ΤΣΙΠΙΡΙΚΙ
PB Member
Το παιδι που μου τον εφερε τον καημενο τον μικρουλι, σκεφτεται να μου δωσει εναν macaw δικο του. Τον εχει 10 χρονια και σε λιγο γενναει η γυναικα του και θελει το δωματιο. Και συντομα μαλιστα. Ειναι εντελωs ηρεμοs, φιλικοs, πανεξυπνοs, μιλαει(που δεν με καιει)και δεν ειναι και ΜΩΡΟ. ΟΧΙ ΞΑΝΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ. Και ελπιζω και κανεναs αλλοs να μην παρει τετοια ευθηνη. Αs μεγαλωσουν σωστα εκει που πρεπει και μετα σε μαs. Tεραστια λαθη αυτα! Τωσα εχουμε διαβασει μεσα σε 10 μερεs. Φτανει, ψυχουλεs ειναι και αυτεs. Τελοs παντον. Εγω τι να κανω τωρα; Σκεφτομαι συνεχεια τον μικρουλι. Σιγουρα θα τον αγαπησω και αυτον, αλλα εαν ξανασυμβει κατι; Και πωs θα φυγει απο ενα περιβαλλον που εχει ζησει 10 χρονια και θα ερθει σε μενα; Εαν χτυπησει η πορτα και τον δω μπροστα μου, σιγουρα θα λιωσω απο τη χαρα μου. Γιατι μου λειπει πολυ ο "μικρουληs μου"...