Δημοσίευση νέου Άρθρου: Αμερικάνικη Καρδερίνα - Carduelis Tristies.H Αμερικανική καρδερίνα, Carduelis tristies, είναι ένα μικρό στρουθιόμορφο πουλί που ανήκει στην οικογένεια των σπιζών και είναι ευρύτατα γνωστό για το μελωδικό του κελάηδημα.
Είναι το μοναδικό είδος της οικογένειας που παρουσιάζει σεξουαλικό διμορφισμό ως προς τον χρωματισμό του φτερώματος. Πρόκειται για ένα μικρόσωμο πουλί το μέγεθος του οποίου κυμαίνεται από 11 έως 13 εκατοστά. Το άνοιγμα των φτερών του αγγίζει τα 20 εκατοστά, ενώ το βάρος του κυμαίνεται από 11-20 γραμμάρια.
Το ενήλικο αρσενικό διακρίνεται από το λαμπερό λεμονί του φτέρωμα, το χρώμα του οποίου προσδίδεται από την πρόσληψη φυσικών καροτινοιδών στην διατροφή του, την μαύρη κορώνα, τα μαύρα φτερά με μια μικρή λευκή ρίγα, την μαύρη ουρά με τα λευκά μηριαία φτερά. Ο χρωματισμός το φτερώματος διατηρείται σε έντονους χρωματισμούς κατά την αναπαραγωγική περίοδο προκειμένου να προσελκύσει το ταίρι του, ενώ τους χειμωνιάτικους μήνες τα χρώματα γίνονται ελαφρώς πιο μουντά. Το θηλυκό έχει ανοιχτό λαδί χρώμα φτερώματος με λίγο κίτρινο στο στήθος και την πλάτη. Το μικρό, κωνικό, ροζέ ράμφος που είναι έτσι φτιαγμένο ώστε να ανοίγει με ευκολία τους σκληρούς σπόρους, γίνεται ελαφρώς πορτοκαλί κατά την διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου.
Είναι ένα ενδημικό πουλί που συναντάται κυρίως στην Βόρεια Αμερική μέχρι τον Καναδά, ενώ το χειμώνα μεταναστεύει νοτιότερα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ζει και αναπαράγεται σε αραιά δάση, θαμνώδεις εκτάσεις, σε λιβάδια, οπωρώνες και κήπους, σε παρόχθιες εκτάσεις, σε πάρκα, αλσύλλια και γενικά όπου φροντίζει ο άνθρωπος να βρίσκουν τροφή αυτά τα πανέμορφα πουλιά, με ειδικές ταΐστρες για άγρια πουλιά.
Η Αμερικάνικη καρδερίνα είναι ένα κοινωνικό πουλί που κινείται σε συμπαγή σμήνη, πετώντας σε κυματοειδείς σχηματισμούς, ιδιαίτερα κατά την μεταναστευτική περίοδο ή όταν ψάχνουν για τροφή. Η μόνη περίοδος που τα πουλιά αυτά συναντώνται μόνα τους είναι η αναπαραγωγική περίοδος κατά την οποία αναζητούν το ταίρι τους και γίνονται επιθετικά προς τα άλλα πουλιά τους είδους τους προκειμένου να οριοθετήσουν την περιοχή τους για να αναζητήσουν τροφή για την οικογένειά τους. Η συμπεριφορά αυτή παύει να υφίσταται με το ξεπέταγμα των νεοσσών από την φωλιά. Μερικές φορές σχηματίζουν χαλαρές αποικίες με 2-3 άλλα ζευγάρια προκειμένου να προφυλαχθούν από τους κοινούς εχθρούς τους.
Ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα πουλιά της οικογένειας από το γεγονός ότι η αναπαραγωγική περίοδος ξεκινάει σχετικά αργά, τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου και κάθε περίοδο μπορούν να αναθρέψουν μόνο μια γενιά. Το αρσενικό με τον ερωτικό χορό του και τα μελωδικά καλέσματά του προσπαθεί να προσελκύσει το ταίρι του. Είναι κατά βάση μονογαμικά πουλιά. Από την στιγμή που θα ταιριάξει το ζευγάρι, βρίσκουν ένα ψηλό δέντρο ύψους έως και 10 μέτρα, για να χτίσουν εκεί την φωλιά τους. Το ζευγάρι ψάχνει μαζί για την συλλογή των υλικών αλλά το χτίσιμο αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου το θηλυκό και μπορεί να διαρκέσει μέχρι και μια ολόκληρη βδομάδα. Η ανοιχτή καλαθόσχημη φωλιά φτιάχνεται εξωτερικά από ένα πλήθος σκληρών υλικών όπως φλούδες δέντρων, κλαδάκια, χόρτα, βρύα, ενώ εσωτερικά ντύνεται με μαλακά υλικά όπως μετάξι από ιστούς αράχνης. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η φωλιά είναι τόσο γερή που σε περίπτωση βροχής οι νεοσσοί κινδυνεύουν να πνιγούν αν δεν προφυλάσσονται από τα σώματα των γονιών τους.
Η θηλυκιά εναποθέτει εκεί από 4-6 ανοιχτογάλαζα αυγά μεγέθους φιστικιού και τα επωάζει για ένα διάστημα από 12-14 ημέρες. Καθ’ όλο αυτό το διάστημα το αρσενικό αναλαμβάνει το τάισμα της θηλυκιάς αλλά και των νεοσσών τα οποία ενώ γεννιούνται γυμνά και τυφλά, αρχίζουν να ανοίγουν τα μάτια τους την τρίτη μέρα αποκτούν το πρώτο του φτέρωμα σε 15 μέρες, αλλά ανεξαρτητοποιούνται σύντομα και σε διάστημα 3 εβδομάδων αρχίζουν να πραγματοποιούν μικρές πτήσεις εκτός της φωλιάς.
Βασική διατροφή του είδους αποτελούν οι σπόροι που μπορούν να βρουν σε ποικιλία στο φυσικό τους περιβάλλον όπως ηλίανθοι, γαϊδουράγκαθα, κεχρί, σπόρους σημύδας, διάφορα μπουμπούκια από τους οπωρώνες, διάφορα χόρτα που υπάρχουν σε αφθονία στα λιβάδια, και φρούτα όπως μούρα. Τα έντομα περιλαμβάνονται και αυτά στην διατροφή τους ιδιαίτερα κατά την αναπαραγωγική φάση που έχουν ανάγκη από την πρόσληψη πρωτεϊνών.
Χαρακτηριστική είναι η επιδεξιότητα την οποία επιδεικνύουν κρεμάμενα από τα διάφορα φυτά προκειμένου να συλλέξουν σπόρους για την διατροφή τους ενώ ταυτόχρονα φροντίζουν να εποπτεύουν το γύρω περιβάλλον προκειμένου να προφυλαχθούν από τους εχθρούς τους όπως γάτες, νυφίτσες, γεράκια, φίδια, σκίουρους κτλ.
Το μελωδικό, γλυκό κελάηδημά της γεμάτο τρίλιες, γυρίσματα και τετερίσματα, το κατατάσσει δικαίως στα πιο εύηχα ακούσματα. Ο άνθρωπος για να απολαύσει αυτό το υπέροχο άκουσμα σε συνδυασμό με την λαμπερή ομορφιά του, φροντίζει συχνά να παρέχει τροφή στα πουλιά αυτά με ειδικές ταΐστρες κήπου ώστε να μην κινδυνεύουν από αφανισμό.
Είναι το μοναδικό είδος της οικογένειας που παρουσιάζει σεξουαλικό διμορφισμό ως προς τον χρωματισμό του φτερώματος. Πρόκειται για ένα μικρόσωμο πουλί το μέγεθος του οποίου κυμαίνεται από 11 έως 13 εκατοστά. Το άνοιγμα των φτερών του αγγίζει τα 20 εκατοστά, ενώ το βάρος του κυμαίνεται από 11-20 γραμμάρια.
Το ενήλικο αρσενικό διακρίνεται από το λαμπερό λεμονί του φτέρωμα, το χρώμα του οποίου προσδίδεται από την πρόσληψη φυσικών καροτινοιδών στην διατροφή του, την μαύρη κορώνα, τα μαύρα φτερά με μια μικρή λευκή ρίγα, την μαύρη ουρά με τα λευκά μηριαία φτερά. Ο χρωματισμός το φτερώματος διατηρείται σε έντονους χρωματισμούς κατά την αναπαραγωγική περίοδο προκειμένου να προσελκύσει το ταίρι του, ενώ τους χειμωνιάτικους μήνες τα χρώματα γίνονται ελαφρώς πιο μουντά. Το θηλυκό έχει ανοιχτό λαδί χρώμα φτερώματος με λίγο κίτρινο στο στήθος και την πλάτη. Το μικρό, κωνικό, ροζέ ράμφος που είναι έτσι φτιαγμένο ώστε να ανοίγει με ευκολία τους σκληρούς σπόρους, γίνεται ελαφρώς πορτοκαλί κατά την διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου.
Είναι ένα ενδημικό πουλί που συναντάται κυρίως στην Βόρεια Αμερική μέχρι τον Καναδά, ενώ το χειμώνα μεταναστεύει νοτιότερα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ζει και αναπαράγεται σε αραιά δάση, θαμνώδεις εκτάσεις, σε λιβάδια, οπωρώνες και κήπους, σε παρόχθιες εκτάσεις, σε πάρκα, αλσύλλια και γενικά όπου φροντίζει ο άνθρωπος να βρίσκουν τροφή αυτά τα πανέμορφα πουλιά, με ειδικές ταΐστρες για άγρια πουλιά.
Η Αμερικάνικη καρδερίνα είναι ένα κοινωνικό πουλί που κινείται σε συμπαγή σμήνη, πετώντας σε κυματοειδείς σχηματισμούς, ιδιαίτερα κατά την μεταναστευτική περίοδο ή όταν ψάχνουν για τροφή. Η μόνη περίοδος που τα πουλιά αυτά συναντώνται μόνα τους είναι η αναπαραγωγική περίοδος κατά την οποία αναζητούν το ταίρι τους και γίνονται επιθετικά προς τα άλλα πουλιά τους είδους τους προκειμένου να οριοθετήσουν την περιοχή τους για να αναζητήσουν τροφή για την οικογένειά τους. Η συμπεριφορά αυτή παύει να υφίσταται με το ξεπέταγμα των νεοσσών από την φωλιά. Μερικές φορές σχηματίζουν χαλαρές αποικίες με 2-3 άλλα ζευγάρια προκειμένου να προφυλαχθούν από τους κοινούς εχθρούς τους.
Ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα πουλιά της οικογένειας από το γεγονός ότι η αναπαραγωγική περίοδος ξεκινάει σχετικά αργά, τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου και κάθε περίοδο μπορούν να αναθρέψουν μόνο μια γενιά. Το αρσενικό με τον ερωτικό χορό του και τα μελωδικά καλέσματά του προσπαθεί να προσελκύσει το ταίρι του. Είναι κατά βάση μονογαμικά πουλιά. Από την στιγμή που θα ταιριάξει το ζευγάρι, βρίσκουν ένα ψηλό δέντρο ύψους έως και 10 μέτρα, για να χτίσουν εκεί την φωλιά τους. Το ζευγάρι ψάχνει μαζί για την συλλογή των υλικών αλλά το χτίσιμο αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου το θηλυκό και μπορεί να διαρκέσει μέχρι και μια ολόκληρη βδομάδα. Η ανοιχτή καλαθόσχημη φωλιά φτιάχνεται εξωτερικά από ένα πλήθος σκληρών υλικών όπως φλούδες δέντρων, κλαδάκια, χόρτα, βρύα, ενώ εσωτερικά ντύνεται με μαλακά υλικά όπως μετάξι από ιστούς αράχνης. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η φωλιά είναι τόσο γερή που σε περίπτωση βροχής οι νεοσσοί κινδυνεύουν να πνιγούν αν δεν προφυλάσσονται από τα σώματα των γονιών τους.
Η θηλυκιά εναποθέτει εκεί από 4-6 ανοιχτογάλαζα αυγά μεγέθους φιστικιού και τα επωάζει για ένα διάστημα από 12-14 ημέρες. Καθ’ όλο αυτό το διάστημα το αρσενικό αναλαμβάνει το τάισμα της θηλυκιάς αλλά και των νεοσσών τα οποία ενώ γεννιούνται γυμνά και τυφλά, αρχίζουν να ανοίγουν τα μάτια τους την τρίτη μέρα αποκτούν το πρώτο του φτέρωμα σε 15 μέρες, αλλά ανεξαρτητοποιούνται σύντομα και σε διάστημα 3 εβδομάδων αρχίζουν να πραγματοποιούν μικρές πτήσεις εκτός της φωλιάς.
Βασική διατροφή του είδους αποτελούν οι σπόροι που μπορούν να βρουν σε ποικιλία στο φυσικό τους περιβάλλον όπως ηλίανθοι, γαϊδουράγκαθα, κεχρί, σπόρους σημύδας, διάφορα μπουμπούκια από τους οπωρώνες, διάφορα χόρτα που υπάρχουν σε αφθονία στα λιβάδια, και φρούτα όπως μούρα. Τα έντομα περιλαμβάνονται και αυτά στην διατροφή τους ιδιαίτερα κατά την αναπαραγωγική φάση που έχουν ανάγκη από την πρόσληψη πρωτεϊνών.
Χαρακτηριστική είναι η επιδεξιότητα την οποία επιδεικνύουν κρεμάμενα από τα διάφορα φυτά προκειμένου να συλλέξουν σπόρους για την διατροφή τους ενώ ταυτόχρονα φροντίζουν να εποπτεύουν το γύρω περιβάλλον προκειμένου να προφυλαχθούν από τους εχθρούς τους όπως γάτες, νυφίτσες, γεράκια, φίδια, σκίουρους κτλ.
Το μελωδικό, γλυκό κελάηδημά της γεμάτο τρίλιες, γυρίσματα και τετερίσματα, το κατατάσσει δικαίως στα πιο εύηχα ακούσματα. Ο άνθρωπος για να απολαύσει αυτό το υπέροχο άκουσμα σε συνδυασμό με την λαμπερή ομορφιά του, φροντίζει συχνά να παρέχει τροφή στα πουλιά αυτά με ειδικές ταΐστρες κήπου ώστε να μην κινδυνεύουν από αφανισμό.
