πόσο χαίρομαι που σας αρέσει τόσο!
δεν γνώριζα οτι είναι τόσο συμπαθητικό αυτό το είδος στους γνώστες και έχετε ενθουσιαστεί απ'οτι καταλαβαίνω... :)
Τον Μηνά τον απέκτησα εντελώς από τύχη! Τον είχε βρει ένας θείος μου(Μηνά τον έλεγαν, γι αυτο τον ονόμασα έτσι) στο μπάλκόνι του και τον είχε πιάσει. Τον φρόντιζε για λίγους μήνες αλλα δεν τον μπορούσε λογω της φροντίδας που ήθελε και έτσι μια μέρα η μητέρα μου τον επισκέφτηκε σπίτι του και τότε της ειπε να της τον δώσει(ήταν ο καιρος που είχε φύγει και ο σκύλος μου και την κατηγορούσα) για να μου τον κάνει δώρο. Ετσι τον πρωτοσυνάντησα. Ηταν πολυ αγριος. Ουτε νερό δν μπορουσαμε να του βαλουμε γιατι δαγκωνε παρα πολυ