Αυτό που βλέπουμε στο video είναι κάτι σαν έθιμο. Ομάδες συμμετέχουν ύστερα από ειδική άδεια (με μεγάλο οικονομικό αντάλλαγμα) στη σύλληψη των ωδικών πτηνών. Αυτό το έθιμο κρατά από πάρα πολύ παλιά σε περιοχές της Ισπανίας (Σεβίλλης και όχι μόνο).
Υπήρξε μάλιστα μια μεγάλη διαδήλωση διαμαρτυρίας με συντονιστή την Sociedad Española de Ornitología (SEO/BirdLife)
με στόχο το σταμάτημα αυτού του εθίμου. Να σημειώσουμε πως η S.E.O. με επίσημα στοιχεία ανεβάζει τον πληθυσμό σε σπίνους στην Ισπανία στα 20 εκατομμύρια και για τις καρδερίνες στα 35 εκατομμύρια!
Τεράστιοι πληθυσμοί… Ταυτόχρονα έχουν συγκεντρωθεί χιλιάδες υπογραφές για το σταμάτημα αυτής της δραστηριότητας.
Λίγες μέρες μετά τη διαδήλωση υπήρξε αντισυλλαλητήριο και αντιδράσεις μια και καλώς ή
κακώς υπάρχουν και οι θιασώτες αυτού του σπορ.
Κάποιοι ίσως βιάστηκαν να χαρούν με τέτοιου είδους εικόνες…και να καλύψουν τις δικές τους παρόμοιες παρανομίες. Στην Ισπανία και στη νότια Γαλλία με το ίδιο σκεπτικό εθιμοτυπικά αιχμαλωτίζονται με κάθε τρόπο όλα τα ωδικά και όχι μόνο πτηνά. Οι πληθυσμοί τους όμως δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα. Και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελεί παράδειγμα για μίμηση...
Οι ομάδες αυτές δεν έχουν κίνητρο τα χρήματα, αλλά το πτηνό σαν ωδικό πουλί και μόνο. Επιπλέον σ' αυτές οι ομάδες υπάρχουν
κανόνες και μάλιστα αυστηροί.
Κάθε ομάδα κάνει ελάχιστες
τέτοιου είδους εξορμήσεις… και έχει δικαίωμα να κρατήσει
μόνο 9 πτηνά για εκπαίδευση και τα υπόλοιπα να τα αφήσει ελεύθερα πάλι στη φύση. Οι "δράσεις" σύλληψης γίνονται σε συγκεκριμένες και προγραμματισμένες ημέρες ώστε να προκαλέσει το μικρότερο δυνατό «κακό» προς τη φύση. Κάθε ομάδα φροντίζει να βοηθά την περιοχή δράσης της προσφέροντας φαγητό και νερό στα άγρια πτηνά όταν είναι σπάνιο ή δύσκολο σ’ αυτά να το βρουν και γενικά τα βοηθά όπου και όταν αυτά το χρειάζονται.
Να πούμε όμως δυο λόγια γενικά προς όλους τους αναγνώστες!
Το διαδίκτυο αποτελεί πλέον μια τεράστια πηγή πληροφοριών. Πληροφορία κάθε είδους και κάθε περιεχομένου. Ότι χρειαζόμαστε δεν είναι απαραίτητο να το θυμόμαστε ούτε να παιδευόμαστε να το βρούμε. Δυο λέξεις και ένα κλικ και ήμαστε στην πληροφορία.
Ποιος είναι αυτός που διαθέτει αυτή την πληροφορία,
τι σκοπούς έχει και
για ποιο λόγο την προσφέρει κανείς μας δεν αναρωτιέται;
Πως θα χρησιμοποιηθεί αυτή η πληροφορία λίγοι ανησυχούν για να μη πω ελάχιστοι.
Όμως πρέπει να
κρίνουμε την πληροφορία να κρατάμε τις χρήσιμες και να απορρίπτουμε τις άχρηστες.
Η κρίση αφορά αποκλειστικά εμάς, εμάς τους αναγνώστες.
Χωρίς απαντήσεις σε κάθε ερώτημα δεν πρέπει να δεχόμαστε τίποτε κι από κανένα.
Χρειάζεται φίλτρο και όρια… και τα όρια τα βάζουμε εμείς…
Διαφορετικά θα συμμετέχουμε σε κάτι που τελικά δεν θα έπρεπε.
Φίλτρο από όλους και σε όλα... Απαντήσεις σε κάθε γιατί.