Manikarnika
PB New Member
- Εγγραφή
- 4 Σεπ 2015
- Μηνύματα
- 121
Με λένε Χαρούλα.
Φήμες λένε ότι κάποιοι είχαν πολλές προσδοκίες για εμένα, εξού άλλωστε και το όνομά μου, ωστόσο αποδείχθηκα θηλυκιά και δεν τραγουδώ. Πιστεύω όμως ότι αυτά είναι κακοήθειες των περιστεριών που έχουν κυριεύσει το δίπλα μπαλκόνι.. Είμαι πολύτιμη και χωρίς τη φωνή μου..
Στις αρχές του μήνα είπα να διασκεδάσω λίγο... Το έπαιξα άρρωστη και αναστάτωσα τα πλήθη... Έγινα η πέτρα του σκανδάλου για πολλές αναταραχές.
Δυστυχώς, όμως, δεν μπορούσα για πάντα να είμαι σε αυτή τη κατάσταση... Η διασκέδαση έπρεπε κάποτε να τελειώσει και έτσι επανήλθα στην κανονική μου ρουτίνα.
Το τίμημα όμως... Η τιμωρία μου... ήταν τραγική.
Επί έναν ολόκληρο μήνα, η πολυλογου που δεν λέει με τίποτα να διαβάσει στο δωμάτιο της, πάρα επί μονίμου βάσεως δίπλα στον χώρο κατοικίας μου, μου ζαλισε τα αυτιά...
Και τι δεν άκουσα όλον αυτόν το καιρό... Από τις πολιτικές απόψεις του Πρωταγόρα και τους θεμελιωτές της κοινωνιολογίας, ως την ιστορία των πρώτων μετεπαναστατικων χρόνων...
Η ενοχλητική φωνή της με εμπόδιζε να ακούσω τα ολίγα κελαηδηματα των υποψηφίων εραστών στην γειτονιά, ενώ το γεγονός ότι έχασα πολλά από τα φτερά μου έπληξε την αυτοπεποίθηση και την ψυχολογία μου...
Ένας θεός ξέρει πόσες φορές άρχισα να κελαηδαω, μπας και πάψει να μιλά επιτέλους... Μα δεν έπιανε το υπονοούμενο...
Σταματούσε να μιλά στιγμιαία, μονάχα για να με ενοχλήσει περισσότερο κάνοντας κάτι περίεργους ήχους με το στόμα της, σε μια προσπάθεια να μου κελαηδησει πίσω... Περιττό να πω ότι το αποτέλεσμα πλήγωνε τα αυτιά μου κάθε φορά...
Η συνεχής διατάραξη της προσωπικής μου ηρεμίας ήταν άκρως βασανιστική.
Μοναδική μου γαλήνη ήταν το σούρουπο και το βράδυ... όταν τελείωνε το διάβασμα και αποχωρούσε στα δικά της δώματα, αλλά και το πρωί...όταν το ταραχοποιό αυτό στοιχείο ήταν στο σχολείο...
Μοναδική μου παρηγοριά όλον αυτόν τον καιρό ήταν η πληθώρα λιχουδιών που με τάιζαν για να... "ζωντανεψω" και να πάρω βάρος... Φρούτα, λαχανικά, αυγά, σπόρους... Ήταν, πραγματικά, ένας γευστικός παράδεισος...
Ευτυχώς όμως.. όλα αυτά τελείωσαν... Σήμερα άκουσα για τελευταία φορά τον μύθο του Προμηθέα. Αν υποπέσει, όμως, στην αντίληψη μου ότι δεν έγραψε καλά στο διαγώνισμα, πραγματικά θα μαδησω όσα πούπουλα μου έχουν απομείνει και θα το παίξω τελείως ψοφια για να την σκάσω. Αρκετά πια!
-> Τα καλοκαιρινά τελείωσαν (επιτέλους) και έτσι από αύριο επιστρέφω. :)
Επιτέλους θα έχω χρόνο να συνεχίζω να διαβάζω άρθρα από εδώ και να κάνω ερωτήσεις :)
Με πολλή (χαρά και) αγάπη,
Αναστασία :)
διασκεδάσεις!
φτου της!
