Πέρα από κάτι χρυσόψαρα και καναρίνια μικρός δεν είχα κατοικίδια... Ώσπου μία Παραμονή Πρωτοχρονιάς σε ένα παζάρι της γειτονιάς είδα διάφορα ζωάκια και κατέληξα σε ένα τρίλημμα.. Παπαγάλο, κουνέλι ή χαμστεράκι; Εφόσον θα έπαιρνα κατοικίδιο σκόπευα να συνδεθώ μαζί του και όχι να το έχω διακοσμητικό, τα έψαξα τα συζήτησα 2 φίλοι μου είχαν Cockatiel και ο ένας ίδιο με το δικό μου, δεν ήθελε και πολύ και απέκτησα τον Ρίκο!
Ο Ρίκο είναι ένα Lutino Pearl Cockatiel κιτρινόλευκου χρώματος που είναι και ο λόγος που το ξεχώρισα ανάμεσα στα γκρίζα γειτονάκια του εκείνη τη μέρα αλλά και η δραστηριότητα του καθώς πείραζε τα υπόλοιπα πουλάκια. Επίσης είναι ο λόγος που ενώ ρώτησα αν είναι αρσενικό γιατί προτιμούσα να υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να σφυράει μελωδίες ή να μιλήσει μου είπαν ναι,-χωρίς την αξιοπιστία και τα έγγραφα ενός pet shop φυσικά- αλλά αργότερα διαπίστωσα ότι είναι θηλυκό(έχει το πιο δύσκολο χρώμα για να το ξεχωρίσεις) αλλά αυτό δεν με έκανε να το αγαπήσω λιγότερο αλλά να αποκτήσουμε μία ακόμα πιο ξεχωριστή σχέση. Με ρώτησαν αν θέλω να του κόψουν τα φτερά για πιο εύκολη εξημέρωση και τους είπα ναι αφού εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω αργότερα, όπως και έγινε αλλά δεν χρειάστηκε κιόλας.
Ως ανυπόμονος χαρακτήρας και παρόλο που είχα δει ένα σωρό tutorial για προσέγγιση και εκπαίδευση, αγνόησα παντελώς τις συνιστώμενες 2 εβδομάδες αναμονής και το σιγά-σιγά της επαφής και από την πρώτη κιόλας μέρα
όπως φαίνεται στην 1η του φωτό έβερ παραπάνω άφησα τον Ρίκο να βγει έξω και έπεσα με τα μούτρα. Με υπομονή και επιμονή απλά αφήνοντας τον πάνω μου σταμάτησε να με φοβάται και σε μονάχα 3 βδομάδες περίπου έφτασε η στιγμή που πέταξε πάνω μου από μόνο του για πρώτη φορά δίνοντας μου τεράστια χαρά. Κάπου εκεί γίναμε αχώριστοι.
Ακολούθησαν "μάχες και εισβολές" όποτε τρώω φαγητό ΌΤΙ και αν είναι αυτό, υπνάκοι και άραγμα σε ότι σημείο να'ναι ώστε να με σαμποτάρει αν παίζω κάποιο παιχνίδι ή να πάθω κράμπα επειδή όταν κοιμάται δεν μου πάει η καρδιά να κουνηθώ, έμαθε τι μου αρέσει ώστε να ξεσηκώνεται όταν χτυπάει το ξυπνητήρι μου ή ο ήχος του κινητού μου αλλά και όταν βλέπω σειρές με χαρακτηριστικό τραγούδι όπως τα Φιλαράκια , και μου κάνει "χάδια" συχνά πυκνά ώστε εγώ να καταλάβω ότι είναι κοριτσάκι τελικά και πόσο λάθος είχα όταν πέταξε πρώτη φορά πάνω μου και έλεγα "μπράβο αγόριιι μου" αλλά αυτό να μη λέει να καταλάβει ότι αυτό είναι διαφορετικό είδους πουλιού.
Για αυτό λοιπόν κατέφυγε σε άλλες λύσεις αναζητώντας τη συντροφιά των γειτόνων κουκλακίων με ένα αποτέλεσμα "Βρες ποιο ζώο δεν είναι ψεύτικο"
Αυτό είναι το σπιτάκι του το οποίο πήρα διπλό για περισσότερη άνεση και παρόλο που έχει και την κούνια του και την μπανιέρα του αρνείται να τα αγγίξει και το μόνο μπάνιο που τον ενδιαφέρει είναι μέσα σε ένα μπολ γάλα
Αρχικά το σκέπαζα ή ακόμα και όχι μιας και είχε μάθει σαν καλό πουλάκι όταν κλείνουν τα φώτα(και ακόμα και αν υπάρχει φως τηλεόρασης ή PC) έμπαινε μέσα μόνο του για να κοιμηθεί στο κλουβί του και ας μην του έχω κλείσει την πόρτα! Until...
Ώσπου μία μέρα το ανέβασα στην μπασκέτα και έγινε το νέο του μόνιμο στέκι πέρα από τον ώμο μου και πρέπει να το βάζω για ύπνο γιατί δεν ξεκολλάει από κει. Παρόλαυτα είναι πολύ ήσυχο πουλάκι και ακόμα και χωρίς σκέπασμα δεν κάνει φασαρία και οι μόνες φορές που τρελαίνεται είναι όταν καταλαβαίνει ότι φεύγω απ'το σπίτι ή όταν θέλει να μου δείξει ότι δεν έχει φαΐ και πετάει πάνω μου και στο κλουβί εναλλάξ! Γιατί ώρες ώρες όπως αυτή είναι πανέξυπνο και που και που λέει και το όνομα του παρόλο που τα θηλυκά μιλάνε πιο σπάνια, αλλά είναι και χαζούλικο και πάνω απ'όλα φοβιτσιάρικο αφού είναι εξωφρενικά αστείο ότι μπορεί να ορμάει σε μία σακουλάρα πατατάκια(μα είναι φαγητό) αλλά να φοβάται ένα κυριολεκτικά μικρό καπάκι.
Παρά τους φόβους του όμως δεν διστάζει να επιβλέπει ακόμα και όταν κάνω μία δουλειά στον υπολογιστή.
Έχουμε περάσει περιπέτειες με πιο ακραία όταν στις αρχές έκανε μία γρήγορη αναστροφή και πτήση έξω από τη σχισμή της μπαλκονόπορτας που ήταν για λίγο ανοιχτή και είδε εμένα να τρέχω σαν τρελλός να το φέρω πίσω. Σαν ένα μήνυμα "κοίτα εγώ να ξέρεις αν θέλω να φύγω μπορώ αλλά δεν θέλω!" αφού καλώς ή κακώς δεν ήταν η μόνη φορά που έχει σταθεί δίπλα σε ορθάνοιχτη μπαλκονόπορτα(ας όψονται οι γονείς μου) αλλά δεν κουνήθηκε ρούπι.
Έχουμε περάσει και ατυχήματα με αποκορύφωμα μία φορά που δεν το είδα και σχεδόν κάθισα πάνω του αφού είχε πάει στη καρέκλα μου που δεν το συνηθίζει ποτέ, και για τις επόμενες 2-3 μέρες ήταν το μόνο που σκεφτόμουν αφού δεν με πλησίαζε και δεν έβγαζε άχνα και είχα ατελείωτες τύψεις μη το τραυμάτισα, αλλά τέλος καλό όλα καλά.
Έχουμε περάσει Χριστούγεννα και Πάσχα μαζί(φωτογραφίες στο 1ο σχόλιο γιατί δεν με αφήνει να επισυνάψω άλλες) και ευελπιστώ πως θα περάσουμε πολλά ακόμα αφού το Ρικοπούλι τώρα είναι 5μιση χρονών(ήταν περίπου 6 μηνών μου είπαν όταν το πήρα) και θα έχω έναν παραπάνω λόγο να γιορτάζω όταν έρχεται Πρωτοχρονιά.
Της αρέσουν τα ατελείωτα χάδια και να ρίχνει ύπνους πάνω μου, όπως και να ξεσκίζει οποιοδήποτε χαρτί ή οτιδήποτε δαγκώνεται στο γραφείο μου και όχι μόνο. Επίσης της αρέσει να αφήνει ένα σωρό ενθύμια(σκατούλες) πάνω μου και όπου βρει. Μία στο τόσο της την βαράει και εξερευνάει τον χώρο και φέρνει βόλτες στο πάτωμα και επειδή δεν κάνει ντουζάκια στη μπανιέρα του καμμιά φορά το παίρνω εγώ μαζί μου όταν κάνω μπάνιο για να πιτσιλιέται.
Πάνω κάτω αυτή είναι η ιστορία που είχαμε να σας πούμε και κάποιες από τις λεπτομέρειες δεν τις λέω απλά για να τις διηγηθώ αλλά κάποιοι φίλοι ιδιοκτήτες μπορεί να πάρουν συμβουλές αλλά και να θορυβηθούν μαθαίνοντας από τα λάθη μου και την προσοχή που χρειάζεται όταν τα έχεις ελεύθερα όλη την ώρα. Εγώ πάντως όταν παραπονιέται δεν μπορώ να το αφήσω κλεισμένο μέσα
και ενθαρρύνω οποιονδήποτε έχει τον χρόνο και τη διάθεση να αφοσιωθεί στο να τα εξημερώσει να το κάνει για να μην είναι κλειδωμένα μέσα στο κλουβί τους επ'αόριστον.
Ευχαριστούμε για την ανάγνωση
[automerge]1548203741[/automerge]
Περισσότερες φωτογραφίες απ'όταν κάνει παρέα με άλλα κοτοπουλάκια αλλά και όταν δεν λέει να κάτσει στο δέντρο σαν κανονικό πουλί
Και μερικά βίντεο που έχω ανεβάσει, υπάρχουν και άλλα στο κανάλι μου αν θέλει να τα δει κάποιος:
Ο Ρίκο είναι ένα Lutino Pearl Cockatiel κιτρινόλευκου χρώματος που είναι και ο λόγος που το ξεχώρισα ανάμεσα στα γκρίζα γειτονάκια του εκείνη τη μέρα αλλά και η δραστηριότητα του καθώς πείραζε τα υπόλοιπα πουλάκια. Επίσης είναι ο λόγος που ενώ ρώτησα αν είναι αρσενικό γιατί προτιμούσα να υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να σφυράει μελωδίες ή να μιλήσει μου είπαν ναι,-χωρίς την αξιοπιστία και τα έγγραφα ενός pet shop φυσικά- αλλά αργότερα διαπίστωσα ότι είναι θηλυκό(έχει το πιο δύσκολο χρώμα για να το ξεχωρίσεις) αλλά αυτό δεν με έκανε να το αγαπήσω λιγότερο αλλά να αποκτήσουμε μία ακόμα πιο ξεχωριστή σχέση. Με ρώτησαν αν θέλω να του κόψουν τα φτερά για πιο εύκολη εξημέρωση και τους είπα ναι αφού εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω αργότερα, όπως και έγινε αλλά δεν χρειάστηκε κιόλας.
Ως ανυπόμονος χαρακτήρας και παρόλο που είχα δει ένα σωρό tutorial για προσέγγιση και εκπαίδευση, αγνόησα παντελώς τις συνιστώμενες 2 εβδομάδες αναμονής και το σιγά-σιγά της επαφής και από την πρώτη κιόλας μέρα
όπως φαίνεται στην 1η του φωτό έβερ παραπάνω άφησα τον Ρίκο να βγει έξω και έπεσα με τα μούτρα. Με υπομονή και επιμονή απλά αφήνοντας τον πάνω μου σταμάτησε να με φοβάται και σε μονάχα 3 βδομάδες περίπου έφτασε η στιγμή που πέταξε πάνω μου από μόνο του για πρώτη φορά δίνοντας μου τεράστια χαρά. Κάπου εκεί γίναμε αχώριστοι. Ακολούθησαν "μάχες και εισβολές" όποτε τρώω φαγητό ΌΤΙ και αν είναι αυτό, υπνάκοι και άραγμα σε ότι σημείο να'ναι ώστε να με σαμποτάρει αν παίζω κάποιο παιχνίδι ή να πάθω κράμπα επειδή όταν κοιμάται δεν μου πάει η καρδιά να κουνηθώ, έμαθε τι μου αρέσει ώστε να ξεσηκώνεται όταν χτυπάει το ξυπνητήρι μου ή ο ήχος του κινητού μου αλλά και όταν βλέπω σειρές με χαρακτηριστικό τραγούδι όπως τα Φιλαράκια , και μου κάνει "χάδια" συχνά πυκνά ώστε εγώ να καταλάβω ότι είναι κοριτσάκι τελικά και πόσο λάθος είχα όταν πέταξε πρώτη φορά πάνω μου και έλεγα "μπράβο αγόριιι μου" αλλά αυτό να μη λέει να καταλάβει ότι αυτό είναι διαφορετικό είδους πουλιού.
Για αυτό λοιπόν κατέφυγε σε άλλες λύσεις αναζητώντας τη συντροφιά των γειτόνων κουκλακίων με ένα αποτέλεσμα "Βρες ποιο ζώο δεν είναι ψεύτικο"
Αυτό είναι το σπιτάκι του το οποίο πήρα διπλό για περισσότερη άνεση και παρόλο που έχει και την κούνια του και την μπανιέρα του αρνείται να τα αγγίξει και το μόνο μπάνιο που τον ενδιαφέρει είναι μέσα σε ένα μπολ γάλα
Αρχικά το σκέπαζα ή ακόμα και όχι μιας και είχε μάθει σαν καλό πουλάκι όταν κλείνουν τα φώτα(και ακόμα και αν υπάρχει φως τηλεόρασης ή PC) έμπαινε μέσα μόνο του για να κοιμηθεί στο κλουβί του και ας μην του έχω κλείσει την πόρτα! Until...
Ώσπου μία μέρα το ανέβασα στην μπασκέτα και έγινε το νέο του μόνιμο στέκι πέρα από τον ώμο μου και πρέπει να το βάζω για ύπνο γιατί δεν ξεκολλάει από κει. Παρόλαυτα είναι πολύ ήσυχο πουλάκι και ακόμα και χωρίς σκέπασμα δεν κάνει φασαρία και οι μόνες φορές που τρελαίνεται είναι όταν καταλαβαίνει ότι φεύγω απ'το σπίτι ή όταν θέλει να μου δείξει ότι δεν έχει φαΐ και πετάει πάνω μου και στο κλουβί εναλλάξ! Γιατί ώρες ώρες όπως αυτή είναι πανέξυπνο και που και που λέει και το όνομα του παρόλο που τα θηλυκά μιλάνε πιο σπάνια, αλλά είναι και χαζούλικο και πάνω απ'όλα φοβιτσιάρικο αφού είναι εξωφρενικά αστείο ότι μπορεί να ορμάει σε μία σακουλάρα πατατάκια(μα είναι φαγητό) αλλά να φοβάται ένα κυριολεκτικά μικρό καπάκι.
Παρά τους φόβους του όμως δεν διστάζει να επιβλέπει ακόμα και όταν κάνω μία δουλειά στον υπολογιστή.Έχουμε περάσει περιπέτειες με πιο ακραία όταν στις αρχές έκανε μία γρήγορη αναστροφή και πτήση έξω από τη σχισμή της μπαλκονόπορτας που ήταν για λίγο ανοιχτή και είδε εμένα να τρέχω σαν τρελλός να το φέρω πίσω. Σαν ένα μήνυμα "κοίτα εγώ να ξέρεις αν θέλω να φύγω μπορώ αλλά δεν θέλω!" αφού καλώς ή κακώς δεν ήταν η μόνη φορά που έχει σταθεί δίπλα σε ορθάνοιχτη μπαλκονόπορτα(ας όψονται οι γονείς μου) αλλά δεν κουνήθηκε ρούπι.
Έχουμε περάσει και ατυχήματα με αποκορύφωμα μία φορά που δεν το είδα και σχεδόν κάθισα πάνω του αφού είχε πάει στη καρέκλα μου που δεν το συνηθίζει ποτέ, και για τις επόμενες 2-3 μέρες ήταν το μόνο που σκεφτόμουν αφού δεν με πλησίαζε και δεν έβγαζε άχνα και είχα ατελείωτες τύψεις μη το τραυμάτισα, αλλά τέλος καλό όλα καλά.
Έχουμε περάσει Χριστούγεννα και Πάσχα μαζί(φωτογραφίες στο 1ο σχόλιο γιατί δεν με αφήνει να επισυνάψω άλλες) και ευελπιστώ πως θα περάσουμε πολλά ακόμα αφού το Ρικοπούλι τώρα είναι 5μιση χρονών(ήταν περίπου 6 μηνών μου είπαν όταν το πήρα) και θα έχω έναν παραπάνω λόγο να γιορτάζω όταν έρχεται Πρωτοχρονιά.
Της αρέσουν τα ατελείωτα χάδια και να ρίχνει ύπνους πάνω μου, όπως και να ξεσκίζει οποιοδήποτε χαρτί ή οτιδήποτε δαγκώνεται στο γραφείο μου και όχι μόνο. Επίσης της αρέσει να αφήνει ένα σωρό ενθύμια(σκατούλες) πάνω μου και όπου βρει. Μία στο τόσο της την βαράει και εξερευνάει τον χώρο και φέρνει βόλτες στο πάτωμα και επειδή δεν κάνει ντουζάκια στη μπανιέρα του καμμιά φορά το παίρνω εγώ μαζί μου όταν κάνω μπάνιο για να πιτσιλιέται.
Πάνω κάτω αυτή είναι η ιστορία που είχαμε να σας πούμε και κάποιες από τις λεπτομέρειες δεν τις λέω απλά για να τις διηγηθώ αλλά κάποιοι φίλοι ιδιοκτήτες μπορεί να πάρουν συμβουλές αλλά και να θορυβηθούν μαθαίνοντας από τα λάθη μου και την προσοχή που χρειάζεται όταν τα έχεις ελεύθερα όλη την ώρα. Εγώ πάντως όταν παραπονιέται δεν μπορώ να το αφήσω κλεισμένο μέσα
και ενθαρρύνω οποιονδήποτε έχει τον χρόνο και τη διάθεση να αφοσιωθεί στο να τα εξημερώσει να το κάνει για να μην είναι κλειδωμένα μέσα στο κλουβί τους επ'αόριστον.Ευχαριστούμε για την ανάγνωση
[automerge]1548203741[/automerge]
Περισσότερες φωτογραφίες απ'όταν κάνει παρέα με άλλα κοτοπουλάκια αλλά και όταν δεν λέει να κάτσει στο δέντρο σαν κανονικό πουλί
Και μερικά βίντεο που έχω ανεβάσει, υπάρχουν και άλλα στο κανάλι μου αν θέλει να τα δει κάποιος:
Συνημμένα
Τελευταία επεξεργασία:
D
Ότι μπαίνει μπαίνει, όχι ότι χωράει με άνεση να φέρει και βόλτες αλλά και μεγαλύτερη να είναι ελάχιστες φορές έχει βρέξει πούπουλο πάνω από μισό λεπτό(είναι τόσο σπάνιες που μία την έχω και στα βίντεο που πόσταρα)
. Πιο πολύ για να πίνει νερό την έχει, σε αντίθεση με τις ταίστρες που ρίχνει ένα σωρό βουτιές για να φάει!
Μάλλον του περίσσευε η ζευγαρωστρα 
