Καλησπέρα
Λέγομαι Θανάσης και είναι το πρώτο μου post στο forum. Eδώ και ένα χρόνο, ίσως και λίγο παραπάνω, η γυναίκα μου και εγώ αποκτήσαμε ενα "φτερωτό παιδί" τον Κοκό. Ο Κοκός είναι ένα αρσενικό cockatiel απροσδιορίστου ηλικίας, σίγουρα όμως κοντά ή λίγο πάνω απο τα 5 (μιας και δεν είμαστε οι πρώτοι του ιδιοκτήτες, μάλλον το αντίθετο, αφού έχει περάσει από αρκετά χέρια). Η γυναίκα μου ασχολήθηκε πολύ με τον Κοκό με αποτέλεσμα να της έχει αυτό που θα χαρακτήριζα παθολογική αγάπη. (Ενδεικτικά να σας αναφέρω ότι με ζηλεύει αφού όταν την παίρνω αγκαλιά ή την φιλάω μπροστά του παίρνει φόρα και τρέχει επάνω της!).
Αποφασίσαμε λοιπόν να πάρουμε ένα θηλυκό cockatil με την ελπίδα μήπως και "ξεκολλήσει" λίγο αλλά και για να έχει παρέα όταν λείπουμε. Δυστυχώς η προσπάθεια απέτυχε(?). Ο Κοκός λοιπόν μετά από σχεδόν ένα μήνα δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για τη θηλυκιά (η οποία είναι 8-9 μηνών αλλά και ανεξημέρωτη ακόμα). Δεν την πλησιάζει καν, είναι επιθετικός μαζί της, και την φοβάται. Αυτή, μιας και ήταν με άλλα πούλια στο pet shop που την αγοράσαμε, τον πλησιάζει, προσπαθεί να είναι κοντά του αλλά αυτός της ανοίγει το στόμα και κάνει τον χαρακτηριστικό συριγμό "επίθεσης". Ο Κοκός προσπαθεί να την αποφύγει με κάθε τρόπο (έχουμε δει πολλές «αερομαχίες» μέσα στο δωμάτιο) και όταν αυτή είναι έξω από το κλουβί της, αυτός θέλει να είναι μονίμως στον ώμο της γυναίκας μου. Εννοείται ότι τα δύο πουλιά είναι σε διαφορετικά κλούβια αλλά διπλά διπλά. Υποθέτουμε λοιπόν ότι η συμπροφορά του Κοκού οφείλετε στο γεγονός οτί δεν είχε ποτέ συναναστραφεί με άλλο πουλί, αντίθετα ήταν πάντα με ανθρώπους.
Οπότε θα ήθελα την γνώμη σας, για το αν υπάρχει περίπτωση (και τρόπος) να βελτιωθούν οι σχέσεις τους, ώστε και ο Κοκός να απεξαρτηθεί από την γυναίκα μου αλλά και να έχει παρέα όταν εμείς λείπουμε, μιας και τώρα τελευταία σκεπτόμαστε να επιστρέψουμε την θηλυκιά, τη οποία παρεμπιπτόντως την συμπαθώ :).
Λέγομαι Θανάσης και είναι το πρώτο μου post στο forum. Eδώ και ένα χρόνο, ίσως και λίγο παραπάνω, η γυναίκα μου και εγώ αποκτήσαμε ενα "φτερωτό παιδί" τον Κοκό. Ο Κοκός είναι ένα αρσενικό cockatiel απροσδιορίστου ηλικίας, σίγουρα όμως κοντά ή λίγο πάνω απο τα 5 (μιας και δεν είμαστε οι πρώτοι του ιδιοκτήτες, μάλλον το αντίθετο, αφού έχει περάσει από αρκετά χέρια). Η γυναίκα μου ασχολήθηκε πολύ με τον Κοκό με αποτέλεσμα να της έχει αυτό που θα χαρακτήριζα παθολογική αγάπη. (Ενδεικτικά να σας αναφέρω ότι με ζηλεύει αφού όταν την παίρνω αγκαλιά ή την φιλάω μπροστά του παίρνει φόρα και τρέχει επάνω της!).
Αποφασίσαμε λοιπόν να πάρουμε ένα θηλυκό cockatil με την ελπίδα μήπως και "ξεκολλήσει" λίγο αλλά και για να έχει παρέα όταν λείπουμε. Δυστυχώς η προσπάθεια απέτυχε(?). Ο Κοκός λοιπόν μετά από σχεδόν ένα μήνα δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για τη θηλυκιά (η οποία είναι 8-9 μηνών αλλά και ανεξημέρωτη ακόμα). Δεν την πλησιάζει καν, είναι επιθετικός μαζί της, και την φοβάται. Αυτή, μιας και ήταν με άλλα πούλια στο pet shop που την αγοράσαμε, τον πλησιάζει, προσπαθεί να είναι κοντά του αλλά αυτός της ανοίγει το στόμα και κάνει τον χαρακτηριστικό συριγμό "επίθεσης". Ο Κοκός προσπαθεί να την αποφύγει με κάθε τρόπο (έχουμε δει πολλές «αερομαχίες» μέσα στο δωμάτιο) και όταν αυτή είναι έξω από το κλουβί της, αυτός θέλει να είναι μονίμως στον ώμο της γυναίκας μου. Εννοείται ότι τα δύο πουλιά είναι σε διαφορετικά κλούβια αλλά διπλά διπλά. Υποθέτουμε λοιπόν ότι η συμπροφορά του Κοκού οφείλετε στο γεγονός οτί δεν είχε ποτέ συναναστραφεί με άλλο πουλί, αντίθετα ήταν πάντα με ανθρώπους.
Οπότε θα ήθελα την γνώμη σας, για το αν υπάρχει περίπτωση (και τρόπος) να βελτιωθούν οι σχέσεις τους, ώστε και ο Κοκός να απεξαρτηθεί από την γυναίκα μου αλλά και να έχει παρέα όταν εμείς λείπουμε, μιας και τώρα τελευταία σκεπτόμαστε να επιστρέψουμε την θηλυκιά, τη οποία παρεμπιπτόντως την συμπαθώ :).
