Αγαπητέ Δήμο, με αιφνιδίασες με την απάντησή σου, όσο και με τη στάση σου περί πρόληψης.
Πρόληψη στον σύγχρονο κόσμο της ιατρικής γίνεται είτε με ορό (παρωχημένο) είτε με εμβόλια. Οι αντιβιώσεις απαγορεύεται να δίδονται προληπτικά ή σε δοσολογία μικρότερη της συνιστώμενης. Και αυτό συμβαίνει διότι έτσι δημιουργούνται ανθεκτικά στελέχη παθογόνων στις αντιβιώσεις αυτές, με αποτέλεσμα τελικά να καθίστανται αναποτελεσματικές. Στη συνέχεια τα μικρόβια δεν σκοτώνονται με την καμία, μολύνουν και άλλα άτομα, τα οποία επίσης πεθαίνουν και η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο, κι εσύ και εγώ και όλοι μας καθόμαστε με τα χέρια δεμένα, έκπληκτοι θεατές του θανάτου. Τέλος, τα φάρμακα, πέραν της δραστικής ουσίας, έχουν και τα έκδοχα, τα οποία βοηθούν στην απορρόφησή τους, στην στόχευση σε συγκεκριμένους ιστούς, στη βιοδιαθεσιμότητά τους κλπ, τα οποία έκδοχα αλλάζουν από φάρμακο σε φάρμακο, έστω και αν αυτά περιέχουν την ίδια δραστική ουσία. Για αυτό τον λόγο σε ρώτησα περί ενδιαφέροντός σου για την αποτελεσματικότητα, διότι τα κτηνιατρικά φάρμακα, αναλόγως και του οργανισμού για τον οποίο προορίζονται στοχεύουν στο να ξεπεράσουν θέματα μεταβολισμού και να δράσουν με τον βέλτιστο τρόπο.
Εύχομαι να ανασκευάσεις το σκεπτικό σου, και φυσικά τα πολλά σου περιστέρια να γίνουν περισσότερα και να διατηρούνται υγιή.