Και όπως είπα ήδη, πολλά συνέβησαν αυτό το διάστημα, όσο δεν σας έγραφα. Και ένα από τα πολλά μας έφερε και 2 νέα μωρά στο σπίτι.
Μόλις ξεπέταξαν τον Χούλιο η Χάρη με τον Νάσο, στη Ζίζη είχε γεννηθεί ένα μωρό. Το άκουσα να τιτιβίζει και άνοιξα τη φωλιά να δω. Η Ζίζη καθόταν μπροστά του και το κοιτούσε…Φοβήθηκα ότι δεν θα το ταΐσει πάλι και το έβαλα στην Χάρη αμέσως, μαζί με ένα αυγό της Ζίζης που ήταν και εκείνο έτοιμο να ανοίξει.
Η Χάρη, σαν καλή μανούλα, άρχισε αμέσως να ταΐζει το μωρό. Μετά από κάμποσες ώρες ξαφνικά γεννήθηκε και το δεύτερο μωρό. Μεγάλη έκπληξη!)
Νάσος και Χάρη τάιζαν και φρόντιζαν τα μωρά μερόνυχτα με μεγάλη επιμέλεια, ευτυχώς.
Ζίζη και Φίγκο, οι πραγματικοί γονείς, άρχισαν να παρακολουθούν την διαδικασία από το πάνω κλουβί με πολύ ενδιαφέρον, πολύ περισσότερο από τις άλλες φορές. Ιδίως όταν άκουγαν πως ταΐζουν οι άλλοι τα μωρά μέσα στην φωλιά. Ελπίζω, την επόμενη να μπορέσω να τους αφήσω τα αυγά τους για να γίνουν και εκείνοι γονείς επιτέλους.
Με τα πολλά και τα λίγα, έχουμε τώρα 2 πανέμορφα μωρά, που περιέργως δεν βγήκαν γκρι αυτή τη φορά, αλλά έχουν αρκετό κίτρινο στο φτέρωμα, όπως θα δείτε στις φωτό (αλήθεια, πως λέγεται αυτή η απόχρωση
. Το πρώτο είναι και πιο τολμηρό, το δεύτερο πιο φοβητσιάρικο, αλλά όλη μέρα τα πιάνω, τα χαϊδεύω, τα αφήνω και πάλι από την αρχή, για να συνηθίσουν το άγγιγμα. Μέχρι στιγμής τα πάμε πολύ καλά, τεντώνουν τα λαιμουδάκια τους για χάδι και βγάζουν τιτίβισμα ευχαρίστησης μερικές φορές.
Σήμερα όλη η οικογένεια πέταξε μαζί για πρώτη φορά, είχαν πολύ πλάκα. Μάλιστα, το πρώτο μωρό άρχισε να δοκιμάζει μάλλον τη φωνούλα του, οπότε το κόβω για αγόρι.
Αν και τσιμπάνε ήδη μέρες μόνα τους τροφή, ακόμη ζητάνε από την μαμά και τον μπαμπά. Δεν θέλουν πια να κάθονται μέσα στην φωλιά, μόνο τη νύχτα ακόμη συμβιβάζονται, αλλά τα ξημερώματα τα βρίσκω έξω στο κλουβί, δίπλα στην μανούλα την Χάρη.
Ονόματα ακόμη δεν δώσαμε, σκεφτόμαστε να τα χαρίσουμε σε έμπειρο ιδιοκτήτη και κάποιον που θα τα αγαπήσει, όπως εμείς. Η αλήθεια είναι πως θέλω να τα κρατήσω τα όμορφα δίδυμα, αλλά ο χώρος πια μας φτάνει τσίμα-τσίμα. Και καθώς Χούλιο και δίδυμα είναι από ίδιο ζευγάρι, αναπόφευκτα θα έχουμε θέματα στο μέλλον, όταν φτάσουν σε ηλικίες αναπαραγωγής.
Προς ώρας τα χαίρομαι όλη μέρα και τα φιλάω συνέχεια στα όμορφα μουτράκια τους.
Εσείς τι λέτε, να τα κρατήσω πάλι ή να μην φοβάμαι, να βρω κάποιον που θα τα αγαπήσει εξίσου;
Μόλις ξεπέταξαν τον Χούλιο η Χάρη με τον Νάσο, στη Ζίζη είχε γεννηθεί ένα μωρό. Το άκουσα να τιτιβίζει και άνοιξα τη φωλιά να δω. Η Ζίζη καθόταν μπροστά του και το κοιτούσε…Φοβήθηκα ότι δεν θα το ταΐσει πάλι και το έβαλα στην Χάρη αμέσως, μαζί με ένα αυγό της Ζίζης που ήταν και εκείνο έτοιμο να ανοίξει.
Η Χάρη, σαν καλή μανούλα, άρχισε αμέσως να ταΐζει το μωρό. Μετά από κάμποσες ώρες ξαφνικά γεννήθηκε και το δεύτερο μωρό. Μεγάλη έκπληξη!)
Νάσος και Χάρη τάιζαν και φρόντιζαν τα μωρά μερόνυχτα με μεγάλη επιμέλεια, ευτυχώς.
Ζίζη και Φίγκο, οι πραγματικοί γονείς, άρχισαν να παρακολουθούν την διαδικασία από το πάνω κλουβί με πολύ ενδιαφέρον, πολύ περισσότερο από τις άλλες φορές. Ιδίως όταν άκουγαν πως ταΐζουν οι άλλοι τα μωρά μέσα στην φωλιά. Ελπίζω, την επόμενη να μπορέσω να τους αφήσω τα αυγά τους για να γίνουν και εκείνοι γονείς επιτέλους.
Με τα πολλά και τα λίγα, έχουμε τώρα 2 πανέμορφα μωρά, που περιέργως δεν βγήκαν γκρι αυτή τη φορά, αλλά έχουν αρκετό κίτρινο στο φτέρωμα, όπως θα δείτε στις φωτό (αλήθεια, πως λέγεται αυτή η απόχρωση
. Το πρώτο είναι και πιο τολμηρό, το δεύτερο πιο φοβητσιάρικο, αλλά όλη μέρα τα πιάνω, τα χαϊδεύω, τα αφήνω και πάλι από την αρχή, για να συνηθίσουν το άγγιγμα. Μέχρι στιγμής τα πάμε πολύ καλά, τεντώνουν τα λαιμουδάκια τους για χάδι και βγάζουν τιτίβισμα ευχαρίστησης μερικές φορές.Σήμερα όλη η οικογένεια πέταξε μαζί για πρώτη φορά, είχαν πολύ πλάκα. Μάλιστα, το πρώτο μωρό άρχισε να δοκιμάζει μάλλον τη φωνούλα του, οπότε το κόβω για αγόρι.
Αν και τσιμπάνε ήδη μέρες μόνα τους τροφή, ακόμη ζητάνε από την μαμά και τον μπαμπά. Δεν θέλουν πια να κάθονται μέσα στην φωλιά, μόνο τη νύχτα ακόμη συμβιβάζονται, αλλά τα ξημερώματα τα βρίσκω έξω στο κλουβί, δίπλα στην μανούλα την Χάρη.
Ονόματα ακόμη δεν δώσαμε, σκεφτόμαστε να τα χαρίσουμε σε έμπειρο ιδιοκτήτη και κάποιον που θα τα αγαπήσει, όπως εμείς. Η αλήθεια είναι πως θέλω να τα κρατήσω τα όμορφα δίδυμα, αλλά ο χώρος πια μας φτάνει τσίμα-τσίμα. Και καθώς Χούλιο και δίδυμα είναι από ίδιο ζευγάρι, αναπόφευκτα θα έχουμε θέματα στο μέλλον, όταν φτάσουν σε ηλικίες αναπαραγωγής.
Προς ώρας τα χαίρομαι όλη μέρα και τα φιλάω συνέχεια στα όμορφα μουτράκια τους.
Εσείς τι λέτε, να τα κρατήσω πάλι ή να μην φοβάμαι, να βρω κάποιον που θα τα αγαπήσει εξίσου;
