Georgianna
PB New Member
- Εγγραφή
- 23 Ιουλ 2014
- Μηνύματα
- 171
Kαλησπέρα σε όλους. Έχουν περάσει 20 μέρες περίπου από τότε που αποκτήσαμε το νέο μας πουλάκι και σκέφτηκα πως μπορώ πια να σας κάνω την παρουσίασή του. :)
Η ιστορία βέβαια ξεκινάει με τον Ερμή, τον ωδικό μας παπαγάλο. Είναι το πρώτο pet που απέκτησα μετά από πολλά χρόνια χωρίς και του έχω μεγάλη αδυναμία. Όταν είδα πόσο χάρηκαν τα παιδιά μου μαζί του και πόσο ήθελαν να ασχολούνται, σκέφτηκα πως θα ήταν καλά να παίρναμε ένα μπεμπάκι ήμερο, να μπορούν να το βγάζουν από το κλουβί και να το χαϊδεύουν, μια που ο Ερμής είναι ήδη 2 ετών, άγριος και χωρίς να δείχνει την παραμικρή διάθεση για εξημέρωση. ☹
Ύστερα από αρκετό ψάξιμο λοιπόν, κατέληξα στον εκτροφέα για ήμερα που μου έκανε την καλύτερη εντύπωση από όλους κι ευτυχώς η συνέχεια με δικαίωσε. Μίλησα αρκετές φορές μαζί του και καταλήξαμε στο είδος του πουλιού που θα ήταν πιο κατάλληλο για μας. Έτσι, παραμονή δεκαπενταύγουστου, ήρθε στα χέρια μας η Σιμόνη.
Είναι ένα πανέμορφο lovebird (μετάλλαξη american cinnamon, από όπου εμπνεύστηκα και το όνομά της), 3,5 μηνών, ταϊσμένη στο χέρι, υγιέστατη και με πολύ καλό χαρακτήρα. Δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να εξοικειωθεί με τις νέες συνθήκες της ζωής της, από την 1η εβδομάδα ανέβαινε στο χέρι μου για να τη βγάλω από το κλουβί και πλέον τρώει από το χέρι μου. Με το που πλησιάζει κάποιος το κλουβί, αμέσως αρχίζει να σκαρφαλώνει τα κάγκελα και να κάνει ακροβατικά. Τρελαίνεται να κάθεται στον ώμο μας και να μασουλάει μαλλιά και ρούχα και γενικά να περιεργάζεται ό,τι υπάρχει στο περιβάλλον της. Είναι πολύ χαρούμενο και τσαχπίνικο πλασματάκι και νιώθω πως απολαμβάνει τα χάδια και τη φροντίδα μας. Είναι αρκετά ήσυχη αλλά όταν ακούσει τον Ερμή, δεν υπάρχει περίπτωση να μην ανταποκριθεί, πράγμα που καταλήγει συχνά σε λογοδιάρροια μεταξύ τους! 
Εγώ όμως το απολαμβάνω πολύ αυτό, τώρα συνειδητοποιώ πόσο πολύ μου είχε λείψει η επαφή με τα ζώα και οι φωνές τους μέσα στο σπίτι. Μου δίνει μεγάλη χαρά να τα φροντίζω και να τα ακούω, βρίσκω τις φωνές τους, αν και διαφορετικές, πολύ μελωδικές κι ευχάριστες.
Τη Σιμονούλα προς το παρόν την έχω σε μια 60άρα ζευγαρώστρα, αλλά σκέφτομαι πολύ σοβαρά να της πάρω ένα κλουβί που να έχει παντού οριζόντια κάγκελα, για να τη διευκολύνει στο σκαρφάλωμα. Πάντως της έχω παιχνιδάκια, ένα με καλαμάκια που το ρίχνει συνέχεια κάτω, μια σκάλα, ένα άλλο από σχοινί που συνήθως εκεί κοιμάται το βράδυ και 2 κούνιες, που τις κάνει κέφι περισσότερο από όλα τα άλλα μαζί!
Εύχομαι το κοριτσάκι μου να ζήσει πολλά κι ευτυχισμένα χρόνια μαζί μας. Σας βάζω σημερινή φωτο να τη γνωρίσετε, αν και τις πιο πολλές και καλές τις τράβηξα με άλλο κινητό, που το έχω για σέρβις και θα τις βάλω αργότερα.
Η ιστορία βέβαια ξεκινάει με τον Ερμή, τον ωδικό μας παπαγάλο. Είναι το πρώτο pet που απέκτησα μετά από πολλά χρόνια χωρίς και του έχω μεγάλη αδυναμία. Όταν είδα πόσο χάρηκαν τα παιδιά μου μαζί του και πόσο ήθελαν να ασχολούνται, σκέφτηκα πως θα ήταν καλά να παίρναμε ένα μπεμπάκι ήμερο, να μπορούν να το βγάζουν από το κλουβί και να το χαϊδεύουν, μια που ο Ερμής είναι ήδη 2 ετών, άγριος και χωρίς να δείχνει την παραμικρή διάθεση για εξημέρωση. ☹
Ύστερα από αρκετό ψάξιμο λοιπόν, κατέληξα στον εκτροφέα για ήμερα που μου έκανε την καλύτερη εντύπωση από όλους κι ευτυχώς η συνέχεια με δικαίωσε. Μίλησα αρκετές φορές μαζί του και καταλήξαμε στο είδος του πουλιού που θα ήταν πιο κατάλληλο για μας. Έτσι, παραμονή δεκαπενταύγουστου, ήρθε στα χέρια μας η Σιμόνη.
Είναι ένα πανέμορφο lovebird (μετάλλαξη american cinnamon, από όπου εμπνεύστηκα και το όνομά της), 3,5 μηνών, ταϊσμένη στο χέρι, υγιέστατη και με πολύ καλό χαρακτήρα. Δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να εξοικειωθεί με τις νέες συνθήκες της ζωής της, από την 1η εβδομάδα ανέβαινε στο χέρι μου για να τη βγάλω από το κλουβί και πλέον τρώει από το χέρι μου. Με το που πλησιάζει κάποιος το κλουβί, αμέσως αρχίζει να σκαρφαλώνει τα κάγκελα και να κάνει ακροβατικά. Τρελαίνεται να κάθεται στον ώμο μας και να μασουλάει μαλλιά και ρούχα και γενικά να περιεργάζεται ό,τι υπάρχει στο περιβάλλον της. Είναι πολύ χαρούμενο και τσαχπίνικο πλασματάκι και νιώθω πως απολαμβάνει τα χάδια και τη φροντίδα μας. Είναι αρκετά ήσυχη αλλά όταν ακούσει τον Ερμή, δεν υπάρχει περίπτωση να μην ανταποκριθεί, πράγμα που καταλήγει συχνά σε λογοδιάρροια μεταξύ τους! Εγώ όμως το απολαμβάνω πολύ αυτό, τώρα συνειδητοποιώ πόσο πολύ μου είχε λείψει η επαφή με τα ζώα και οι φωνές τους μέσα στο σπίτι. Μου δίνει μεγάλη χαρά να τα φροντίζω και να τα ακούω, βρίσκω τις φωνές τους, αν και διαφορετικές, πολύ μελωδικές κι ευχάριστες.Τη Σιμονούλα προς το παρόν την έχω σε μια 60άρα ζευγαρώστρα, αλλά σκέφτομαι πολύ σοβαρά να της πάρω ένα κλουβί που να έχει παντού οριζόντια κάγκελα, για να τη διευκολύνει στο σκαρφάλωμα. Πάντως της έχω παιχνιδάκια, ένα με καλαμάκια που το ρίχνει συνέχεια κάτω, μια σκάλα, ένα άλλο από σχοινί που συνήθως εκεί κοιμάται το βράδυ και 2 κούνιες, που τις κάνει κέφι περισσότερο από όλα τα άλλα μαζί!
Εύχομαι το κοριτσάκι μου να ζήσει πολλά κι ευτυχισμένα χρόνια μαζί μας. Σας βάζω σημερινή φωτο να τη γνωρίσετε, αν και τις πιο πολλές και καλές τις τράβηξα με άλλο κινητό, που το έχω για σέρβις και θα τις βάλω αργότερα.
Το κλουβι δεν ακουγεται ασχημο απο αποψη διαστασεων, αν το διαμορφωσεις καταλληλα με παιχνιδια πολλα και πατηθρες θα περναει καλα. Βεβαια ενα κλουβι με οριζοντια καγκελα θα ηταν ιδανικοτερο. :)
Μα πόσο δύσκολο είναι επιτέλους να σχεδιάσουν ένα κλουβί της προκοπής; 
