Όπως διαβάζω εδώ και αρκετό καιρό σε πολλά ποστ η αναπαραγωγική περίοδος έχει μπει για τα καλά σε πολλούς φίλους. Σε λίγο καιρό άλλοι θα είναι τυχεροί και άλλοι θα είναι λιγότερο. Όλοι όμως θα έχουμε μία γλυκειά ανάμνηση ότι τουλάχιστον πήραμε μέρος σε ένα υπέροχο ταξίδι, το ταξίδι της αναπαραγωγής. Δεν πειράζει που δεν βγάλαμε πουλάκια ή που βγάλαμε ένα δύο. Σημασία δεν έχει η ποσότητα αλλά ο σωστός τρόπος και η προσπάθεια.
Τί φταίει όμως και έχουμε αποτυχίες; το έχουμε σκεφτεί ποτέ?
Τα χρόνια που ασχολούμαι με τα πουλιά και ειδικά με τις καρδερίνες είναι αρκετά. Όμως οι γνώσεις μου πάνω στα καναρίνια είναι σαφώς λιγότερες αφού συστιματικά ασχολούμαι με αυτά τα τελευταία 7 χρόνια. Τα αποτελέσματα μου σε σχέση με την αναπαραγωγή τους είναι ελάχιστα. Πάντα έσπαγα το κεφάλι μου να βρω τι φταίει και οι επιτυχίες μου είναι λιγοστές αλλά δεν έφτανα κάπου. Σωστός τρόπος αναπαραγωγής σωστή διατροφή παρατήρηση καθημερινή αλλά αποτέλεσμα σχεδόν μηδενικό. Δεν με νοιάζει να βγάλω ποσότητα πουλιών. Δεν θέλω εξ άλου να βγάλω πολλά πουλιά.Αλλά 5-6 μικρά να τα έχω την χρονιά μου. Τι φταίει λοιπόν τι φταίει. Αλλά τίποτα. Εγώ που αν μου δώσεις μία κουτσή και μία τυφλή καρδερίνα θα έχω επιτυχία και να μην μπορώ να βγάλω καναρίνια;Ντροπή. Έλεγα τρομάρα μου. Και πριν λίγες μέρες το τι φταίει ήρθε ουρανοκατέβατω. Πάντα κρατάω σημειώσεις για κάθε ζευγάρι μου. Διαβάζωντας λοιπόν τις σημειώσεις μου πάντα στο τέλος έγραφα την λέξη ΥΠΟΜΟΝΗ.Φίλοι μου αυτό έφταιγε σε μένα τόσο καιρό. Δεν είχα υπομονή. Ενώ στις καρδερίνες ήμουν πάντα υπομονετικός έχωντας εμπιστοσύνη στα πουλιά μου στα καναρίνια δεν είχα σχεδόν ποτέ. Και γι αυτό δεν είχα και τα αποτελέσματα που επιθυμούσα.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά θα μου πείτε; Πιστέυω ότι κάθε ένας από εμάς πρέπει στο τέλος κάθε αναπαραγωγικής χρονιάς να κάνει την αυτοκριτική του και να προσπαθεί να εντωπίσει τυχόν λάθη του. Τα πουλιά δεν είναι μηχανές και εμείς δεν είμαστε μάγοι. Όλα θέλουν το χρόνο τους και πάνω απόλα χρειάζεται υπομονή.
Τί φταίει όμως και έχουμε αποτυχίες; το έχουμε σκεφτεί ποτέ?
Τα χρόνια που ασχολούμαι με τα πουλιά και ειδικά με τις καρδερίνες είναι αρκετά. Όμως οι γνώσεις μου πάνω στα καναρίνια είναι σαφώς λιγότερες αφού συστιματικά ασχολούμαι με αυτά τα τελευταία 7 χρόνια. Τα αποτελέσματα μου σε σχέση με την αναπαραγωγή τους είναι ελάχιστα. Πάντα έσπαγα το κεφάλι μου να βρω τι φταίει και οι επιτυχίες μου είναι λιγοστές αλλά δεν έφτανα κάπου. Σωστός τρόπος αναπαραγωγής σωστή διατροφή παρατήρηση καθημερινή αλλά αποτέλεσμα σχεδόν μηδενικό. Δεν με νοιάζει να βγάλω ποσότητα πουλιών. Δεν θέλω εξ άλου να βγάλω πολλά πουλιά.Αλλά 5-6 μικρά να τα έχω την χρονιά μου. Τι φταίει λοιπόν τι φταίει. Αλλά τίποτα. Εγώ που αν μου δώσεις μία κουτσή και μία τυφλή καρδερίνα θα έχω επιτυχία και να μην μπορώ να βγάλω καναρίνια;Ντροπή. Έλεγα τρομάρα μου. Και πριν λίγες μέρες το τι φταίει ήρθε ουρανοκατέβατω. Πάντα κρατάω σημειώσεις για κάθε ζευγάρι μου. Διαβάζωντας λοιπόν τις σημειώσεις μου πάντα στο τέλος έγραφα την λέξη ΥΠΟΜΟΝΗ.Φίλοι μου αυτό έφταιγε σε μένα τόσο καιρό. Δεν είχα υπομονή. Ενώ στις καρδερίνες ήμουν πάντα υπομονετικός έχωντας εμπιστοσύνη στα πουλιά μου στα καναρίνια δεν είχα σχεδόν ποτέ. Και γι αυτό δεν είχα και τα αποτελέσματα που επιθυμούσα.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά θα μου πείτε; Πιστέυω ότι κάθε ένας από εμάς πρέπει στο τέλος κάθε αναπαραγωγικής χρονιάς να κάνει την αυτοκριτική του και να προσπαθεί να εντωπίσει τυχόν λάθη του. Τα πουλιά δεν είναι μηχανές και εμείς δεν είμαστε μάγοι. Όλα θέλουν το χρόνο τους και πάνω απόλα χρειάζεται υπομονή.
