Καλησπέρα! Σε 2 μήνες θα φυγω για ένα σχετικά μεγάλο ταξίδι 2 βδομαδων στο εξωτερικό πάνω σε αυτό που ασχολούμαι, οπότε "εκπαιδευτικό". Δυστυχώς δεν το είχα προβλέψει καθόλου για να ξέρω πως να προετοιμαστω. Αγχώνομαι για τη γιασμιν και για τις άρρωστες χελωνιτσες μου που εύχομαι μέχρι να φύγω να έχουν αναρρώσει. Η γιασμιν ακολουθεί το εξής πρόγραμμα: ξυπνάμε τη βγάζω να τη πάρω μαζί μου στην κουζίνα να της φτιάξω πρωινό, μπαίνει στο κλουβί να φάει, το μεσημέρι ξανά βγαίνει για ένα σίγουρο 3ωρο όπου πάλι κάνουμε βόλτες στο σπιτι και την εκπαιδεύω και πάει για ύπνο κατά τις 9-10. Έλα όμως που δεν θέλει κανέναν πέρα από εμένα...ούτε τη μάνα μου ,ούτε το αγόρι μου ,ούτε κάποιον φίλο μου . Τους κοιτάζει με μισό μάτι. Το μόνο που σκέφτηκα είναι τωρα τον Δεκέμβρη που θα έρθει ο δικός μου από Θεσσαλονίκη να προσπαθήσω να τους συμφιλιωσω έστω και λίγο. Μετά το άλλο που ανησυχώ ειναι να μην στεναχωρηθει τώρα που θα φυγω ή μετά να είναι πάλι απόμακρη αφού ούτε εγώ ούτε κανένας θα παίζει μαζί της κλπ .
Προτείνετε μου κάτι που ίσως δεν έχω σκεφτεί. Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Προτείνετε μου κάτι που ίσως δεν έχω σκεφτεί. Ευχαριστώ εκ των προτέρων