exotickeeper
PB New Member
Πριν 2 χρόνια αναγκάστηκα να απομονώσω ένα ζεμπράκι καθαρό black cheek γιατι δεχόταν επιθέσεις συνέχεια απο τα υπόλοιπα αρσενικά normal.
Προέκυψε μια υποχρέωση και έπρεπε να λείψω για 2 μέρες.
Αποβραδύς γέμισα ταίστρες και ποτίστρες με μπίλια (όλα τα πουλιά μου τα μαθαίνω στη μπίλια).
Υπολόγισα όμως χωρίς τον ξενοδόχο...
Όταν επέστρεψα, όλη η τροφή είχε εξαφανιστεί απο τις ταίστρες. Πλήθος μηρμυγκιών περιφερόταν πέριξ και μέσα στα κλουβιά.
Στο κλουβί που είχα 7 ζεμπράκια, όλα ήταν "φουσκωμένα" και δυσκίνητα.
Στις ταίστρες ούτε στόφλια δεν έβλεπες.
Αμέσως έβαλα τροφή και μετέφερα το κλουβί απο την αποθήκη επάνω στο σπίτι.
Το ίδιο έκανα και με το κλουβί με το απομονωμένο ζεμπράκι.
Τα ζεμπράκια στο μεγάλο κλουβί πέσανε σαν τρελλά στο φαί και μετά απο 10 λεπτά
ήταν χαρούμενα σαν να μήν συνέβη τίποτα.
Το απομονωμένο όμως νόμιζα ότι ήταν νεκρό.
Το μάζεψα απο τον πάτο του κλουβιού του. Αντιδρούσε ελάχιστα.
Ήταν παγωμένο. (Δεκέμβρης ήταν..)
Το έβαλα στη χούφτα μου και την έκλεισα σχεδόν σφιχτά.
Όμως και τα δικά μου χέρια ήταν κρύα.
Άνοιξα ένα άνοιγμα στα δάχτυλά μου και άρχισα να φυσάω ελαφρά για να κατακλύσω τη
χούφτα με ζεστό αέρα. Σκέφτηκα ότι πρώτα έπρεπε να αντιμετωπίσω την υποθερμία.
Το πουλί κάποια στιγμή κινήθηκε σαν να ήθελε να βολευτεί καλύτερα...
Αυτό μου έδωσε θάρρος, και άρπαξα μια πετσέτα (μάλλον βρώμική.. Αλλά...) και αφού το
τύλιξα ελαφρά, την φύσιξα όπως και πρίν μέχρι που κατάλαβα ότι ζεστάθηκε.
Ο βραστήρας ήταν ακριβώς μπροστά μου. Τον έβαλα μπρός για ζεστό νερό.
Το επόμενο που σκέφτηκα ήταν ότι το πουλί είχε ανάγκη απο ενέργεια επειγόντως.
Τι είναι αυτό που δίνει ενέργεια αμέσως;
-Η ζάχαρη.
Το πουλί ξερό, τυλιγμένο στην πετσέτα... κούναγε πότε-πότε... ανάσκελα..
Αρπάζω ένα φλυντζάνι και ρίχνω 2-3 κουταλιές ζάχαρη στο ζεστό νερό.
Δίπλα μου ήταν το συρτάρι με δύο σταγονόμετρα χρησιμοποιημένα, αλλά..
Προσπάθησα να στάξω ζαχαρόνερο στο στόμα του πουλιού.
Αν και αρνιόταν να το ανοίξει, εφάρμοσα βία. Του το άνοιξα όσο αυτό πεισματικά το έκλεινε.
Πήρε λίγο. Μετά ακόμα λίγο... Κούνησε το ράμφος σαν να έπινε...
- Ενέργεια! σκέφτηκα..
Υπήρχε κέικ στο ψυγείο.
Έβγαλα και προσπάθησα να του δώσω ψίχουλα. Έφαγε μερικά..
Στο μεταξύ κουτσούλησε κάτι σαν να έφαγε κάρβουνο... Ελάχιστο νερό με απομεινάρια
νεκρού πεπτικού ιστού (υποθέτω..)
Συνέχισα να του χώνω κομματάκια κέικ στο στόμα με τη βία εναλασσόμενα με καθαρό νερό.
Η κατάστασή του είχε βελτιωθεί.
Το άφησα μέσα σε μια μεγάλη ταιστρα-μπανιέρα γεμάτη τροφή.
Μετά απο 2-3 ώρες το είδα να τρώει απο μόνο του.
Έτσι απλά... (αλλά καθόλου απλά για αυτούς που βιάζονται να εκδώσουν πιστοποιητικά θανάτου)
Τα μυρμήγκια εποχιακά κάνουν επιδρομές.
Μαζεύουν ότι βρούν μπροστά τους.
Τα μυρμίγκια αδειάζουν τις ταίστρες σε χρόνο μηδέν όταν είναι πολλά.
Αυτά...
Προέκυψε μια υποχρέωση και έπρεπε να λείψω για 2 μέρες.
Αποβραδύς γέμισα ταίστρες και ποτίστρες με μπίλια (όλα τα πουλιά μου τα μαθαίνω στη μπίλια).
Υπολόγισα όμως χωρίς τον ξενοδόχο...
Όταν επέστρεψα, όλη η τροφή είχε εξαφανιστεί απο τις ταίστρες. Πλήθος μηρμυγκιών περιφερόταν πέριξ και μέσα στα κλουβιά.
Στο κλουβί που είχα 7 ζεμπράκια, όλα ήταν "φουσκωμένα" και δυσκίνητα.
Στις ταίστρες ούτε στόφλια δεν έβλεπες.
Αμέσως έβαλα τροφή και μετέφερα το κλουβί απο την αποθήκη επάνω στο σπίτι.
Το ίδιο έκανα και με το κλουβί με το απομονωμένο ζεμπράκι.
Τα ζεμπράκια στο μεγάλο κλουβί πέσανε σαν τρελλά στο φαί και μετά απο 10 λεπτά
ήταν χαρούμενα σαν να μήν συνέβη τίποτα.
Το απομονωμένο όμως νόμιζα ότι ήταν νεκρό.
Το μάζεψα απο τον πάτο του κλουβιού του. Αντιδρούσε ελάχιστα.
Ήταν παγωμένο. (Δεκέμβρης ήταν..)
Το έβαλα στη χούφτα μου και την έκλεισα σχεδόν σφιχτά.
Όμως και τα δικά μου χέρια ήταν κρύα.
Άνοιξα ένα άνοιγμα στα δάχτυλά μου και άρχισα να φυσάω ελαφρά για να κατακλύσω τη
χούφτα με ζεστό αέρα. Σκέφτηκα ότι πρώτα έπρεπε να αντιμετωπίσω την υποθερμία.
Το πουλί κάποια στιγμή κινήθηκε σαν να ήθελε να βολευτεί καλύτερα...
Αυτό μου έδωσε θάρρος, και άρπαξα μια πετσέτα (μάλλον βρώμική.. Αλλά...) και αφού το
τύλιξα ελαφρά, την φύσιξα όπως και πρίν μέχρι που κατάλαβα ότι ζεστάθηκε.
Ο βραστήρας ήταν ακριβώς μπροστά μου. Τον έβαλα μπρός για ζεστό νερό.
Το επόμενο που σκέφτηκα ήταν ότι το πουλί είχε ανάγκη απο ενέργεια επειγόντως.
Τι είναι αυτό που δίνει ενέργεια αμέσως;
-Η ζάχαρη.
Το πουλί ξερό, τυλιγμένο στην πετσέτα... κούναγε πότε-πότε... ανάσκελα..
Αρπάζω ένα φλυντζάνι και ρίχνω 2-3 κουταλιές ζάχαρη στο ζεστό νερό.
Δίπλα μου ήταν το συρτάρι με δύο σταγονόμετρα χρησιμοποιημένα, αλλά..
Προσπάθησα να στάξω ζαχαρόνερο στο στόμα του πουλιού.
Αν και αρνιόταν να το ανοίξει, εφάρμοσα βία. Του το άνοιξα όσο αυτό πεισματικά το έκλεινε.
Πήρε λίγο. Μετά ακόμα λίγο... Κούνησε το ράμφος σαν να έπινε...
- Ενέργεια! σκέφτηκα..
Υπήρχε κέικ στο ψυγείο.
Έβγαλα και προσπάθησα να του δώσω ψίχουλα. Έφαγε μερικά..
Στο μεταξύ κουτσούλησε κάτι σαν να έφαγε κάρβουνο... Ελάχιστο νερό με απομεινάρια
νεκρού πεπτικού ιστού (υποθέτω..)
Συνέχισα να του χώνω κομματάκια κέικ στο στόμα με τη βία εναλασσόμενα με καθαρό νερό.
Η κατάστασή του είχε βελτιωθεί.
Το άφησα μέσα σε μια μεγάλη ταιστρα-μπανιέρα γεμάτη τροφή.
Μετά απο 2-3 ώρες το είδα να τρώει απο μόνο του.
Έτσι απλά... (αλλά καθόλου απλά για αυτούς που βιάζονται να εκδώσουν πιστοποιητικά θανάτου)
Τα μυρμήγκια εποχιακά κάνουν επιδρομές.
Μαζεύουν ότι βρούν μπροστά τους.
Τα μυρμίγκια αδειάζουν τις ταίστρες σε χρόνο μηδέν όταν είναι πολλά.
Αυτά...
