Τον κάναρο μετά την γέννηση του πρώτου αυγού,
πρακτικά, δεν τον χρειάζεσαι. Το θέμα όμως είναι, οτι δεν βγάζεις απο την
ζευγαρώστρα ένα αρσενικό με σωστή διαγωγή,(όπως τον περιγράφεις) επειδή σου μπήκε η
ιδέα οτι η θηλυκιά είναι υπερπροστατευτική και δεν εγκαταλείπει την φωλιά της.
Το θηλυκό ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα βγεί απο την φωλιά και τότε θα φανεί
καθαρά, αν υπάρχει αυτός ο προστατευτισμός και η φοβία της για το μέλλον
των αυγών της(θα γινόταν ο "χαμός" απο το κυνηγητό μέσα στην ζευγαρώστρα). Δεν μπερδεύονται τέτοιες συμπεριφορές και είμαι σίγουρος ότι αν
υπήρχε κάτι τέτοιο θα το είχες αντιληφθεί, μόνος σου. Οπως, μου φαίνεται επείσης
απίθανο, αν όχι αδύνατο να ευθύνεται η μικρή εμπειρία της θηλυκιάς(πρωτάρα), ώστε
ο τρόπος που κάθεται στούς νεοσσούς να εγκυμονεί κινδύνους για την ζωή τους.
Στα 28 περίπου χρόνια που ζευγαρώνω πουλιά τα 85-90% απο αυτές κάθε χρόνο είναι πρωτάρες. Δεν μου έτυχε ούτε μια φορά να μου δημιουργηθεί η εντύπωση οτι η μάνα έσκασε τους νεοσσούς.
Την γνώμη μου για τις συνηθέστερες αιτίες την έχω στο άρθρο που σου πρότεινε η Georgina.
Καλή συνέχεια!