καλημερα σε όλους. Θα ήθελα να μοιραστώ έναν προβληματισμό που έχω. Όπως ξέρετε έχω ένα μπατζι, τη Λίλα η οποία είναι τώρα επτά χρόνων. Από την ημέρα που ήρθε σπίτι μοιραζόταν το κλουβί της (μετά την καραντινα) με τον Νωντα, ένα αρσενικό μπατζι. Περισυ την άνοιξη, δυστυχώς ήρθε η ώρα του Νωντα να μας αποχαιρετίσει, όποτε και η Λίλα έμεινε μόνη της. Είναι ένα σχετικά άγριο πουλί που φοβάται να έχει πολλά πάρε δώσε με μένα. Αρκετές φορές έχω σκεφτεί μήπως νιώθει μοναξιά έτσι, καθώς γνωρίζω ότι τα παπαγαλάκια είναι κατά βάση συντροφικά ζώα. Να σας πω την αλήθεια μου, έχω αναρωτηθεί πολλές φορές αν θα ήταν καλό να της φέρω μια παρεούλα, αλλά μετά σκέφτομαι πως η Λίλα είναι ήδη μεγάλη και ότι αν το ξεκινήσω αυτό μετά θα πρέπει να βρω παρεούλα για το νέο πουλάκι κ. Ο. Κ. Δεν υπάρχει ακριβώς ερώτημα εδώ, απλά είναι ο προβληματισμός μου κατά ποσό ένα παπαγαλάκι μαθημενο με παρέα μπορεί να συνεχίσει το υπόλοιπο της ζωής του μόνο. Κάθε γνώμη ευπρόσδεκτη.