niktaoys
PB Member
Μερικές συμβουλές με αφορμή ένα φίλο που παρατήρησε ότι η κανάρα του δε ταΐζε αρκετά.
Πολλοί από εμάς το έχουμε παρατηρήσει αυτό και αναγκαστικά για να μην έχουμε απώλειες τρέχουμε και αγοράζουμε την ειδική τροφή-σκόνη και ταΐζουμε τα μικρά με την σύριγγα.
Όταν τα πουλάκια είναι μικρά κι έχουν κλειστά τα μάτια τους τα πράγματα είναι εύκολα! Με ένα μικρό κτύπημα της σύριγγας στην άκρη της φωλιάς τα κεφαλάκια είναι ψηλά ζητώντας τροφή.
Τα πράγματα δυσκολεύουν όταν αυτό (η ασιτία) συμβαίνει ενώ τα μικρά έχουν μεγαλώσει κάπως και έχουν ανοίξει τα μάτια τους. Μερικά από αυτά κι αν έχουν ταϊστεί έτσι από μικρά, υπάρχει πιθανότητα να εξακολουθούν να τρώνε. Γι’ αυτά όμως που μένουν ατάιστα σε μεγαλύτερη ηλικία (πολλών ημερών και με ανοικτά μάτια) το πρόβλημα είναι πιο έντονο.
Παρατηρώντας καλά το ράμφος βλέπουμε την μαλακή μεμβράνη στα πλαϊνά και εκεί που ενώνεται το ράμφος με το κεφάλι. Αν το πουλί δεν τρώει εύκολα τότε θα πρέπει να ακουμπήσουμε την άκρη της σύριγγας σε αυτή την μεμβράνη με ελαφριά πίεση. Το πιθανότερο είναι το πουλί να ανοίξει στιγμιαία το ράμφος του. ΤΟΤΕ είναι που θα πρέπει να προλάβουμε να δώσουμε μία μικρή δόση τροφής στο στόμα. Δεν υπάρχει φόβος αν τυχόν τρέξει λίγο εκτός ράμφους. Το πουλί με το που θα γευτεί την τροφή το πιθανότερο είναι να αρχίζει να ανοίγει το ράμφος, να ζητά τροφή και να τρώει εύκολα μετά από αυτό.
Εναλλακτικά μπορούμε να ακουμπάμε την άκρη της σύριγγας και στο υπόλοιπο τμήμα του ράμφους αφού κάθε μικρό ίσως αντιδρά διαφορετικά.
Σε καμιά περίπτωση δεν ακουμπάμε το κεφάλι ή τα μάτια καθώς η αποξηραμένη τροφή ενδεχομένως να δημιουργήσει πρόβλημα στο πτέρωμα της κεφαλής κι ακόμα περισσότερο στα μάτια αφού ειδικά τις πρώτες μέρες είναι πολύ ευαίσθητα.
Ακόμα θα πρέπει να αποφεύγουμε να ανοίγουμε το ράμφος με τα χέρια μας ή άλλο αντικείμενο με τη βία καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμούς ή μελλοντικές δυσπλασίες της περιοχής. Πέρα όμως από αυτά η βία αυτή είναι μια καλή αρχή για να αρχίσει το πουλί να φοβάται και να αποφεύγει την επαφή με τον άνθρωπο, πράγμα προφανώς ανεπιθύμητο.
Πολλοί από εμάς το έχουμε παρατηρήσει αυτό και αναγκαστικά για να μην έχουμε απώλειες τρέχουμε και αγοράζουμε την ειδική τροφή-σκόνη και ταΐζουμε τα μικρά με την σύριγγα.
Όταν τα πουλάκια είναι μικρά κι έχουν κλειστά τα μάτια τους τα πράγματα είναι εύκολα! Με ένα μικρό κτύπημα της σύριγγας στην άκρη της φωλιάς τα κεφαλάκια είναι ψηλά ζητώντας τροφή.
Τα πράγματα δυσκολεύουν όταν αυτό (η ασιτία) συμβαίνει ενώ τα μικρά έχουν μεγαλώσει κάπως και έχουν ανοίξει τα μάτια τους. Μερικά από αυτά κι αν έχουν ταϊστεί έτσι από μικρά, υπάρχει πιθανότητα να εξακολουθούν να τρώνε. Γι’ αυτά όμως που μένουν ατάιστα σε μεγαλύτερη ηλικία (πολλών ημερών και με ανοικτά μάτια) το πρόβλημα είναι πιο έντονο.
Παρατηρώντας καλά το ράμφος βλέπουμε την μαλακή μεμβράνη στα πλαϊνά και εκεί που ενώνεται το ράμφος με το κεφάλι. Αν το πουλί δεν τρώει εύκολα τότε θα πρέπει να ακουμπήσουμε την άκρη της σύριγγας σε αυτή την μεμβράνη με ελαφριά πίεση. Το πιθανότερο είναι το πουλί να ανοίξει στιγμιαία το ράμφος του. ΤΟΤΕ είναι που θα πρέπει να προλάβουμε να δώσουμε μία μικρή δόση τροφής στο στόμα. Δεν υπάρχει φόβος αν τυχόν τρέξει λίγο εκτός ράμφους. Το πουλί με το που θα γευτεί την τροφή το πιθανότερο είναι να αρχίζει να ανοίγει το ράμφος, να ζητά τροφή και να τρώει εύκολα μετά από αυτό.
Εναλλακτικά μπορούμε να ακουμπάμε την άκρη της σύριγγας και στο υπόλοιπο τμήμα του ράμφους αφού κάθε μικρό ίσως αντιδρά διαφορετικά.
Σε καμιά περίπτωση δεν ακουμπάμε το κεφάλι ή τα μάτια καθώς η αποξηραμένη τροφή ενδεχομένως να δημιουργήσει πρόβλημα στο πτέρωμα της κεφαλής κι ακόμα περισσότερο στα μάτια αφού ειδικά τις πρώτες μέρες είναι πολύ ευαίσθητα.
Ακόμα θα πρέπει να αποφεύγουμε να ανοίγουμε το ράμφος με τα χέρια μας ή άλλο αντικείμενο με τη βία καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμούς ή μελλοντικές δυσπλασίες της περιοχής. Πέρα όμως από αυτά η βία αυτή είναι μια καλή αρχή για να αρχίσει το πουλί να φοβάται και να αποφεύγει την επαφή με τον άνθρωπο, πράγμα προφανώς ανεπιθύμητο.