Όταν πήγαινα σχολείο λέγαμε ένα ανέκδοτο:
-Τι κάνει νιαου-νιάου στα κεραμίδια;
- Ένας σκύλος που μαθαίνει ξένες γλώσσες.
(ξέρω καμένο, αλλά υπάρχει λόγος που το λέω)
Ο Φίφης μιμήται, αλλά μιμήται τα καναρίνια και τους μιλάει κανονικά και δια του λόγου του αληθές:
Τώρα τι κάνω; χαίρομαι που μιμήται; Πουλάω τα καναρίνια και κρατάω τον Φίφη και έχω 2 σε 1 (παπαγαλάκι και καναρίνι μαζί) σαν τα σαμπουάν;
Υποθέτω ότι είναι μια καλή ένδειξη ότι είναι φιλομαθής νέος...
-Τι κάνει νιαου-νιάου στα κεραμίδια;
- Ένας σκύλος που μαθαίνει ξένες γλώσσες.
(ξέρω καμένο, αλλά υπάρχει λόγος που το λέω)
Ο Φίφης μιμήται, αλλά μιμήται τα καναρίνια και τους μιλάει κανονικά και δια του λόγου του αληθές:
Τώρα τι κάνω; χαίρομαι που μιμήται; Πουλάω τα καναρίνια και κρατάω τον Φίφη και έχω 2 σε 1 (παπαγαλάκι και καναρίνι μαζί) σαν τα σαμπουάν;
Υποθέτω ότι είναι μια καλή ένδειξη ότι είναι φιλομαθής νέος...