ErnestoTheParrotlet
PB Member
Δεν πρόκειται για κάποιο άρθρο στο ίντερνετ, αλλά για άρθρα που "φιλοδοξώ" να γράψουμε μαζί. Με λίγα λόγια θέλω να παραθέσω ένα 24ωρο του Ερνέστο και της Ταμού, θα είχε ενδιαφέρον να δούμε και να μάθουμε πως ζουν και πως φέρονται τα παπαγαλάκια μας καθώς θεωρώ ότι και οι συγκρίσεις θα είναι ενδιαφέρουσες αλλά και θα βοηθήσουν μερικούς από εμάς να βελτιώσουν ή να προσθέσουν κάτι στην καθημερινότητα των φτερωτών τους.
Αν η προσπάθεια είναι καπως "φτωχή" είναι απλά επειδή πρόκειται για μια ιδέα της στιγμής. Θα την βελτιώνω με τον καιρό.
Παραδίδω λοιπόν το πληκτρολόγιο στον Ερνέστο και την Ταμού (καθώς η χαζοβιόλικη διάθεσή μου σπάνια με αφήνει) για να σας διηγηθούν οι ίδιοι πως περνούν τη μέρα τους.
-Ξυπνάμε κατα τις οκτώ και μισή τώρα το καλοκαίρι, λίγο αργότερα το χειμώνα. Συνήθως ξυπνάμε γιατί ο Ερνέστο σηκώνεται, τεντώνεται και μετα αρχίζει να τσιρίζει "πουείναιτοκαπάκιιι;" μέχρι να τον ξεσκεπάσει κάποιος και να ανοίξει την πόρτα του κλουβιού. Έτσι ξυπνάω κι εγώ.
-Γιατί άν δεν τσίριζα εγώ μικρή θα ξύπναγες στις 1 το μεσημέρι και θα γινόσουνα μια χοντρέλω
-ΠΑΨΕ ΜΙΛΑΩ
-Καλά, λέγε θα επεμβαίνω όπου λες χαζομάρες.
-Δε λέω χαζομάρες. Λοιπόν ο Ερνέστο κοιμάται σκεπασμένος, εγώ σκεπασμένη μόνο από τις 3 πλευρές. Εχουμε δικό μας δωμάτιο. Μόλις ξυπνήσουμε πετάμε στο σαλόνι όπου περνάμε τη μέρα μας, αφού πρώτα καθήσουμε λίγα λεπτά (εγώ δηλαδή όχι ο Ερνέστο) στο παράθυρο του δωματίου ύπνου να φτιαχτούμε λίγο και να κόψουμε κίνηση. Στο σαλόνι μας περιμένει η γωνιά με τα παιγνίδια και τα φαγητά, ενώ μας ακολουθεί και το μεγάλο κλουβί για να ρίχνουμε τις σιέστες μας. Περιφερόμαστε στο δωμάτιο παίζοντας με τα πάντα εκτός απ' τα παιγνίδια μας.
-Πολλά λες αναλαμβάνω εγώ. Στο σαλόνι έχουμε 4 σημεία "ενδιαφέροντος". Τα δύο παράθυρα στα οποία είναι τοποθετημένα κλαδιά για να ρεμβάζουμε, η γωνία του πάγκου με τα φαγητά, την πισίνα και το "poly-bag" μου και φυσικά η κλούβα. Ξεκινάμε τη μέρα καταβροχθίζοντας ένα καλό πρωινό. Κυρίως σπόρους. Ο μπατλερ μου λέει πως μεγαλώνοντας έγινα τζαναμπέτης και δεν τρώω λαχανικά και φρούτα παρά πολύ σπάνια αλλά τρώω μόνο μπρόκολο και αν υπάρχει γλιστρίδα. Ε, γούστο μου καπέλο μου να του πείτε.
-Πάρε μια ανάσα στέγνωσε το σάλιο σου. Φτιάξε και τα πούπουλα που έχουνε γίνει τζίβα. Λοιπόν, η μέρα περνάει τρώγοντας, φτιαχνοντας τα φτερά και με τον Ερνέστο να με κυνηγάει. Περιλαμβάνει χάδια από τη Νόρα (ο Διονύσης είναι στη δουλειά), παιγνίδι κυρίως στο πάτωμα με παντόφλες, σακούλες και χαρτιά καθώς περιφρονούμε τα παιγνίδια που μας αγοράζουν όπως και τις παιδικές χαρές. Εγώ περνάω αρκετή ώρα στο μεγάλο παράθυρο της κουζίνας και σκαρφαλωμένη στον φοίνικα της πισίνας μας μασουλώντας τα πλαστικά του φύλλα. Ενίοτε εξερευνούμε τα άγνωστα μέρη παρέα με τον πράσινο τύπο.
- Εάν ο καιρός είναι καλός βγαίνουμε στο μπαλκόνι όπου και παίρνουμε το μπάνιο μας. Αρχικά βγαίναμε σε 2 κλουβιά τώρα βγαίνουμε στο ίδιο με την μπλε ταλαιπωρία. Τέλος πάντων είμαι μεγαλόψυχος και την ανέχομαι. Μωρό είναι μωρέ. Κάνω τη μπανάρα μου και αράζω να στεγνώσω. Αυτή απλά ψιλοβρέχεται τέλος πάντων. Μωρό οπως είπα. Σε καμιά ώρα βαριέμαι και φωνάζω "καπακιιι" για να μας ξαναβάλουνε μέσα
-Γυρνάμε μέσα μετα το μπάνιο (αν δεν έχει καλό καιρό εγώ κάνω στην ποτίστρα μου και ο Ερνέστο στη μπανιέρα του) και λίγο κεχράκι επιβάλλεται για να κατοπτεύσουμε και την κίνηση. Εκαι λίγο παιγνίδι ακόμα. Γύρω στις 7 το απόγευμα γυρνάει ο Διονύσης αλλά είμαστε ήδη κουρασμένοι απ' το παιγνίδι και έχουμε αρχίσει να λουφάζουμε. Πάντως λίγα χάδια θα τα πάρουμε. Ο Ερνέστο θα τσιρίξει μερικά απ' τα δικά του και θα με κυνηγήσει για να τον χαϊδέψω. Αυτός όμως τίποτα ο ατιμος.
-Να συνεχίσω κύριε; Οκ. Πριν κοιμηθούμε πάντα είναι ώρα για κάποιο σνακ. Μπρόκολο, καρυδι, κατι ωραία μπισκοτάκια που μας φτιαχνουν με μέλι και σπόρια. Ωραία είναι, μιαμ. Μόνο καρύδι δεν τρώω εγώ. Ε, ζε μου αλεσει. Τρώω όμως ψωμάκι ολικής άλεσης.
-Κατά τις 8.20 το βράδυ έρχεται η ώρα για ύπνο. Ο Διονύσης μας παίρνει και τους δυο στο δωμάτιο μας αφού μεταφέρει την κλούβα σε αυτό και μας πηγαίνει στην κουρτίνα όπου τυλιγόμαστε και μας νανουρίζει για λίγο. Αυτό το ενοχλητικό μπλε μωρό θέλει να ειναι κοντά μου και με ενοχλάει λίγο, τέλος πάντων. Αφού μας νανουρίσει κανένα 10λεπτο η μικρή φεύγει με τη Νόρα και μπαίνει στο κλουβάκι της. Το ίδιο κι εγώ. Παίρνουμε θέση για ύπνο και ξεραινόμαστε. Καληνύχτα κόζμεεεε...
Αν η προσπάθεια είναι καπως "φτωχή" είναι απλά επειδή πρόκειται για μια ιδέα της στιγμής. Θα την βελτιώνω με τον καιρό.
Παραδίδω λοιπόν το πληκτρολόγιο στον Ερνέστο και την Ταμού (καθώς η χαζοβιόλικη διάθεσή μου σπάνια με αφήνει) για να σας διηγηθούν οι ίδιοι πως περνούν τη μέρα τους.
-Ξυπνάμε κατα τις οκτώ και μισή τώρα το καλοκαίρι, λίγο αργότερα το χειμώνα. Συνήθως ξυπνάμε γιατί ο Ερνέστο σηκώνεται, τεντώνεται και μετα αρχίζει να τσιρίζει "πουείναιτοκαπάκιιι;" μέχρι να τον ξεσκεπάσει κάποιος και να ανοίξει την πόρτα του κλουβιού. Έτσι ξυπνάω κι εγώ.
-Γιατί άν δεν τσίριζα εγώ μικρή θα ξύπναγες στις 1 το μεσημέρι και θα γινόσουνα μια χοντρέλω
-ΠΑΨΕ ΜΙΛΑΩ
-Καλά, λέγε θα επεμβαίνω όπου λες χαζομάρες.
-Δε λέω χαζομάρες. Λοιπόν ο Ερνέστο κοιμάται σκεπασμένος, εγώ σκεπασμένη μόνο από τις 3 πλευρές. Εχουμε δικό μας δωμάτιο. Μόλις ξυπνήσουμε πετάμε στο σαλόνι όπου περνάμε τη μέρα μας, αφού πρώτα καθήσουμε λίγα λεπτά (εγώ δηλαδή όχι ο Ερνέστο) στο παράθυρο του δωματίου ύπνου να φτιαχτούμε λίγο και να κόψουμε κίνηση. Στο σαλόνι μας περιμένει η γωνιά με τα παιγνίδια και τα φαγητά, ενώ μας ακολουθεί και το μεγάλο κλουβί για να ρίχνουμε τις σιέστες μας. Περιφερόμαστε στο δωμάτιο παίζοντας με τα πάντα εκτός απ' τα παιγνίδια μας.
-Πολλά λες αναλαμβάνω εγώ. Στο σαλόνι έχουμε 4 σημεία "ενδιαφέροντος". Τα δύο παράθυρα στα οποία είναι τοποθετημένα κλαδιά για να ρεμβάζουμε, η γωνία του πάγκου με τα φαγητά, την πισίνα και το "poly-bag" μου και φυσικά η κλούβα. Ξεκινάμε τη μέρα καταβροχθίζοντας ένα καλό πρωινό. Κυρίως σπόρους. Ο μπατλερ μου λέει πως μεγαλώνοντας έγινα τζαναμπέτης και δεν τρώω λαχανικά και φρούτα παρά πολύ σπάνια αλλά τρώω μόνο μπρόκολο και αν υπάρχει γλιστρίδα. Ε, γούστο μου καπέλο μου να του πείτε.
-Πάρε μια ανάσα στέγνωσε το σάλιο σου. Φτιάξε και τα πούπουλα που έχουνε γίνει τζίβα. Λοιπόν, η μέρα περνάει τρώγοντας, φτιαχνοντας τα φτερά και με τον Ερνέστο να με κυνηγάει. Περιλαμβάνει χάδια από τη Νόρα (ο Διονύσης είναι στη δουλειά), παιγνίδι κυρίως στο πάτωμα με παντόφλες, σακούλες και χαρτιά καθώς περιφρονούμε τα παιγνίδια που μας αγοράζουν όπως και τις παιδικές χαρές. Εγώ περνάω αρκετή ώρα στο μεγάλο παράθυρο της κουζίνας και σκαρφαλωμένη στον φοίνικα της πισίνας μας μασουλώντας τα πλαστικά του φύλλα. Ενίοτε εξερευνούμε τα άγνωστα μέρη παρέα με τον πράσινο τύπο.
- Εάν ο καιρός είναι καλός βγαίνουμε στο μπαλκόνι όπου και παίρνουμε το μπάνιο μας. Αρχικά βγαίναμε σε 2 κλουβιά τώρα βγαίνουμε στο ίδιο με την μπλε ταλαιπωρία. Τέλος πάντων είμαι μεγαλόψυχος και την ανέχομαι. Μωρό είναι μωρέ. Κάνω τη μπανάρα μου και αράζω να στεγνώσω. Αυτή απλά ψιλοβρέχεται τέλος πάντων. Μωρό οπως είπα. Σε καμιά ώρα βαριέμαι και φωνάζω "καπακιιι" για να μας ξαναβάλουνε μέσα
-Γυρνάμε μέσα μετα το μπάνιο (αν δεν έχει καλό καιρό εγώ κάνω στην ποτίστρα μου και ο Ερνέστο στη μπανιέρα του) και λίγο κεχράκι επιβάλλεται για να κατοπτεύσουμε και την κίνηση. Εκαι λίγο παιγνίδι ακόμα. Γύρω στις 7 το απόγευμα γυρνάει ο Διονύσης αλλά είμαστε ήδη κουρασμένοι απ' το παιγνίδι και έχουμε αρχίσει να λουφάζουμε. Πάντως λίγα χάδια θα τα πάρουμε. Ο Ερνέστο θα τσιρίξει μερικά απ' τα δικά του και θα με κυνηγήσει για να τον χαϊδέψω. Αυτός όμως τίποτα ο ατιμος.
-Να συνεχίσω κύριε; Οκ. Πριν κοιμηθούμε πάντα είναι ώρα για κάποιο σνακ. Μπρόκολο, καρυδι, κατι ωραία μπισκοτάκια που μας φτιαχνουν με μέλι και σπόρια. Ωραία είναι, μιαμ. Μόνο καρύδι δεν τρώω εγώ. Ε, ζε μου αλεσει. Τρώω όμως ψωμάκι ολικής άλεσης.
-Κατά τις 8.20 το βράδυ έρχεται η ώρα για ύπνο. Ο Διονύσης μας παίρνει και τους δυο στο δωμάτιο μας αφού μεταφέρει την κλούβα σε αυτό και μας πηγαίνει στην κουρτίνα όπου τυλιγόμαστε και μας νανουρίζει για λίγο. Αυτό το ενοχλητικό μπλε μωρό θέλει να ειναι κοντά μου και με ενοχλάει λίγο, τέλος πάντων. Αφού μας νανουρίσει κανένα 10λεπτο η μικρή φεύγει με τη Νόρα και μπαίνει στο κλουβάκι της. Το ίδιο κι εγώ. Παίρνουμε θέση για ύπνο και ξεραινόμαστε. Καληνύχτα κόζμεεεε...
Μου άρεσε πολύ η ιδέα με τα κλαδιά στα παράθυρα! Να τα χαίρεστε τα μικρά σας! Είναι πανέμορφα και φαίνεται ότι περνούν υπέροχα μαζί σας!
