Efthimis98
PB Member
Τα Common Waxbills (Estrilda astrild) είναι μικρόσωμα στρουθιόμορφα πουλιά που ανήκουν στην οικογένεια των Εστριλίδων. Έχει εξαπλωθεί σε πολλές εκτάσεις γης λόγω της προσαρμοστικότητας του και της ευκολίας διατήρησης του.
Το μέγεθός του κυμαίνεται μεταξύ των 11 με 13 εκατοστών σε μήκος και 12 με 14 άνοιγμα φτερών. Το βάρος του είναι 7 έως 10 γραμμάρια. Έχει λεπτό σώμα με στρογγυλεμένα φτερά και μακρυά διχαλωτή ουρά. Το έντονα κόκκινο ράμφος του λέγεται ότι είναι το χρώμα του βουλοκέρι, από εκεί που πήρε και το όνομά του.
Το χρώμα του σώματός του είναι γκρι σε συνδυασμό με καφέ. Στην μέση του ματιού εκτείνεται μία κόκκινη λωρίδα και στην περιοχή κάτω από το ράμφος καθώς και στα μάγουλα έχει λευκό χρώμα. Ο θώρακας έχει κόκκινες επίσης λωρίδες που εκτείνονται κατά μήκος σε όλη την εκεί περιοχή. Καταλήγει σε έντονο κόκκινο στο κέντρο της κοιλιάς, ανάλογα με το υπόειδος. Η ουρά του είναι χρώματος καφέ. Τα θηλυκά και τα αρσενικά έχουν διαφορές. Τα θηλυκά είναι πιο ανοιχτόχρωμα και έχουν λιγότερο κόκκινο στην ουρά. Τα νεαρά άτομα αυτού του είδους πριν την ενηλικίωση τους έχουν θαμπό χρώμα και λίγο έως μηδαμινό κόκκινο.
Υπάρχουν γύρω στα 17 υπόειδη τα οποία διανέμονται ευρέως σε πολλά μέρη της Αφρικής νότια της Σαχάρας. Βρίσκονται στις περισσότερες περιοχές της Ανατολικής, Κεντρικής και Νότιας Αφρικής, εκτός από τις περιοχές που υπάρχει έρημος ή πυκνό δάσος. Στην Δυτική Αφρική είναι πιο "ντόπια" Με κύριο πληθυσμό στην Σιέρα Λεόνε, στην Λιβερία και στην Ακτή Ελεφαντοστού. Τα Common Waxbills κατοικούν κυρίως σε περιοχές με μακρύ χόρτο και πυκνή βλάστηση. Συνήθως μπορούν να βρεθούν σε βάλτους ή σε νερά με καλάμια. Μπορούν επίσης να βρεθούν σε κήπους, πάρκα ακόμη και χωράφια.
Η φωλιά τους έχει σφαιρικό σχήμα και κατασκευάζεται με λεπτομέρεια από μακρύ γρασίδι. Η σωληνοειδής είσοδος της φωλιάς βρίσκεται προς τα κάτω από την μία πλευρά. Χτίζεται χαμηλά ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση η οποία και προσφέρει προστασία.
Συνήθως υπάρχει και μία δεύτερη φωλιά πάνω από την κύρια στην οποία συνηθίζει να κοιμάται ο αρσενικός. Το θηλυκό γεννάει από 4 έως 7 λευκού χρώματος αυγά, παρόλα αυτά υπάρχουν και εξαιρέσεις με περισσότερα ή λιγότερα αυγά. Τα αυγά επωάζονται για 11 με 13 περίπου μέρες και οι νεοσσοί έχουν την δυνατότητα να πετάξουν και να αφήσουν την φωλιά στις 17 με 21 μέρες. Η σίτιση και η επώαση των αυγών γίνεται και από τα δύο άτομα του ζευγαριού, ανεξαιρέτως.
Η περίοδος αναπαραγωγής αλλάζει ανάλογα με την περιοχή. Πολλές φορές τα πουλιά που ανήκουν σε αυτή την οικογένεια δέχονται δυσάρεστες επιδρομές από άλλα πουλιά - π.χ Pin Tailed Whydah - που γεννάν τα αυγά τους στις φωλιές των Εστριλίδων.
Στην αιχμαλωσία μπορούν να γεννήσουν 4 φορές το χρόνο.
Η διατροφή τους βασίζετε κυρίως σε σπόρους και χόρτα αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις σε έντομα, ιδίως κατά την διάρκεια της αναπαραγωγής που οι νεοσσοί έχουν τεράστιες ανάγκες σε πρωτεϊνούχες τροφές. Ο τρόπος σίτισης τους διεξάγεται με ένα σχετικά περίτεχνο τρόπο. Πιάνονται από το φυτό με τα γαμψά τους νύχια και με το ράμφος αποκολλούν τα σπόρια από το λουλούδι. Επιπλέον, τρέφονται με πεσμένους σπόρους. Έχουν μεγάλες ανάγκες σε νερό, καθώς οι σπόροι περιέχουν λιγοστό.
Πηγή: Wikipedia
Το μέγεθός του κυμαίνεται μεταξύ των 11 με 13 εκατοστών σε μήκος και 12 με 14 άνοιγμα φτερών. Το βάρος του είναι 7 έως 10 γραμμάρια. Έχει λεπτό σώμα με στρογγυλεμένα φτερά και μακρυά διχαλωτή ουρά. Το έντονα κόκκινο ράμφος του λέγεται ότι είναι το χρώμα του βουλοκέρι, από εκεί που πήρε και το όνομά του.
Το χρώμα του σώματός του είναι γκρι σε συνδυασμό με καφέ. Στην μέση του ματιού εκτείνεται μία κόκκινη λωρίδα και στην περιοχή κάτω από το ράμφος καθώς και στα μάγουλα έχει λευκό χρώμα. Ο θώρακας έχει κόκκινες επίσης λωρίδες που εκτείνονται κατά μήκος σε όλη την εκεί περιοχή. Καταλήγει σε έντονο κόκκινο στο κέντρο της κοιλιάς, ανάλογα με το υπόειδος. Η ουρά του είναι χρώματος καφέ. Τα θηλυκά και τα αρσενικά έχουν διαφορές. Τα θηλυκά είναι πιο ανοιχτόχρωμα και έχουν λιγότερο κόκκινο στην ουρά. Τα νεαρά άτομα αυτού του είδους πριν την ενηλικίωση τους έχουν θαμπό χρώμα και λίγο έως μηδαμινό κόκκινο.
Υπάρχουν γύρω στα 17 υπόειδη τα οποία διανέμονται ευρέως σε πολλά μέρη της Αφρικής νότια της Σαχάρας. Βρίσκονται στις περισσότερες περιοχές της Ανατολικής, Κεντρικής και Νότιας Αφρικής, εκτός από τις περιοχές που υπάρχει έρημος ή πυκνό δάσος. Στην Δυτική Αφρική είναι πιο "ντόπια" Με κύριο πληθυσμό στην Σιέρα Λεόνε, στην Λιβερία και στην Ακτή Ελεφαντοστού. Τα Common Waxbills κατοικούν κυρίως σε περιοχές με μακρύ χόρτο και πυκνή βλάστηση. Συνήθως μπορούν να βρεθούν σε βάλτους ή σε νερά με καλάμια. Μπορούν επίσης να βρεθούν σε κήπους, πάρκα ακόμη και χωράφια.
Η φωλιά τους έχει σφαιρικό σχήμα και κατασκευάζεται με λεπτομέρεια από μακρύ γρασίδι. Η σωληνοειδής είσοδος της φωλιάς βρίσκεται προς τα κάτω από την μία πλευρά. Χτίζεται χαμηλά ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση η οποία και προσφέρει προστασία.
Συνήθως υπάρχει και μία δεύτερη φωλιά πάνω από την κύρια στην οποία συνηθίζει να κοιμάται ο αρσενικός. Το θηλυκό γεννάει από 4 έως 7 λευκού χρώματος αυγά, παρόλα αυτά υπάρχουν και εξαιρέσεις με περισσότερα ή λιγότερα αυγά. Τα αυγά επωάζονται για 11 με 13 περίπου μέρες και οι νεοσσοί έχουν την δυνατότητα να πετάξουν και να αφήσουν την φωλιά στις 17 με 21 μέρες. Η σίτιση και η επώαση των αυγών γίνεται και από τα δύο άτομα του ζευγαριού, ανεξαιρέτως.
Η περίοδος αναπαραγωγής αλλάζει ανάλογα με την περιοχή. Πολλές φορές τα πουλιά που ανήκουν σε αυτή την οικογένεια δέχονται δυσάρεστες επιδρομές από άλλα πουλιά - π.χ Pin Tailed Whydah - που γεννάν τα αυγά τους στις φωλιές των Εστριλίδων.
Στην αιχμαλωσία μπορούν να γεννήσουν 4 φορές το χρόνο.
Η διατροφή τους βασίζετε κυρίως σε σπόρους και χόρτα αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις σε έντομα, ιδίως κατά την διάρκεια της αναπαραγωγής που οι νεοσσοί έχουν τεράστιες ανάγκες σε πρωτεϊνούχες τροφές. Ο τρόπος σίτισης τους διεξάγεται με ένα σχετικά περίτεχνο τρόπο. Πιάνονται από το φυτό με τα γαμψά τους νύχια και με το ράμφος αποκολλούν τα σπόρια από το λουλούδι. Επιπλέον, τρέφονται με πεσμένους σπόρους. Έχουν μεγάλες ανάγκες σε νερό, καθώς οι σπόροι περιέχουν λιγοστό.
Πηγή: Wikipedia
