Είμασταν παραλία και η ανήσυχη μαμά πετούσε γύρω από το σημείο που ήμασταν φωνάζοντας επιμονα και ψάχνοντας. Οταν την πλησίαζα να την βγάλω φωτόγραφια (δυστυχώς όχι με την Νικον) έφευγε, πετούσε γύρω μας φωνάζοντας και μετά πάλι αναζητώντας. Ημουν όρθια και την παρακολουθούσα τουλάχιστον μισή ωρα.
Σε λίγο όμως, στις φωνές της απάντησαν τα δύο μικρά της που ξεπήδησαν μέσα από τους θάμνους! Το πλησιάζω και ο νεοσσός κάθεται ακίνητος κάτω μέσα στα ξεραμένα φύκια με τέλειο καμουφλάζ που ήταν μπροστά μου και δεν τον εβλεπα!
Έκατσε και τον πήρα στα χέρια μου( 160 παλμούς από την χαρά μου)
Και με το που τον αφήνω κάτω, παρότι μικροσκοπικος άρχισε να τρέχει σφαιρα προς την μαμά του που τον φώναζε ακόμα!
Απλά απίθανος! Σκέφτηκα να το μοιραζομουν μαζί σας..
Σε λίγο όμως, στις φωνές της απάντησαν τα δύο μικρά της που ξεπήδησαν μέσα από τους θάμνους! Το πλησιάζω και ο νεοσσός κάθεται ακίνητος κάτω μέσα στα ξεραμένα φύκια με τέλειο καμουφλάζ που ήταν μπροστά μου και δεν τον εβλεπα!
Έκατσε και τον πήρα στα χέρια μου( 160 παλμούς από την χαρά μου)
Και με το που τον αφήνω κάτω, παρότι μικροσκοπικος άρχισε να τρέχει σφαιρα προς την μαμά του που τον φώναζε ακόμα!
Απλά απίθανος! Σκέφτηκα να το μοιραζομουν μαζί σας..
Συνημμένα
Τελευταία επεξεργασία από moderator: