Χθες βραδυ κι ενω δεν ειχαμε πολυ ωρα που ξαπλωσαμε να κοιμηθουμε ακουσα φτεροκοπηματα στο δωματιο των πουλιων, περιπου 1 η ωρα ηταν οταν κοιταξα το ρολοι. Σηκωθηκα και η Μπεττυ ηταν εντρομη με την ουρα ανοιχτη σαν βενταλια και τις κορες διεσταλμενες, να με κοιταζει γατζωμενη στα καγκελα του κλουβιου. Κανονικα κοιμαται κολλητα διπλα στον Μπαρνι. Αναψα τα φωτα της μιλησα για την ηρεμησω, τη χαιδεψα λιγο και ξαναγυρισα στο κρεβατι. Δεν περασαν 5 λεπτα και ξανα τα ιδια. Αυτη τη φορα αργησε περισσοτερο να ηρεμησει κι απο την ταραχη της τρομαξε κι ο Μπαρνι. Τους εβγαλα και τους 2 απο το κλουβι και τους κρατησα λιγη ωρα και μιλουσαμε. Δεν καταλαβα οτι ειχε γινει σεισμος μιας και δεν ενιωσα το κουνημα. Προσπαθουσα να καταλαβω τι συνεβη αφου τα πουλια μου απο τη μερα που γεννηθηκαν δεν τρομαξαν ουτε ενα βραδυ και κοιμουνται σε σχεδον πληρες σκοταδι. Εχουν μονο ενα πολυ μικρο φωτακι που αναβει απο το σκουπακι σε μια γωνια του δωματιου τους. Θυμηθηκα τοτε πριν μερικα χρονια που ειχα ξυπνησει παλι απο τα φτεροκοπηματα της Φοιβης μεσα στο βραδυ λογω σεισμου. Αλλα τοτε τον ειχα νιωσει, χθες δεν καταλαβα τι συνεβη μεχρι που το διαβασα σημερα το πρωι στο ιντερνετ.