Στα υβρίδια αυτού του τύπου (καρδερινοκάναρα), ο στόχος είναι η παραγωγή ανθεκτικότερων και πιο εύκολων στη διαχείριση πουλιών από την καρδερίνα, έχοντας παράλληλα τη δυνατότητα να τραγουδούν, να "λένε" μόνο καρδερίνα.
Οι πολύ φανατικοί του είδους, μόλις γεννηθούν τα πουλάκια τα απομονώνουν από τη μητέρα και τα ταΐζουν οι ίδιοι σε απομονωμένο περιβάλλον για να μην "πιάσουν" και εντάξουν στο ρεπερτόριό τους αργότερα αυτό το τσίου που μπορεί να κάνει η κανάρα μέχρι να ανεξαρτητοποιηθούν.
Όπως καταλαβαίνετε, επιλέγοντας για ζευγάρι ένα αρσενικό καναρίνι με μια θηλυκή καρδερίνα, αυτός ο στόχος δεν μπορεί να υπάρχει εξαρχής αφού τα πουλάκια θα ακούνε συνεχώς το αρσενικό καναρίνι να κελαηδά.
Ο δεύτερος στόχος που υπάρχει, είναι η παραγωγή υβριδίων με μεγάλη μάσκα. Αυτός ο στόχος χάνεται επίσης επειδή οι πιθανότητες για να επιτευχθεί είναι μικρότερες, μιας και η αρσενική καρδερίνα έχει μεγαλύτερη μάσκα από τη θηλυκή.
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που έχουν στόχο τα καρδερινοκάναρα με πιο όμορφα χρώματα, χωρίς να ενδιαφέρονται για τη φωνή. Σε αυτές τις περιπτώσεις η επιλογή αρσενικού καναρινιού με θηλυκή καρδερίνα σου δίνει περισσότερες επιλογές να βρεις ένα
αρσενικό Σατινέ καναρίνι ή ένα Μοζαΐκ κλπ, για να περάσεις τη μετάλλαξη στους απογόνους με την ελπίδα να βγουν ανοιχτόχρωμα πουλάκια ή τουλάχιστον με πολύ περισσότερο άσπρο από τα "κλασικά".
Αυτός ο στόχος όμως εγκαταλείπεται γρήγορα συνήθως, αφού το ζευγάρωμα αρσενικού καναρινιού με θηλυκή καρδερίνα είναι αρκετά πιο δύσκολο από αυτό με τον αντίστροφο συνδυασμό.
Αυτοί είναι κυρίως οι λόγοι για τους οποίους δεν επιλέγεται συχνά αυτός ο συνδυασμός.
Με την ευκαιρία, διαβάστε και ένα θέμα σχετικό με τους
στόχους του εκτροφέα που παράγει υβρίδια.
Υ. Γ. Η συζήτηση μεταφέρθηκε σε ξεχωριστό thread.
