@ErnestoTheParrotlet η τοποθέτησή σου είναι ευαίσθητη, κατά τη ταπεινή μου άποψη πολύ σωστή... Επέτρεψε μου όμως να συμπληρώσω ότι το πρόβλημα με τα πτηνά που έχουν "αποτυπωθεί" στο ανθρώπινο είδος είναι ότι δεν είναι σε θέση να «επικοινωνούν» πλήρως με τους ανθρώπους... Μια τέτοια «επικοινωνία» θα περιελάμβανε κάποια πραγματικά "περίεργη" συμπεριφορά! Δεν μπορούμε να είμαστε «παπαγάλοι» όσο δε μπορούμε να είμαστε σκύλος ή γάτα ή άλογο ή κουνελι κλπ. Αυτό που μπορούμε όμως να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να "επικοινωνήσουμε μαζί τους... Και λέγοντας να επικοινωνήσουμε εννοώ να κατανοήσουμε το "ρεπερτόριο" συμπεριφοράς του πουλιού και να αποκωδικοποιήσουμε με ακρίβεια τι μας λέει με όλες τις εκκλήσεις του, τις φωνές του τη γλώσσα του σώματος κλπ.
Αυτό το κομμάτι της "επικοινωνίας" δεν είναι και τόσο δύσκολο... Ειλικρινά δεν είναι δύσκολο να κατανοήσεις τι σου λέει η τι προσπαθεί να σου πει ένας παπαγάλος... Να "απαντήσεις" όμως στη γλώσσα του παπαγάλου; Αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι και είναι κάτι που προσωπικά με γοητεύει...η ανταμοιβή όμως είναι ανεκτίμητη πραγματικά συναρπαστική... Μια τέτοια λοιπόν επικοινωνία δεν επιτυγχάνεται κόβοντας τα φτερά στο ζωντανό ώστε να υπομένει αναγκαστικά την ανθρώπινη παρουσία/υπεροχή και καφρίλα. Αλλά χρησιμοποιώντας μεθόδους ανάλυσης συμπεριφοράς, χρησιμοποιώντας τις ανταμοιβές για τις επιθυμητές συμπεριφορές και την χρονική "έξοδο" η και απομάκρυνση για τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές...
Και πάλι όμως έχοντας σε αιχμαλωσία οποιοδήποτε είδος, ερχόμαστε (όσοι πιστοί και πραγματικά ενδιαφερόμενοι) στο πρόβλημα να προσπαθούμε να αναπαράξουμε/δημιουργήσουμε συνθήκες όσο το δυνατόν πιο κοντά με εκείνες που επικρατούν στο φυσικό τους περιβάλλον... Τουλάχιστον όσο καλύτερα μπορούμε... Και αυτό δυστυχώς θα είναι πάντα ένας συμβιβασμός.
Ειναι λυπηρό αλλά, όταν οι περισσότεροι αγοράζουν ένα τέτοιο ζώο, ούτε το άτομο από το οποίο το αποκτούν, ούτε καν οι ίδιοι γνωρίζουν λεπτομέρειες για το "ρεπερτόριο" συμπεριφοράς των πτηνών αυτών. Ο πόθος τους όμως (πόθος για ομιλία πόθος για συντροφιά, πόθος για εξωτικά μη οικόσιτα όντα, πόθος ακόμα για τον δείκτη νοημοσύνης που έχουν αυτά τα πλάσματα) τους κάνει να το αγοράσουν,
παρολαυτά και πριν οτιδήποτε... Μπορούν ακόμα να εμπιστεύονται "ειδήμονες" οι οποίοι δεν εχουν καμια σχεση με το κόσμο των γκρίζων παπαγάλων ή/και διατηρούν άλλα είδη παπαγάλων αλλά είναι "ειδικοί" σε όλα τα είδη παπαγάλων (άκρως επικίνδυνοι)... έτσι λοιπόν, περνάει μια μακρά περίοδος «δοκιμής και λάθους», καθώς τόσο το πουλί όσο και ο άνθρωπός του, προσπαθούν να καταλάβουν ο ένας τον άλλον. Ο χρόνος κυλάει και Όπου συμβαίνει αυτό χωρίς ο ιδιοκτήτης/φροντιστής να έχει μια λογική γνώση της θεωρίας των ζωντανών αυτών αλλά και δίψα για μάθηση του κόσμου τους, αυτή η "φάση" γνωριμίας είναι δυστυχώς πολύ παρατεταμένη με άσχημα αποτελέσματα. Αλλά φυσικά, δεν χρειάζεται να είναι έτσι! Η γνώση είναι για όλους και είναι σχεδόν δωρεάν " αρκεί να έχουμε τη λογική τη δίψα και το πάθος
(Υ. Γ: Το συγκεριμένο βίντεο δε μπορώ να το δω ολόκληρο... Μια δεκαετία πίσω περίπου το είδα ολόκληρο και ακόμα το θυμάμαι...Άλλωστε συχνά πυκνά βλέπω ακούω διαβάζω κόσμο που κόβει φτερά στα πουλιά... Καλύτεροι πιστεύεις ειναι από την τύπισσα στο βίντεο;)