giannis.kirp.
PB Member
Η αναφορά εμφάνισης μικρού ερεθισμού ή φλεγμονής στο μάτι των καναρινιών, που συνοδεύεται είτε από διόγκωση της γύρω περιοχής, είτε από εμφάνιση ογκιδίου εσωτερικά ή εξωτερικά του δέρματος, είναι συχνή ανάμεσα σε χομπίστες και εκτροφείς.
Η εικόνα συνοδεύεται είτε από δακρύρροια, είτε από πτώση του φτερώματος γύρω από το μάτι, είτε συνδυασμός κάποιων από τα παραπάνω συμπτώματα.
Κατά καιρούς έχουν γίνει αναφορές είτε για απλές επιμολύνσεις από κάποιο μικρόβιο λόγω τριβής του κεφαλιού σε λερωμένες πατήθρες, είτε για ύπαρξη τριχομονάδων, είτε για πρόβλημα ορνίθωσης, είτε ακόμη και για μυκόπλασμα.
Με δεδομένο ότι στον τόπο μας και ειδικά για μικρά ή λίγα πουλάκια, δύσκολα οδηγούμαστε στην συμβουλή κτηνιάτρου ή και να το κάνουμε δεν βρίσκουμε πάντοτε έμπειρους στα πουλάκια αυτά, είναι συχνότατη κατάληξη η προσπάθεια από τους ιδίους τους κατόχους των πτηνών, ρισκάροντας την χορήγηση του ενός ή του άλλου φάρμακου, να προσπαθήσουν να λύσουν το πρόβλημα μόνοι τους.
Έχουν υπάρξει πράγματι περιπτώσεις ίασης, αλλά το πιθανότερο ήταν να αποτελούσαν περιπτώσεις μικροβιακών λοιμώξεων που ανιχνεύτηκαν σε αρχικό στάδιο, ενώ συγχρόνως δεν προερχόταν από δύσκολα στελέχη μικροβίων.
Μέσω του άρθρου αυτού θα γίνει προσπάθεια μέσα από την παράθεση των πιθανών περιπτώσεων και ανάλογα με τις όποιες διαφοροποιήσεις στη συμπτωματολογία της κάθε μιας, να διερευνηθούν μύθοι και αλήθειες, ώστε η αντιμετώπιση να μην γίνεται σε λάθος δρόμο.
Όταν πρωτοεμφανιστεί ένας ερεθισμός στο μάτι που συνήθως συνοδευτεί από μικρή απώλεια πτερώματος περιφερειακά, η πρώτη ενέργεια που πρέπει να κάνουμε είναι πρώτα με τεχνητά δάκρυα (αμπούλες με σταγόνες που κυκλοφορούν στα φαρμακεία) και μετά με αφέψημα χαμομηλιού να καθαρίσουμε την περιοχή αλλά και να εκμεταλλευτούμε την αντιφλεγμονώδη αλλά και ήπια αντιβακτηριδιακή δράση του χαμομηλιού.
Μια περίπτωση που ίσως βοηθηθεί από αυτό, είναι και η φραγή του αδένα των δακρύων για άγνωστο λόγο, που ίσως διορθωθεί.
Όταν το οίδημα δεν δείχνει να υποχωρεί τότε η χρήση τοπικής αντιβιοτικής οφθαλμικής αλοιφής ή σταγόνων, όπως tobrex, tobradex, garamat, politrim, ίσως βοηθήσει.
Αν το πρόβλημα προέρχεται από κάποια λοίμωξη και δεν είναι πχ φραγή του αδένα (για αυτό και η παρακολούθηση από γιατρό πάντα πρέπει να είναι η προτεινόμενη λύση ώστε να μην παρασυρόμαστε σε παρερμηνείες συμπτωμάτων) η χρήση τοπικής αντιβίωσης θα βοηθήσει.
Ακόμα και αν το πρόβλημα έχει ως αρχική αίτια κάτι άλλο αφού σχεδόν πάντα, λόγω φαγούρας από την αιτία και τριβής του ματιού στις πατήθρες, ακολουθεί και δευτερογενής μικροβιακή λοίμωξη, είτε αυτή είναι σταφυλοκοκκική, είτε από κάποιο e coli όπως διαβάζουμε και διακρίνουμε σε κατατοπιστικότατες φωτό στο σύνδεσμο που ακόλουθη και περιγράφει λοίμωξη από τέτοιο μικρόβιο στον οφθαλμικό χώρο σε κότες <broken link removed>.
Εκεί θα δούμε ξεκάθαρα, πως το μικρόβιο μπορεί να δημιουργήσει κάτω από το δέρμα μια κίτρινη μάζα που εξωτερικά φαίνεται σαν μια εσωτερική διόγκωση της περιοχής του οφθαλμού σαν να υπάρχει πύον. Είναι εμφανισιακά σαφώς διαφορετική περίπτωση από εξωτερικά ογκίδια που προέρχονται από προσβολή του ίου της ξηρής ευλογιάς.
Στην περίπτωση της ξηρής ευλογιάς η χρήση τοπικής αντιβίωσης είναι αναγκαία μόνο αν το ογκίδιο σπάσει και μολυνθεί ή αν υπάρχει δακρύρροια από το μάτι λόγω δευτερογενούς λοίμωξης από την τριβή σε λερωμένη πατήθρα.
Στην περίπτωση της εσωτερικής διόγκωσης όμως είναι αναγκαία η χρήση τοπικής ή ακόμα και αντιβίωσης μέσω νερού ή απευθείας στο στόμα του πουλιού, ώστε να χτυπηθεί το πιθανό μικρόβιο που μπορεί ήδη να έχει επεκταθεί και πέρα από το μάτι.
H επιλογή της εσωτερικής αντιβίωσης δεν είναι κάτι που εύκολα και σωστά μπορεί να κάνει ένας απλός χομπίστας, γιατί ενώ πχ για περίπτωση σταφυλοκοκκικής ή e coli λοίμωξης, μια καλή τετρακυκλίνη πχ η δοξυκυκλίνη δεν είναι ότι καλύτερο, στην περίπτωση δευτερογενής μικροβιακής λοίμωξης από αυτά τα μικρόβια σε ασθένεια αναπνευστική όπως η ορνίθωση και το μυκόπλασμα είναι πιο εξειδικευμένη από άλλες και μόνο χρήση κινολονών ίσως καλύπτει και τα δυο.
Όμως οι κινολόνες είναι μια κατηγορία αντιβιώσεων που αποτελούν τα έσχατα όπλα και δεν πρέπει να τα χρησιμοποιούμε χωρίς σοβαρό λόγο. Κάτι που είναι δυνατό, με τυχόν επίσκεψη μας σε γιατρό και πραγματοποίηση διαγνωστικών εξετάσεων και αντιβιογραμμάτων που θα επέτρεπαν λύση και με πιο ήπια σκευάσματα ίσως!
Ας δούμε επί τη ευκαιρία της προηγούμενης αναφοράς και την περίπτωση δευτερογενούς λοίμωξης του οφθαλμού, σαν αποτέλεσμα της ύπαρξης ασθενείας του αναπνευστικού.
Οι πιο γνωστές (σαν άκουσμα) στο διαδικτυακό χώρο των φόρουμ των πτηνών είναι το μυκόπλασμα και η ορνίθωση. Συνήθως μέχρι τώρα στο άκουσμα της φλεγμονής στον περιοφθαλμικό χώρο, υπήρχε στις απαντήσεις - γνώμες μελών πάντοτε μια τέτοια αναφορά.
Συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο τόσο συχνά;
Για να είναι η εμφάνιση φλεγμονής σε κάποιο πουλάκι, αποτέλεσμα ή ένδειξη μιας τέτοιας λοίμωξης, σχεδόν πάντα πρέπει να υπάρχει παράλληλη ύπαρξη και άλλων συμπτωμάτων που οδηγούν σε υποψίες για αναπνευστική λοίμωξη πχ δύσπνοια, κούνημα της ουράς πάνω κάτω στο ρυθμό της αναπνοής, ρινικές εκκρίσεις κλπ Μια απλή φλεγμονή στο μάτι δεν έχει απαραίτητα σχέση.
Ακόμα και σε αναπνευστική λοίμωξη, η φλεγμονή στο μάτι δημιουργείται για παρόμοιους λόγους όπως και όταν είμαστε κρυωμένοι νοιώθουμε και εμείς σχετικό ερεθισμό λόγω του συναχιού. Με λίγα λόγια στον οργανισμό των πουλιών σε περίπτωση ορνίθωσης με ερεθισμένο μάτι υπάρχει όχι μονό τα χλαμύδια που την προκαλούν αλλά και κάποιο άλλο μικρόβιο που έχει ερεθίσει το μάτι του.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην περίπτωση που το πουλί νοσεί από μυκοπλασμωση αλλά παράλληλα έχει και λοίμωξη οφθαλμική δευτερογενούς αίτιας. Σε αυτές τις περιπτώσεις η βασική νόσος πρέπει να χτυπηθεί για την μεν ορνίθωση με αντιβιοτικά όπως η ενροφλοξασίνη, ή κάποια τετρακυκλίνη με ισχυρότερη και νεότερη από αυτές την δοξυκυκλίνη, για το δε μυκοπλασμα με ενροφλοξασίνη, τυλοσίνη ή συνδυασμός της με κάποια τετρακυκλίνη καθώς και με χρήση ερυθρομυκίνης.
Οι αναφορές αυτές είναι προϊόν συμπερασμάτων μου από μελέτη κτηνιατρικών σελίδων του διαδικτύου και δεν αποτελούν σύσταση που σε κάθε περίπτωση, ειδικά αν υπάρχει σαφής υπόνοια για τέτοιες νόσους, η σωστή κίνηση είναι να προστρέξουμε σε κάποιο κτηνίατρο, αν θέλουμε να αντιμετωπιστουν σωστά και με το κατάλληλο φάρμακο που θα διαπιστωθεί μέσα από εξετάσεις ότι τελικά έχει δραστικότητα στο συγκεκριμένο στέλεχος του εκάστου μικροβίου!
Φτάνοντας προς το τέλος της αναζήτησης πιθανών αιτιών για μια φλεγμονή που μπορεί να παρατηρηθεί στο μάτι ενός καναρινιού, ας εξετάσουμε την περίπτωση παρασιτικής προσβολής από Τριχομονάδα. Το παράσιτο αυτό δεν αποτελεί συχνή περίπτωση στο είδος των καναρινιών αλλά προσβάλλει συνήθως κάποια αλλά είδη με πιο συχνό το περιστέρι.
Πηγή: Τα καναρίνια και η εκτροφή τους
Η εικόνα συνοδεύεται είτε από δακρύρροια, είτε από πτώση του φτερώματος γύρω από το μάτι, είτε συνδυασμός κάποιων από τα παραπάνω συμπτώματα.
Κατά καιρούς έχουν γίνει αναφορές είτε για απλές επιμολύνσεις από κάποιο μικρόβιο λόγω τριβής του κεφαλιού σε λερωμένες πατήθρες, είτε για ύπαρξη τριχομονάδων, είτε για πρόβλημα ορνίθωσης, είτε ακόμη και για μυκόπλασμα.
Με δεδομένο ότι στον τόπο μας και ειδικά για μικρά ή λίγα πουλάκια, δύσκολα οδηγούμαστε στην συμβουλή κτηνιάτρου ή και να το κάνουμε δεν βρίσκουμε πάντοτε έμπειρους στα πουλάκια αυτά, είναι συχνότατη κατάληξη η προσπάθεια από τους ιδίους τους κατόχους των πτηνών, ρισκάροντας την χορήγηση του ενός ή του άλλου φάρμακου, να προσπαθήσουν να λύσουν το πρόβλημα μόνοι τους.
Έχουν υπάρξει πράγματι περιπτώσεις ίασης, αλλά το πιθανότερο ήταν να αποτελούσαν περιπτώσεις μικροβιακών λοιμώξεων που ανιχνεύτηκαν σε αρχικό στάδιο, ενώ συγχρόνως δεν προερχόταν από δύσκολα στελέχη μικροβίων.
Μέσω του άρθρου αυτού θα γίνει προσπάθεια μέσα από την παράθεση των πιθανών περιπτώσεων και ανάλογα με τις όποιες διαφοροποιήσεις στη συμπτωματολογία της κάθε μιας, να διερευνηθούν μύθοι και αλήθειες, ώστε η αντιμετώπιση να μην γίνεται σε λάθος δρόμο.
Όταν πρωτοεμφανιστεί ένας ερεθισμός στο μάτι που συνήθως συνοδευτεί από μικρή απώλεια πτερώματος περιφερειακά, η πρώτη ενέργεια που πρέπει να κάνουμε είναι πρώτα με τεχνητά δάκρυα (αμπούλες με σταγόνες που κυκλοφορούν στα φαρμακεία) και μετά με αφέψημα χαμομηλιού να καθαρίσουμε την περιοχή αλλά και να εκμεταλλευτούμε την αντιφλεγμονώδη αλλά και ήπια αντιβακτηριδιακή δράση του χαμομηλιού.
Μια περίπτωση που ίσως βοηθηθεί από αυτό, είναι και η φραγή του αδένα των δακρύων για άγνωστο λόγο, που ίσως διορθωθεί.
Όταν το οίδημα δεν δείχνει να υποχωρεί τότε η χρήση τοπικής αντιβιοτικής οφθαλμικής αλοιφής ή σταγόνων, όπως tobrex, tobradex, garamat, politrim, ίσως βοηθήσει.
Αν το πρόβλημα προέρχεται από κάποια λοίμωξη και δεν είναι πχ φραγή του αδένα (για αυτό και η παρακολούθηση από γιατρό πάντα πρέπει να είναι η προτεινόμενη λύση ώστε να μην παρασυρόμαστε σε παρερμηνείες συμπτωμάτων) η χρήση τοπικής αντιβίωσης θα βοηθήσει.
Ακόμα και αν το πρόβλημα έχει ως αρχική αίτια κάτι άλλο αφού σχεδόν πάντα, λόγω φαγούρας από την αιτία και τριβής του ματιού στις πατήθρες, ακολουθεί και δευτερογενής μικροβιακή λοίμωξη, είτε αυτή είναι σταφυλοκοκκική, είτε από κάποιο e coli όπως διαβάζουμε και διακρίνουμε σε κατατοπιστικότατες φωτό στο σύνδεσμο που ακόλουθη και περιγράφει λοίμωξη από τέτοιο μικρόβιο στον οφθαλμικό χώρο σε κότες <broken link removed>.
Εκεί θα δούμε ξεκάθαρα, πως το μικρόβιο μπορεί να δημιουργήσει κάτω από το δέρμα μια κίτρινη μάζα που εξωτερικά φαίνεται σαν μια εσωτερική διόγκωση της περιοχής του οφθαλμού σαν να υπάρχει πύον. Είναι εμφανισιακά σαφώς διαφορετική περίπτωση από εξωτερικά ογκίδια που προέρχονται από προσβολή του ίου της ξηρής ευλογιάς.
Στην περίπτωση της ξηρής ευλογιάς η χρήση τοπικής αντιβίωσης είναι αναγκαία μόνο αν το ογκίδιο σπάσει και μολυνθεί ή αν υπάρχει δακρύρροια από το μάτι λόγω δευτερογενούς λοίμωξης από την τριβή σε λερωμένη πατήθρα.
Στην περίπτωση της εσωτερικής διόγκωσης όμως είναι αναγκαία η χρήση τοπικής ή ακόμα και αντιβίωσης μέσω νερού ή απευθείας στο στόμα του πουλιού, ώστε να χτυπηθεί το πιθανό μικρόβιο που μπορεί ήδη να έχει επεκταθεί και πέρα από το μάτι.
H επιλογή της εσωτερικής αντιβίωσης δεν είναι κάτι που εύκολα και σωστά μπορεί να κάνει ένας απλός χομπίστας, γιατί ενώ πχ για περίπτωση σταφυλοκοκκικής ή e coli λοίμωξης, μια καλή τετρακυκλίνη πχ η δοξυκυκλίνη δεν είναι ότι καλύτερο, στην περίπτωση δευτερογενής μικροβιακής λοίμωξης από αυτά τα μικρόβια σε ασθένεια αναπνευστική όπως η ορνίθωση και το μυκόπλασμα είναι πιο εξειδικευμένη από άλλες και μόνο χρήση κινολονών ίσως καλύπτει και τα δυο.
Όμως οι κινολόνες είναι μια κατηγορία αντιβιώσεων που αποτελούν τα έσχατα όπλα και δεν πρέπει να τα χρησιμοποιούμε χωρίς σοβαρό λόγο. Κάτι που είναι δυνατό, με τυχόν επίσκεψη μας σε γιατρό και πραγματοποίηση διαγνωστικών εξετάσεων και αντιβιογραμμάτων που θα επέτρεπαν λύση και με πιο ήπια σκευάσματα ίσως!
Ας δούμε επί τη ευκαιρία της προηγούμενης αναφοράς και την περίπτωση δευτερογενούς λοίμωξης του οφθαλμού, σαν αποτέλεσμα της ύπαρξης ασθενείας του αναπνευστικού.
Οι πιο γνωστές (σαν άκουσμα) στο διαδικτυακό χώρο των φόρουμ των πτηνών είναι το μυκόπλασμα και η ορνίθωση. Συνήθως μέχρι τώρα στο άκουσμα της φλεγμονής στον περιοφθαλμικό χώρο, υπήρχε στις απαντήσεις - γνώμες μελών πάντοτε μια τέτοια αναφορά.
Συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο τόσο συχνά;
Για να είναι η εμφάνιση φλεγμονής σε κάποιο πουλάκι, αποτέλεσμα ή ένδειξη μιας τέτοιας λοίμωξης, σχεδόν πάντα πρέπει να υπάρχει παράλληλη ύπαρξη και άλλων συμπτωμάτων που οδηγούν σε υποψίες για αναπνευστική λοίμωξη πχ δύσπνοια, κούνημα της ουράς πάνω κάτω στο ρυθμό της αναπνοής, ρινικές εκκρίσεις κλπ Μια απλή φλεγμονή στο μάτι δεν έχει απαραίτητα σχέση.
Ακόμα και σε αναπνευστική λοίμωξη, η φλεγμονή στο μάτι δημιουργείται για παρόμοιους λόγους όπως και όταν είμαστε κρυωμένοι νοιώθουμε και εμείς σχετικό ερεθισμό λόγω του συναχιού. Με λίγα λόγια στον οργανισμό των πουλιών σε περίπτωση ορνίθωσης με ερεθισμένο μάτι υπάρχει όχι μονό τα χλαμύδια που την προκαλούν αλλά και κάποιο άλλο μικρόβιο που έχει ερεθίσει το μάτι του.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην περίπτωση που το πουλί νοσεί από μυκοπλασμωση αλλά παράλληλα έχει και λοίμωξη οφθαλμική δευτερογενούς αίτιας. Σε αυτές τις περιπτώσεις η βασική νόσος πρέπει να χτυπηθεί για την μεν ορνίθωση με αντιβιοτικά όπως η ενροφλοξασίνη, ή κάποια τετρακυκλίνη με ισχυρότερη και νεότερη από αυτές την δοξυκυκλίνη, για το δε μυκοπλασμα με ενροφλοξασίνη, τυλοσίνη ή συνδυασμός της με κάποια τετρακυκλίνη καθώς και με χρήση ερυθρομυκίνης.
Οι αναφορές αυτές είναι προϊόν συμπερασμάτων μου από μελέτη κτηνιατρικών σελίδων του διαδικτύου και δεν αποτελούν σύσταση που σε κάθε περίπτωση, ειδικά αν υπάρχει σαφής υπόνοια για τέτοιες νόσους, η σωστή κίνηση είναι να προστρέξουμε σε κάποιο κτηνίατρο, αν θέλουμε να αντιμετωπιστουν σωστά και με το κατάλληλο φάρμακο που θα διαπιστωθεί μέσα από εξετάσεις ότι τελικά έχει δραστικότητα στο συγκεκριμένο στέλεχος του εκάστου μικροβίου!
Φτάνοντας προς το τέλος της αναζήτησης πιθανών αιτιών για μια φλεγμονή που μπορεί να παρατηρηθεί στο μάτι ενός καναρινιού, ας εξετάσουμε την περίπτωση παρασιτικής προσβολής από Τριχομονάδα. Το παράσιτο αυτό δεν αποτελεί συχνή περίπτωση στο είδος των καναρινιών αλλά προσβάλλει συνήθως κάποια αλλά είδη με πιο συχνό το περιστέρι.
Πηγή: Τα καναρίνια και η εκτροφή τους
