια λιχουδιά. Μέχρι εκεί. Μια φορά μόνο το άφησα να πετάξει στο δωμάτιο. Πέταξε και μετά απλά έκατσε στο παρκάκι που έχω πάρει, άλλες φορές πάνω στην οθόνη του υπολογιστή, και απλά παρατηρούσε.
Μπορεί μέσα στο κλουβί να αισθάνετε άνετα με το χέρι μου, όταν είναι έξω δεν τολμάει καν να πλησιάσει. Όσες φορές προσπάθησε απλά απομακρυνόταν. Διάβασα πως όταν είναι έξω έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση γι' αυτό και μένει μακριά. Σαν να έχω άλλο πουλί. Χρησιμοποίησα μια λεπτή πετσέτα για να το πιάσω (μετά από πολύ κόπο γιατί είναι και γρήγορο) και να το βάλω πάλι πίσω με τον φόβο βέβαια ότι την πρόοδο που κάναμε θα την χάσουμε και θα με ξανα φοβηθεί. Όλως τυχαίως δεν άλλαξε κάτι σε αυτό. Συνέχιζε να ανεβαίνει στο χέρι μου, μέσα στο κλουβί, χωρίς να έγινε τίποτα.
Από τότε δεν το έχω ξανα αφήσει έξω. Είπα πως πρώτα θα με μάθει καλά όσο είναι στο κλουβί και μετά θα το αφήσω να πετάει για να είναι πιο εύκολη η επιστροφή στο κλουβί... Κάνω καλά, κάνω λάθος, πως να κινηθώ;
Βρήκα αυτό το βιντεάκι, πιστεύω το όνειρο όλων των ιδιοκτητών...