Τις τελευταίες 3 εβδομάδες έχω βρεθεί με ένα θηλυκό lovebird 7 ετών στα χέρια μου.
Τα πρώτα 3 χρόνια της ζωής του τα πέρασε στα χέρια μιας φίλης, η οποία όταν γέννησε δεν μπορούσε να το έχει άλλο, κι έτσι το παπαγαλάκι (η Λίλη) υιοθετήθηκε από μια άλλη φίλη...
Με τη δεύτερη κοπέλα λοιπόν, πέρασε άλλα 4 χρόνια. Ζεί σε μεγάλο κλουβί (50*60*100cm).
Τώρα πια... και η δεύτερη κοπέλα δεν μπορεί να κρατήσει άλλο τη Λίλη... και με ρώτησε αν μπορώ να την κρατήσω, τουλάχιστον για ένα διάστημα μέχρι να αποφασίσει αν θα την αποχωριστεί ή όχι...
Έτσι λοιπόν, έχω βρεθεί με το παπαγαλάκι στα χέρια μου, και υπό την εποπτεία της κοπέλας που το άφησε "προσωρινά" σε εμένα... (είναι εργαζόμενη στο κατάστημα μου).
Εγώ λοιπόν, ζω σε ένα πολύ μικρό διαμέρισμα, εργάζομαι πολλές ώρες κι έχω ένα καναρίνι. Όλα αυτά κάνουν δύσκολη τη διαμονή της Λίλης στο σπίτι, οπότε την έχω στη δουλειά (εμπορικό κατάστημα).
Για να μην την ενοχλούν οι "περίεργοι" πελάτες, αλλά κι επειδή δεν είναι τόσο απλό να την έχω στο ισόγειο, την έχω στο πατάρι, κοντά σε ένα παράθυρο, το οποίο όμως δεν το βλέπει ποτέ ο ήλιο άμεσα.
από εκεί που βρίσκετε το παπαγαλάκι έχει συνεχώς επαφή με εμάς κάτω (μας βλέπει, μας ακούει και βεβαίως μας μιλάει και της μιλάμε - σφυράμε κλπ συνεχώς).
Το παπαγαλάκι είναι πολύ κεφάτο. Τρώει και κινείται κανονικά, όπως και στο σπίτι της κοπέλας (η οποία όπως σας είπα εργάζεται στο κατάστημα 4 ώρες την ημέρα, οπότε βλέπονται = γεγονός που φαντάζομαι πως βοήθησε στην προσαρμογή του πουλιού στο νέο περιβάλλον)
Η απορία μου σχετικά με όλα αυτά είναι: μήπως είναι προτιμότερο να βάλουμε το πουλάκι σε μικρότερο κλουβί, προκειμένου να μπορούμε να το μετακινούμε εύκολα και να το βγάζουμε κάποιες ώρες έξω ... ή είναι ΟΚ το πουλάκι εκεί που βρίσκεται αφού είναι κεφάτο; Είναι εντάξει με την έμμεση επαφή του ήλιου; Είναι προτιμότερο το μεγάλο και άνετο κλουβί, εκεί ψηλά και μακριά από κινδύνους ή είναι καλύτερα να την κατεβάσουμε κάτω ... όπου όμως θα υπάρχει πάντα κάποιος περίεργος που θα θέλει να έρθει "πιο κοντά" με το παπαγαλάκι;
Σημείωση: και οι δύο κοπέλες που είχαν τη Λίλη, είχαν περίεργο ωράριο για το πουλάκι: Το πρωί έλειπαν για δουλειά και το παπαγαλάκι έμενε στο σπίτι μόνο του με κλειστά πατζούρια. Η μέρα για το πουλάκι ξεκινούσε από τις 4-5 το απόγευμα και ξανανύχτωνε στο σπίτι τους κατά τις 2 το βράδυ... Καμία από τις δύο δεν το έβγαζε στο μπαλκόνι και γενικώς δεν είναι μαθημένο στο έξω ...
Συγγνώμη για το τόσο φλύαρο κείμενο, αλλά... Δεν μπορούσα να αποφασίσω τι πρέπει να παραλείψω ...
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας!
Τα πρώτα 3 χρόνια της ζωής του τα πέρασε στα χέρια μιας φίλης, η οποία όταν γέννησε δεν μπορούσε να το έχει άλλο, κι έτσι το παπαγαλάκι (η Λίλη) υιοθετήθηκε από μια άλλη φίλη...
Με τη δεύτερη κοπέλα λοιπόν, πέρασε άλλα 4 χρόνια. Ζεί σε μεγάλο κλουβί (50*60*100cm).
Τώρα πια... και η δεύτερη κοπέλα δεν μπορεί να κρατήσει άλλο τη Λίλη... και με ρώτησε αν μπορώ να την κρατήσω, τουλάχιστον για ένα διάστημα μέχρι να αποφασίσει αν θα την αποχωριστεί ή όχι...
Έτσι λοιπόν, έχω βρεθεί με το παπαγαλάκι στα χέρια μου, και υπό την εποπτεία της κοπέλας που το άφησε "προσωρινά" σε εμένα... (είναι εργαζόμενη στο κατάστημα μου).
Εγώ λοιπόν, ζω σε ένα πολύ μικρό διαμέρισμα, εργάζομαι πολλές ώρες κι έχω ένα καναρίνι. Όλα αυτά κάνουν δύσκολη τη διαμονή της Λίλης στο σπίτι, οπότε την έχω στη δουλειά (εμπορικό κατάστημα).
Για να μην την ενοχλούν οι "περίεργοι" πελάτες, αλλά κι επειδή δεν είναι τόσο απλό να την έχω στο ισόγειο, την έχω στο πατάρι, κοντά σε ένα παράθυρο, το οποίο όμως δεν το βλέπει ποτέ ο ήλιο άμεσα.
από εκεί που βρίσκετε το παπαγαλάκι έχει συνεχώς επαφή με εμάς κάτω (μας βλέπει, μας ακούει και βεβαίως μας μιλάει και της μιλάμε - σφυράμε κλπ συνεχώς).
Το παπαγαλάκι είναι πολύ κεφάτο. Τρώει και κινείται κανονικά, όπως και στο σπίτι της κοπέλας (η οποία όπως σας είπα εργάζεται στο κατάστημα 4 ώρες την ημέρα, οπότε βλέπονται = γεγονός που φαντάζομαι πως βοήθησε στην προσαρμογή του πουλιού στο νέο περιβάλλον)
Η απορία μου σχετικά με όλα αυτά είναι: μήπως είναι προτιμότερο να βάλουμε το πουλάκι σε μικρότερο κλουβί, προκειμένου να μπορούμε να το μετακινούμε εύκολα και να το βγάζουμε κάποιες ώρες έξω ... ή είναι ΟΚ το πουλάκι εκεί που βρίσκεται αφού είναι κεφάτο; Είναι εντάξει με την έμμεση επαφή του ήλιου; Είναι προτιμότερο το μεγάλο και άνετο κλουβί, εκεί ψηλά και μακριά από κινδύνους ή είναι καλύτερα να την κατεβάσουμε κάτω ... όπου όμως θα υπάρχει πάντα κάποιος περίεργος που θα θέλει να έρθει "πιο κοντά" με το παπαγαλάκι;
Σημείωση: και οι δύο κοπέλες που είχαν τη Λίλη, είχαν περίεργο ωράριο για το πουλάκι: Το πρωί έλειπαν για δουλειά και το παπαγαλάκι έμενε στο σπίτι μόνο του με κλειστά πατζούρια. Η μέρα για το πουλάκι ξεκινούσε από τις 4-5 το απόγευμα και ξανανύχτωνε στο σπίτι τους κατά τις 2 το βράδυ... Καμία από τις δύο δεν το έβγαζε στο μπαλκόνι και γενικώς δεν είναι μαθημένο στο έξω ...
Συγγνώμη για το τόσο φλύαρο κείμενο, αλλά... Δεν μπορούσα να αποφασίσω τι πρέπει να παραλείψω ...
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας!
