Καλησπέρα σε ολους σας
Είμαστε ο Δημήρης και η Στέλλα και πριν από περίπου ένα χρόνο γίναμε οι ευτυχείς γονείς ενός ζευγαριού Lovebirds. Ο Φοίβος είναι peach faced και η Αθηνά είναι Fischer's. Παρόλο που η εμπειρία μας από πτηνά θα μπορούσαμε να πούμε πως ήταν μηδαμινή, γύρω στα μέσα Απριλίου είδαμε τα πρώτα αυγουλάκια. Τελικά τα αυγά έγιναν πέντε και περιττό να σας πούμε πως τώρα έχουμε πέντε επιπλέον μέλη στην οικογένειά μας. Όλα χαίρουν άκρας υγείας και μεγαλώνουν με γοργούς ρυθμούς. Όλη η εμπείρια, του να βλέπουμε τα αυγά, να τα παρακολουθούμε καθημερινά και να περιμένουμε να δούμε αν αυτά θα βγάλουν "καρπό" ήταν μοναδικά και αρκετά αγχωτική.
Πέντε εβδομάδες μετά τη γέννηση του πρώτου από τα μικρά δεν έχουν βγει ακόμα από τη φωλιά τους παρόλο που το μέγεθός τους έχει φτάσει σχεδόν αυτό της μαμάς τους. Βλέπουμε ότι τα μεγαλύτερα προσπαθούν να βγούνε από τη φωλιά αλλά δεν τα κατεφέρνουν. Οι γονείς φαίνονται πολύ δεμένοι με τα μικρά τους και αναρωτιόμαστε πώς θα αντιδράσουν όταν τα πάρουμε από το κλουβί. Πότε και πώς πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει αυτό; Να τα παίρνουμε ένα-ένα ή να περιμένουμε να γίνουν όλα αυτόνομα και να τα βάλουμε στο νέο τους σπίτι; Επιπλέον, πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή για να αρχίσουμε την εκπαίδευση των μικρών; Γιατί έχουν ήδη αρχίσει και φοβούνται όταν τους ανοίγουμε την φωλιά.
Ευχαριστούμε πολύ που μας διαβάσατε
Είμαστε ο Δημήρης και η Στέλλα και πριν από περίπου ένα χρόνο γίναμε οι ευτυχείς γονείς ενός ζευγαριού Lovebirds. Ο Φοίβος είναι peach faced και η Αθηνά είναι Fischer's. Παρόλο που η εμπειρία μας από πτηνά θα μπορούσαμε να πούμε πως ήταν μηδαμινή, γύρω στα μέσα Απριλίου είδαμε τα πρώτα αυγουλάκια. Τελικά τα αυγά έγιναν πέντε και περιττό να σας πούμε πως τώρα έχουμε πέντε επιπλέον μέλη στην οικογένειά μας. Όλα χαίρουν άκρας υγείας και μεγαλώνουν με γοργούς ρυθμούς. Όλη η εμπείρια, του να βλέπουμε τα αυγά, να τα παρακολουθούμε καθημερινά και να περιμένουμε να δούμε αν αυτά θα βγάλουν "καρπό" ήταν μοναδικά και αρκετά αγχωτική.
Πέντε εβδομάδες μετά τη γέννηση του πρώτου από τα μικρά δεν έχουν βγει ακόμα από τη φωλιά τους παρόλο που το μέγεθός τους έχει φτάσει σχεδόν αυτό της μαμάς τους. Βλέπουμε ότι τα μεγαλύτερα προσπαθούν να βγούνε από τη φωλιά αλλά δεν τα κατεφέρνουν. Οι γονείς φαίνονται πολύ δεμένοι με τα μικρά τους και αναρωτιόμαστε πώς θα αντιδράσουν όταν τα πάρουμε από το κλουβί. Πότε και πώς πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει αυτό; Να τα παίρνουμε ένα-ένα ή να περιμένουμε να γίνουν όλα αυτόνομα και να τα βάλουμε στο νέο τους σπίτι; Επιπλέον, πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή για να αρχίσουμε την εκπαίδευση των μικρών; Γιατί έχουν ήδη αρχίσει και φοβούνται όταν τους ανοίγουμε την φωλιά.
Ευχαριστούμε πολύ που μας διαβάσατε
