Το Τουρκοσκαρθί ή Μαύρο Καναρίνι είναι ένα μικρό στρουθιόμορφο πουλί με ιδιαίτερη εμφάνιση λόγω του εντυπωσιακού κόκκινου χρώματος στην κορώνα.
Το Τουρκοσκαρθί είναι το αχαιότερο σκαρθί στην Ευρώπη και στην Ασία, που αναγνωρίστηκε πριν από το γνωστό σ’ εμάς σκαρθί.
Τα ενήλικα πουλιά έχουν σκουρόχρωμο λαιμό και πλάτη, εναλλαγές με ραβδώσεις μεταξύ κίτρινου και μαύρου στο στήθος, στην κοιλιά και στο υπόλοιπο σώμα (αν και λιγότερο μελανινικό σε σχέση με την πλάτη), χάλκινο χρώμα σε λωρίδες των φτερών. Πορτοκαλοκίτρινο ουροπύγιο που καταλήγει σε καφέ διχάλα, ενώ η αμάρα του έχει χρώμα λευκόγκριζο.
Τα νεαρά άτομα είναι κι αυτά σκουρόχρωμα χωρίς την κορώνα και με σχεδόν καφέ αποχρώσεις που εναλλάσσονται με το μαύρο.
Η μάσκα του αρσενικού είναι μαύρη και εκτείνεται από τη βάση του ράμφους μέχρι το σβέρκο, χάνοντας σε "ένταση" από τη ράχη και κάτω. Κατά μήκος του σώματος σχηματίζονται γραμμώσεις που εναλλάσσονται μεταξύ μαύρου και χρυσοκίτρινου χρώματος. Τα πόδια έχουν μαύρη απόχρωση.
Το κελάηδισμα τους μοιάζει με του σκαρθιού ενώ έχει στοιχεία από το κελάηδημα του φανέτου και της καρδερίνας.
Ακόμη, πληθυσμοί του τουρκοσκαρθιού έχουν παρατηρηθεί και στη Νότια Αφρική, αναμεμειγμένοι η μοιραζόμενοι τις ίδιες περιοχές με το Serinus syriacus, το Serinus canicollis και το Serinus alario.
Ζει και αναπαράγεται σε ορεινές δασώδεις περιοχές, γύρω από συστάδες δέντρων (που τα προτιμάει και για την κατασκευή φωλιάς), ορεινές κοιλάδες και λιβάδια με χαμηλή βλάστηση και σε περιοχές που έχουν δίπλα τους λίμνες η ποτάμια.
Η αναπαραγωγή του σε εκτροφεία θα πρέπει να γίνεται σε μεγάλες ζευγαρώστρες (90 cm) ή σε μεγαλύτερες κλούβες πτήσης, ενώ η διατροφή του στηρίζεται σε περίλλα, chia, δαχτυλίδα, κίτρινο κεχρί (τσαμπί ), αυγό, αυγοτροφή, φυτά (όπως ζωχός, σενέκιο, τσουκνίδα, γαϊδουράγκαθο), φύτρα, συμπληρώματα αλλά και σκουλήκια (π.χ. pinkies).
Για την κατασκευή της φωλιάς χρησιμοποιούνται ξερά χόρτα, χνούδι, γρασίδι, τρίχες ζώων, καρύδα. Η ευθύνη για την κατασκευή βαραίνει τη θηλυκιά αλλά συχνά παρατηρούνται και αρσενικά να κουβαλάνε υλικά για την κατασκευή της.
Συνήθως η θηλυκιά κλωσσάει από 3-5 αυγά που επωάζονται σε 11-12 ημέρες. Στο τάισμα των νεοσσών βοηθάνε και οι δύο γονείς, ενώ τα μικρά αφήνουν τη φωλιά σε περίπου 15 ημέρες και χρειάζονται σχεδόν ίδια περίοδο μέχρι τον απογαλακτισμό τους.
Το τουρκοσκαρθί αναπαράγεται στο κλουβί και γίνεται η εκτροφή του από ορισμένους εκτροφείς που κατέχουν τέτοια πουλιά. Ο υβριδισμός με καναρίνι δίνει πανέμορφα υβρίδια.
Η διάμετρος της φωλιάς στις εκτροφές πρέπει να είναι 8 cm, όπως και της καρδερίνας, αν και κάνει και αυτή που χρησιμοποιούμε στα καναρίνια των 10 cm, ενώ η διάμετρος των δαχτυλιδιών πρέπει να είναι 2,2 mm.
Θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στη συμπεριφορά της θηλυκιάς μετά το δαχτυλίδωμα, γιατί πιθανώς να παρουσιαστούν προβλήματα μη αποδοχής του δαχτυλιδιού στο πόδι του νεοσσού (όπως και στα περισσότερα ιθαγενή). Η προσπάθεια απαλλαγής από το δαχτυλίδι έχει συνήθως άσχημες επιπτώσεις για τα μικρά, που μπορεί να πεταχτούν από τη φωλιά.
Ως λύση προτείνεται η κάλυψη των δαχτυλιδιών με λευκοπλάστ και το δαχτυλίδωμα αργά το απόγευμα, για να μην προλάβει η θηλυκιά να "καθαρίσει" τη φωλιά.
Ο οργανισμός τους αντέχει σε χαμηλές θερμοκρασίες, αρκεί αυτές να μη συνδυάζονται με υψηλά ποσοστά υγρασίας (πάνω από 65%).
Αγαπούν ιδιαίτερα το μπάνιο ακόμα και τις κρύες μέρες του χειμώνα.
Ελληνική ονομασία: Τουρκοσκαρθί, Μαύρο καναρίνι
Αγγλική ονομασία: Red-fronted serin, fire-fronted serin
Τάξη: Στρουθιόμορφα (Passeriformes)
Οικογένεια: Σπιζίδες (Fringillidae)
Γένος: Σειρίνος (Serinus)
Είδος: S. pusillus
Το Τουρκοσκαρθί ή Μαύρο Καναρίνι
Το Τουρκοσκαρθί είναι το αχαιότερο σκαρθί στην Ευρώπη και στην Ασία, που αναγνωρίστηκε πριν από το γνωστό σ’ εμάς σκαρθί.
Περιγραφή
Μοιάζει αρκετά στο φαινότυπο με τη Σημυδόσπιζα ή Red poll λόγω του εντυπωσιακού κόκκινου στο μέτωπο,Τα ενήλικα πουλιά έχουν σκουρόχρωμο λαιμό και πλάτη, εναλλαγές με ραβδώσεις μεταξύ κίτρινου και μαύρου στο στήθος, στην κοιλιά και στο υπόλοιπο σώμα (αν και λιγότερο μελανινικό σε σχέση με την πλάτη), χάλκινο χρώμα σε λωρίδες των φτερών. Πορτοκαλοκίτρινο ουροπύγιο που καταλήγει σε καφέ διχάλα, ενώ η αμάρα του έχει χρώμα λευκόγκριζο.
Τα νεαρά άτομα είναι κι αυτά σκουρόχρωμα χωρίς την κορώνα και με σχεδόν καφέ αποχρώσεις που εναλλάσσονται με το μαύρο.
Διάκριση φύλου
Στα αρσενικά, το κόκκινο χρώμα στην κορώνα εμφανίζεται πιο έντονο. Στο θηλυκό αυτό το κόκκινο "ατονεί" και σε χρώμα και σε μέγεθος, κάνοντας εύκολη τη διάκριση στα δύο φύλα.Η μάσκα του αρσενικού είναι μαύρη και εκτείνεται από τη βάση του ράμφους μέχρι το σβέρκο, χάνοντας σε "ένταση" από τη ράχη και κάτω. Κατά μήκος του σώματος σχηματίζονται γραμμώσεις που εναλλάσσονται μεταξύ μαύρου και χρυσοκίτρινου χρώματος. Τα πόδια έχουν μαύρη απόχρωση.
Το κελάηδισμα τους μοιάζει με του σκαρθιού ενώ έχει στοιχεία από το κελάηδημα του φανέτου και της καρδερίνας.
Γεωγραφική κατανομή και βιότοποι
Το Tουρκοσκαρθί συναντάται στην περιοχή του Καυκάσου, στα ψηλότερα βουνά της Τουρκίας, στην Αρμενία και γενικότερα της ανατολής μέχρι το Ιράν, την Ινδία και το Αφγανιστάν. Το χειμώνα κατεβαίνει χαμηλότερα σε Λίβανο και Ισραήλ, ενώ το φθινόπωρο συναντάται και στα παράλια της Μικράς Ασίας και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου (Χίο, Μυτιλήνη).Ακόμη, πληθυσμοί του τουρκοσκαρθιού έχουν παρατηρηθεί και στη Νότια Αφρική, αναμεμειγμένοι η μοιραζόμενοι τις ίδιες περιοχές με το Serinus syriacus, το Serinus canicollis και το Serinus alario.
Ζει και αναπαράγεται σε ορεινές δασώδεις περιοχές, γύρω από συστάδες δέντρων (που τα προτιμάει και για την κατασκευή φωλιάς), ορεινές κοιλάδες και λιβάδια με χαμηλή βλάστηση και σε περιοχές που έχουν δίπλα τους λίμνες η ποτάμια.
Διατροφή
Εκτός της περιόδου αναπαραγωγής εμφανίζεται σε μικρά κοπάδια πάνω σε γαϊδουράγκαθα, αγριοτριανταφυλλιές, τσουκνίδες, ενώ η διατροφή του περιλαμβάνει μικρούς σπόρους, senecio, δαχτυλίδα, πόα, θυμάρι, μικρά έντομα και αφίδες όπως και οι υπόλοιπες σπίζες.Αναπαραγωγή
Η περίοδος της αναπαραγωγής είναι από το Μάρτη μέχρι τα μέσα Ιουλίου σε ξεχωριστά ζευγάρια μακριά το ένα από το άλλο. Ζει σε ομάδες, μικρά κοπάδια μέχρι 30 ατόμων. Όταν υπάρχει η δυνατότητα επιλογής, το ζευγάρι φτιάχνει τη φωλιά του σε κέδρους η ερυθρελάτη.Η αναπαραγωγή του σε εκτροφεία θα πρέπει να γίνεται σε μεγάλες ζευγαρώστρες (90 cm) ή σε μεγαλύτερες κλούβες πτήσης, ενώ η διατροφή του στηρίζεται σε περίλλα, chia, δαχτυλίδα, κίτρινο κεχρί (τσαμπί ), αυγό, αυγοτροφή, φυτά (όπως ζωχός, σενέκιο, τσουκνίδα, γαϊδουράγκαθο), φύτρα, συμπληρώματα αλλά και σκουλήκια (π.χ. pinkies).
Για την κατασκευή της φωλιάς χρησιμοποιούνται ξερά χόρτα, χνούδι, γρασίδι, τρίχες ζώων, καρύδα. Η ευθύνη για την κατασκευή βαραίνει τη θηλυκιά αλλά συχνά παρατηρούνται και αρσενικά να κουβαλάνε υλικά για την κατασκευή της.
Συνήθως η θηλυκιά κλωσσάει από 3-5 αυγά που επωάζονται σε 11-12 ημέρες. Στο τάισμα των νεοσσών βοηθάνε και οι δύο γονείς, ενώ τα μικρά αφήνουν τη φωλιά σε περίπου 15 ημέρες και χρειάζονται σχεδόν ίδια περίοδο μέχρι τον απογαλακτισμό τους.
Το τουρκοσκαρθί αναπαράγεται στο κλουβί και γίνεται η εκτροφή του από ορισμένους εκτροφείς που κατέχουν τέτοια πουλιά. Ο υβριδισμός με καναρίνι δίνει πανέμορφα υβρίδια.
Η διάμετρος της φωλιάς στις εκτροφές πρέπει να είναι 8 cm, όπως και της καρδερίνας, αν και κάνει και αυτή που χρησιμοποιούμε στα καναρίνια των 10 cm, ενώ η διάμετρος των δαχτυλιδιών πρέπει να είναι 2,2 mm.
Θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στη συμπεριφορά της θηλυκιάς μετά το δαχτυλίδωμα, γιατί πιθανώς να παρουσιαστούν προβλήματα μη αποδοχής του δαχτυλιδιού στο πόδι του νεοσσού (όπως και στα περισσότερα ιθαγενή). Η προσπάθεια απαλλαγής από το δαχτυλίδι έχει συνήθως άσχημες επιπτώσεις για τα μικρά, που μπορεί να πεταχτούν από τη φωλιά.
Ως λύση προτείνεται η κάλυψη των δαχτυλιδιών με λευκοπλάστ και το δαχτυλίδωμα αργά το απόγευμα, για να μην προλάβει η θηλυκιά να "καθαρίσει" τη φωλιά.
Ο οργανισμός τους αντέχει σε χαμηλές θερμοκρασίες, αρκεί αυτές να μη συνδυάζονται με υψηλά ποσοστά υγρασίας (πάνω από 65%).
Αγαπούν ιδιαίτερα το μπάνιο ακόμα και τις κρύες μέρες του χειμώνα.
Ονοματολογία και συστηματική ταξινόμηση
Διωνυμική ονομασία: Serinus pusillusΕλληνική ονομασία: Τουρκοσκαρθί, Μαύρο καναρίνι
Αγγλική ονομασία: Red-fronted serin, fire-fronted serin
Τάξη: Στρουθιόμορφα (Passeriformes)
Οικογένεια: Σπιζίδες (Fringillidae)
Γένος: Σειρίνος (Serinus)
Είδος: S. pusillus
Media gallery Σειρήνων
